Surira Academy: Game Of Ruins (ON-GOING)

20

Sword Of Miracles

Kiara's POV

Tahimik kaming naglakad ni Headmistress sa hallway ng main building. Maraming estudyante ang nagkatinginan sa amin. Habang naglalakad ay hindi ko pa rin alam kung paano ko nagawa ang bagay na iyon kanina. Matapos kong malaman ang nararamdaman ni Nyx at kung ano ang kanyang problema nakaramdam ako ng pagdurog ng aking pusa. Iyon pala ang dahilan kaya wala akong makitang ngiti sa kanyang mukha tuwing nagkakaroon ng biroan ang kanyang mga kasama at yun ay dahil sa kanyang mga pinagdadaanan.

I remembered the light that I was releasing earlier in the illusion and the things that happen when I am in his nightmare. It felt like it was real because I felt everything that happened in his nightmare. I remember my brother's story about how he encountered his nightmare or nemesis. He was badly sleeping for days and did not wake up but with the help of our grandma, he endured it alone.

But why does Nyx have to suffer so much? Is he from the prophecy they are all talking about?

Tumigil kami sa pinakadulo ng hallway ng first floor na aking lubos na pinagtaka nasa tapat kami ng isang puting pader. Magtatanong na sana ako kay headmistress ng lumapit siya roon sa pader at nagulat ako ng tumagos ang kanyang kamay. Lumingon muna siya sa paligid at ng makitang wala ay dumeretso siya sa pader at nagulat ako ay bigla siyang nawala. Wala sa sarili akong lumapit sa pader at nilapit ang aking kamay sa pader sa iyon at nagulat din ako na tila tumagos ang aking kamay sa kabila dahilan para ngang tumagos sa pader na iyon. Huminga ako ng malalim bago tuluyang humakbang paloob ng salamin at ipinikit ang aking mata. Nararamdaman ko na tila hinila ako ng liwanag dahil ramdam ko ang enerhiya na parang may kung ano ang humihila sa akin.

"You can open your eyes now, Kiara," rinig kung sabi ni headmistress. Dahan-dahan kung minulat ang aking mga mata at nagulat ako sa aking mga nakita iba't ibang klase ng mga sandata na ginagamit sa pakikipaglaban. May mga palakol, espada, at kung ano-ano pa. Ngunit ang aking lubos na pinagtataka ang mga kakaibang enerhiya na aking nararamdaman na tila may enerhiya na nagmula sa mga iyon.

"This is the Hall of Light, where in the ancient battle equipment and weapons that the past demon hunting squads used on the battlefield. The most sacred weapons made years ago and treasure of the Alliance found in the world of Legendarium. They are waiting for the powerful ones who they are meant to be with," saad ni headmistress.

Naalala ko nga pala nasira ko ang sarili kong espada sa pakikipaglaban nung nakaraan. Kung ganoon kailangan ko pumili ng tamang sandata kung hindi ay hindi ako magiging malakas upang protektahan ang aking mga minamahal at hanapin ang katotohanan sa likod ng pagkawala ng aking ama.

I was stunned and amazed at the different types of weapons covered with different kinds of aura and colors that distinguish their types. I glanced from one sword to another. It felt like they knew that I was going to come today because each of them was glowing differently in color. We slowly walk through the hallway wherein ancient swords are put in a glass pane with dates written on the side like they have been kept because the owners are no longer in this world. I feel like I am in a museum of swords and things that are used in battle but the difference is all of them are magical.

"Each weapon has their own way of choosing their own master." dugtong niya kaya sinubukan ko lumapit sa isang sandata.

Napatingin ako sa bawat mga sandata dahil sa aking pagkamangha ay isa-isa ko silang nilapitan ngunit ng mahawakan ko ang isang espada ay nawala ang aura o ang mahika na nasa paligid ng bawat sandata na makikita sa loob nito na aking lubos kong pinagtaka. Ganoon din ang nangyari sa aking paghawak sa isa pang espada na bigla din nawala ang aura. Kasabay ng pagkawala din ng mga aura ng mga sandata sa buong kwarto na nagpakaba sa akin. Bumaling ako kay headmistress at mukhang naintindihan niya ang nangyari kaya ginaya niya ako sa ibang direksyon. Naglakad kami hanggang sa pinakadulo ng hallway at tumigil sa dalawang higanteng pintuan na gawa sa metal at mukhang hindi pa nabubuksan kailan man.