VAMPİR ÇIĞLIĞI

28. BÖLÜM

Merhaba!

Nasılsınız?

Yeni bir bölümle karşınızdayım canlarım, umarım beğenirsiniz, iyi okumalar.

Vote ve yorumları bekliyorumm♡

________________________

Zamir'in ağzından;

Tam bir gerizekalıydı! Beni hiçbir zaman dinlemiyordu, ona gitmemesini söylememe rağmen aşağı inmiş, üstüne birde yaralanmıştı. Ben de hemen ardından yorgun bedenimle kalkmıştım ama çok geç kaldığımın farkındaydım, Ayperi yerde bilinci kapalı bir şekilde yatıyordu, aynı şekilde Caner'de. O pis kadın Caner'i etkisi altına almış olmalıydı, yavaş ve yorgun adımlarla Ayperi'nin yanına geldim ve diz çökerek kafasını bacağıma koydum, ölemezdi...

Boynunu kesmişti, kafasını da kopartabilirdi bu yüzden şanslıydı, gözlerimi sıkıca kapatarak Azat'a ulaşmaya çalıştım, sonunda beynine girebildim.

"Azat!" Dedim içimden olabildiğince sert bir sesle.

"Lordum?"

"Hemen eve gelin, Ayperi yaralandı. O pis kadın Caner'i etkisi altına almış!"

"Geliyoruz," gözlerimi açtım ve Ayperi'nin solgunlaşmış yüzüne baktım, boynunda siyah damarlar beliriyordu, ölmek üzereydi. Şu ana kadar hiç olmayan bir şey oldu, gözlerim doldu. Ağlamak istiyordum, onun güzel ve solgun yüzünü izlerken elimden hiçbir şey gelmiyordu, hasta olmasaydım güçlerimi kullanıp onu iyileştirebilirdim ama yapamıyordum, ne zaman geldiğini bilmediğim Azat ve Beyza endişeyle, yere çömeldiler, Azat elini Ayperi'nin boynuna koydu ve bir şeyler fısıldamaya başladı, sonra da gözlerini açtı.

"Ona kanından ver," hemen dişlerimi çıkarttım ve kendi bileğimi ısırarak Ayperi'nin dudaklarına yaklaştırdım, kanım dudaklarından içeriye sızdığın da zaten yaram kapanmıştı bile

"Uyanmasını bekleyeceğiz," dediğinde onu kucağıma aldım ve koltuğa yatırdım.

"Ne zaman uyanır?" Sesim dümdüz çıkıyordu, "Belki bir ay, belki de..." devamını bildiğim için onu elimle susturdum.

"Gidin." Dedim, laflarımı ikiletmeden ikisi de buhar oldu.

Ayperi'nin ağzından;

Gözlerimi açtığımda boğazımdaki acı ve kuruluk kaşlarımı çatmama sebep oldu, ne olmuştu bana? Yattığım yatakta yutkunarak doğrulduğum da aklıma olanlar geldi, ne zamandır baygındım?

"Zamir," bağırmak istesem de sesim fısıltıdan öteye gidememişti, ama Zamir beni duyarak anında yanımda belirdi, çok mutlu ve şaşkın görünüyordu. Yanıma gelerek bana sarıldığında şaşkınlıkla ben de ona sarıldım.

"Uyandın!" Dediğinde garipsiyerek ona baktum. "Evet ben de uyanmayacağımı düşünüyordum," dedim kaşlarımı kaldırarak.

"Bu arada boğazım filan acıyor ve çok acıktım, ne zamandır baygınım?" Dedim hırıltılı sesimle.

"Üç aydır baygınsın," gözlerim iri iri açıldı, dudaklarım aralık kaldı.