Son Of The Moon🌙

Part 30

- لعنت بهت تهیونگ

دستی روی گردنش کشید و به پسر که با نیشخندی خیره‌اش بود نگاه کرد

- الان با این مارک چطور برم مدرسه؟

پسر بزرگ‌تر با همون نیشخند روی لبش قدم‌های آرومش رو به سمتش برداشت

+ بانی الان دیگه کلِ مدرسه که هیچی، کل دنیا می‌دونند جفتِ کیم تهیونگی فکر می‌کنی ترسی از نشون دادنِ مالکیت‌هام دارم؟

پوفی کشید و یقه لباسش رو کمی از پوستش جدا کرد و دوباره به مارکی که روی گردنش نشسته بود نگاه کرد

**

+ کوک، کوک داری کابوس می‌بینی بلند شو

دونگهان با نگرانی به برادری که قطرات عرق روی صورت و گردنش برق می‌زد خیره شد و نالید

+ کوک، بیدار شو ای..

با باز شدن یک دفعه‌ای چشم‌های پسر، دونگهان با حیرت قدمی به عقب برداشت و با نگرانی به پسر نگاه کرد

جونگ­‌کوک یک مرتبه نشست و با چشم‌های گرد شده پتو رو از روی بدنش کنار زد و به سمت آینه قدی کنار اتاق دوید

با ترس رو به روی آینه ایستاد و پیراهنش رو از تنش بیرون آورد و به جای جای بدنش نگاه کرد و دونگهان تمام مدت با تعجب و نگرانی حرکاتِ برادرش رو تماشا می‌کرد

+ جون..

- هان هیونگ پشتِ کمرم جایِ گاز گرفتگی هست؟

دونگهان بهت زده از شنیدن کلمه  هان هیونگی که مختص روحِ قبلی بود  و ادامه جمله پسر دهنش نیمه باز موند و چندین بار پلک زد

جونگ­‌کوک با نشنیدن جوابی به سمت برادرش برگشت و اون رو گیج و بهت زده دید

در کسری از ثانیه متوجه افکارِ دونگهان شد و با نفسِ عمیقی سعی کرد دهنش رو بسته نگه داره و رازهاش رو برملا نکنه

+ تو خوبی؟

دونگهان بلاخره به خودش اومد و با تردید از پسر کوچ‌کتر سوال پرسید

جونگ­‌کوک خم شد و با برداشتن پیراهن سر تکون داد و با پوشیدنش به سمت سرویس بهداشتی رفت و دونگهان رو همون طور رها کرد

با بستن در سرویس بهداشتی نفس عمیقی کشید و با سستی دستش رو به سینک گرفت و نالید

- نمی‌خوام، این قدرت‌های کوفتی رو نمی‌خوام

شونه‌هاش از گریه لرزید و قطرات اشکش پی در پی روی سینک چکید، شب قبل جونگ­‌کوک دردی رو چشیده بود که هیچ کدوم از اعضای اون عمارت چیزی درباره‌اش نمی‌دونستند و جونگ­‌کوک حاضر نبود اجازه بده کسی متوجه شکسته شدنش بشه

اون حتی برای مخفی کردن این راز حافظه هوسوک رو هم تغییر داده بود، یک کار یک دفعه‌ای و فی البداهه! کاری که جونگ­‌کوک فقط تصاویری از اون دیده بود، تصاویری از آینده