BU KURGUDA BOLCA VAMPİR BULUNMAKTADIR!!
Bilincim yavaş yavaş açılırken beraberindr korkunç bir baş ağrısıda getirmişti. Göz kapaklarımı zorlukla kaldırarak etrafa baktım, hava henüz aydınlanmamıştı. Göz ucuyla saate baktığım da beşe gelmek izere old...
Sizleri bekletmek istemediğim için bugün hemen yeni bir bölüm daha yazdım, iyi okumalar.
Vote ve yorumları bekliyorum.
Nefes nefese bir oku daha fırlattığım da yine isabet ettirememiştim, üzüntüyle Zamir'e baktığımda kafasını iki yana sallıyordu, bu daha da üzülmeme sebep oldu ve elimdekileri yere bırakarak merdivenleri tırmanmaya başladım, ama Zamir beni belimden tutmuştu.
"Yavrum ilk denemendi, hemen olacak diye bir şey yok." Sakinleştirici sesi yine de kendime olan sinirimi geçirememişti.
"Kan ter içinde kaldım Zamir, duş alacağım," sesimde gizleyemediğim bir hüzün hakimdi, Zamir'de bunu fark etmişti ama belimi bıraktı, ben de hemen merdivenleri tırmandım ve ağır olan kafamın üstündeki kapıyı zoraki açtım, sonunda evin içine girdiğim de derin bir nefes alarak kapıyı açık bıraktım, tuvalete girdim ve kapıyı kilitleyerek izerimdekileri çıkarttım.
Yaklaşık yarım saat boyunca suyun altında oyalandıktan sonra üzerime bornozumu geçirdim ve saçıma da bir havlu sararak odamıza geçtim, Zamir yatağı eski hâline getirmiş, kapıyı gizlemişti. Yatağın üzerinde uzanıyordu. Ben de kendime dolaptan kıyafetler aldım ve banyoya gitmek için arkamı döndüm, ama Zamir'in varlığını arkamda hissedince vazgeçerek ona döndüm. Suratımın dibindeydi.
"Duş almalısın," dedim düz bir tonda, ama o benim dediğimi umırsamadan elini bornozumun ipine attı ve tek hareketle çözdü, şaşkınlıkla dudaklarımı araladığım da konuşmamı dudaklarıyla engelleyerek beni duvara yasladı, elleri çıplak göğüslerime değdiğinde dudaklarından ayrıldım
"Yapma..." diye fısıldadım, Zamir rüyadan uyanırmış gibi kafasını iki yana salladı ve benden uzaklaştı, ben de hemen bornozumun önünü bağladım.
"Özür dilerim Ayperi," ona yaklaştım ve dudağına kısa bir öpücük kondurdum. "Önemli değil, hadi duş al." Yanımdan geçip gittiğin de derin bir nefes aldım ardından, sonra da üzerimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acıktığımı hissettiğim de ise aşağı indim, annem koltukta değildi. Zamir onu götürmüş olmalıydı, ya da arkadaşlarına söylemiş olabilirdi, daha fazla üzülmek istemediğim için direkt mutfağa geçtim ve kan torbalarıyla beslenerek sandalyeye oturdum, annemin dedikleri aklımda dolanıp duruyordu, gerçekten kalbim çok ama çok kırılmıştı. Nasıl böyle şeyler söyleyebiliyordu? Ben onun öz kızıydım, umarım...
Öz olup olmadığımla ilgili hiçbir şey söylememişti ama zaten birbirimize benzediğimizden öz olduğumu düşünüyordum. Düşüncelerimin arasından Zamir'in içeri girmesiyle sıyrıldım ve ona gülümsedim, az evvel yaşadığımız andan utanç duymuyordum, çünkü o benim kocamdı ve ondan utanmıyordum. O da bana küçük bir gülümseme yolladı ve yanıma oturarak aniden bana sarıldı, şaşırmış olsam da ben de hemen ona sarıldım, çok güzel kokuyordu.
