VAMPİR ÇIĞLIĞI

33. BÖLÜM

Tekrardan merhaba canlarım.

Kısa bir bölümle karşınızdayım, umarım beğenirsiniz.

Oy ve yorumları bekliyorum♡

Burnuma gelen güzel bir kokuyla gözlerimi açtım, Batu ve Zamir yanımdaydılar, Batu ortamızda yatarken Zamir onun üzerinden karnıma uzatmıştı kaslı kolunu, ikisinin güzel ve karışmış kokusunu birkaç dakika daha içime çektim ve sonra da yavaşça kalktım, ağrım yoktu Allah'tan. Uyuşuk adımlarla banyoya girdim ve kısa bir duş aldım, doğum yaparken leş gibi terlemiştim doğal olarak, duşumu aldıktan sonra kızıl saçlarımı taradım ve kuruttum, bu arad Batu'nun saçları da benim ki gibi kızılımsıydı. Ama daha çok babasına benziyordu yakışıklı oğluşum.

İşimi bitirdikten sonra aşağı kata inerek kendime kan aldım ve içtim, Batu daha küçük olduğu için onu emziriyordum ve doğal olarak sütle besleniyordu, ama doktor bir yaşından sonra kan verebileceğimizi söylemişti, torbayı çöp kovasına rastgele attıktan sonra koltuğa uzandım boylu boyunca, hâlâ çok yorgundum ama uyumak istemiyordu canım, bu yüzden televizyon açtım ve izlemeye başladım.

&

Duyduğum ayak sesleriyle daldığım televizyondan bakışlarımı çektim, Zamir esneyerek aşağı iniyordu, beni görüdüğünde gülümseyerek yanıma oturdu, ben de kafamı bacaklarına koydum.

"İyi uyuyabildin mi?" Dedim pürüzlü bir sesle, saçlarımı okşadı.

"Evet, sen?"

"Evet, ama hâlâ yorgunum," diye mırırldandım.

"Yukarıya çık yavrum dinlen biraz daha,"

"Bütün günü uyuyarak geçiremem Zamir, bu yüzden oyalanmak için bir şeyler yapmalıyız," diyerek başımı kaldırdım, ona baktığım da sırıtıyordu.

"Ne oldu?" Dedim kaşlarımı çatarak, "Oyalanmak için eğlenceli şeyler biliyorum," dediğinde koluna sertçe vurdum.

"Kendine gel Zamir," dedim ve kahkaha attım, "Ama ben ciddiydim." Zamir bir yandan gülüyor, bir yandan da yanağımı okşuyordu. Dayanamayarak ben de güldüm ve ona sıkıca sarıldım

"Seni çok seviyorum," dedim duygusal bir sesle, Zamir kafamı öptü

"Ben de seni Ayperi'm." İşte yine oluyordu, lanet olası duygularım yine ortaya çıkmış, beni ağlatıyordu. Fakat ağlamamı bölen Batu'nun ağlama sesiydi, hemen ayağa kalktık Zamir'le.

"Acıktı mı acaba?" Dedi.

"Daha yeni emzirdim, altını değiştirelim," hızlıca yukarı çıktık ve odadan bez alıp Batu'nun altını değiştirdim, Zamir'de yardım etmişti.

Batu tekrar uyku evresine geçerken hava da kararmaya başlamıştı, Zamir'le tekrar aşağı kata indik ve karnımızı doyurduk.

"Bir saate kalmaz acıkır," dedi, kafamı salladım ve beline sarıldım sıkıca. "Geceleride çok ağlar," diye mırırldandım.

"Önemli değil Ayperi'm, her şeyi beraber yapacağız endişelenmene gerek yok." Dedi sakinleştirici bir sesle, ona cevap vermedim. Salona geçtik ve öylece televizyon izlemeye devam ettik.

5 saat sonra;

Batu'yu kucağımda hafifçe sallarken kulak tırmalayan ağlaması kesilmiyordu, saat gecenin ikisiydi ve Batu'nun karnı toktu, gazını da çıkartmıştık ama neden ağladığını bilmiyorduk, Zamir'in aldığı sallanan koltukta bir ileri bir geri uykum gelmişti, ama Batu durmadan ağlarken ben de ağlamak izereydim. Zamir aşağı kattan yanıma geldiğinde elindeki bezi aldım ve altını değiştirdik.

"Zamir neden ağlıyor? Her şeyi tam!" Dedim sitemli bir sesle, Zamir bebeği kucağımdan aldı ve sallanan koltuğa geçti.

"Bilmiyorum, biraz daha sallayayım sen uzan istersen." Dediğini yaparak yatağa uzandım ama Batu öyle şiddetli ağlıyordu ki ilk geceden sinirlerim yıpranmıştı, ben de ağlamaya başlamıştım.

"Sustu," diye fısıldayan kocamla ağlamaya ara verdim ve sessizliği büyük bir mutlulukla dinledim, Zamir bebeğimizi beşiğine yavaşça bıraktıktan sonra yanıma uzandı, kolunu boynumun altına attı.

"Bu kadar zor olacağını düşünmemiştim, hele ki ilk geceden," dedim doğruyu söyleyerek.

"Ben de düşünmemiştim, her neyse vaktimiz varken biraz uyuyalım." Gözlerimi kapadım, sabah uyuduğum için uykum yoktu ama aşırı bir hâlsizlik vardı üzerimde.

Yaklaşık bir saat sessizce uzandık Zamir'le sonra Batu yine ağlamaya başladı, ikimizde aynı anda nefes alarak kalktık ve ben bebeğimizi kucağıma alarak geri yatağa oturdum, onu emzirmeye başlarken Zamir'de aşağıdan bez getirmiş, hazırda bekleyerek yanımda oturuyordu, kafamı onun omzuna yasladım, yarım saat boyunca Batu'yu emzirdim.

"Sen uzan ben gazını çıkartırım," Zamir'e bebeği verdikten sonra yorgunca yatağa yattım, Zamir bir sağ bir sola yürüyor, Batu'nun sırtını okşuyordu. Yaklaşık on dakika böyle devam etti, Batu nihayet rahatladığında geri beşiğine koydu, uyumuştu.

Uyandığında altını değiştirecek, ve bir daha uyandığında yine emzirecektim, böyle devam edecekti işte.

&

Nihayet saat sabahın on buçuğu olduğun da çoktan uyanmış olan Batu'yu emzirdim ve gazını çıkarttım, Zamir aşağıda kahvaltı hazırlıyordu.

"Batu, bebeğim, aşkım," dedim mutlu bir sesle, o tatlı suratını ısırmamak için zor duruyordum.

"Ayperi hadi gelin!" Batu'yu iyice giydirdikten sonra kucağıma aldım ve merdivenleri yavaşça indim, mutfaktaki sandalyeye oturduğumda Zamir rahat kahvaltı yapabilmem için Batu'yu kendi kucağına almış, onunla oynuyordu. Ben de rahatça kahvaltımı yapıp Zamir'in kahvaltı yapması için Batu'yu aldım, iyiki Zamir gibi bir kocam vardı.

Evlenirken böyle demesem bile...

O da kahvaltısını yaptığında ise dışarı çıkma kararı aldık, ben Batu'yla yukarı çıkarken Zamir hazır olduğu için aşağıda bizi beklemeye karar vermişti. Batu'yu hemen güvenilir bir şekilde yatağa yatırdım ve üzerimi giyindim.

(Hırka da dahil.)

Son olarak üzerime bir hırka aldım, havalar serinlemişti. Batu'yu da güzelce ve soğuğa karşı giydirip aşağı indim, Zamir bizi görünce şöyle birkaç saniye gülümseyerek izledi, sonra da Batu'yu kucağımdan alarak dış kapıdan çıktı, ben de hemen arkasından çıktım.

_________________________________

Bölüm sonu.

Beğendiniz mi?

Oy ve yorumları unutmayalım!