VAMPİR ÇIĞLIĞI

25. BÖLÜM

Merhaba!

Nasılsınız?

Sizleri beklettiğim için özür dilerim ama ilham bir türlü gelemedi :)

Neyse iyi okumalar, satır arası yorum yapmayı unutmayın!

Beni indirip odasına gittiği zamandan beri yaklaşık iki saat geçmişti ama o inmemişti, endişelenmeye başlamıştım. En sonunda dayanamayarak üst kata çıktım ve odanın kapısını çaldım, ama cevap alamadığım da içeri girdim, banyodan su sesleri geldiğinde rahatladım.

Kendimi yatağa bıraktım ve çıkmasını bekledim, ama aklıma havlu olayı geldiğinde tekrar yaşamamak adına ayaklandım, tam bu sırada Zamir banyodan çıktı, altında sadece boxer vardı, aceleyle bakışlarımı kaçırdım ve yine yatağa oturdum, kaçmamın bir anlamı yoktu. Zamir'de dolaptan kendine mavi eşofman ve beyaz bir tişört alarak onları üzerine geçirdi. Ben de o sırada yatağa uzanmış, utanmadan onu izliyordum. Zamir izlediğimi görerek yanıma geldi ve dudaklarıma uzun bir öpücük bırakarak yanıma yattı, hemen kafamı onun göğsüne yasladım, o da telefonunu aldı ve tatil için hotel aramaya başladı. Ben de bu durumdan istifade tişörtünden taşan kaslarını okşamaya başladım, kasıldığını hissetmek beni daha çok mutlu ettiği için kıkırtıma engel olamadım

"Eğleniyor musun?" Alaycıl sesiyle bir kez daha kıkırdadım, "Evet," dedim haylaz bir sesle, Zamir derin bir nefes alarak sayfayı kaydırmaya devam etti, ben de kaslarıyla oynamaya.

&

"Sıkıldım!" Sitemim sonucu Zamir kısık gözlerle bana baktı ve nihayet telefonu kenara bırakarak yatakta bana doğru döndü, ben de güzel yüzünü izlemeye başladım. Yaklaşık beş dakika öylece birbirimizi izledik, o çok yakışıklıydı... aynı zamanda karizmatik, ama bazen çok egoist ve aşağılık olması sinir bozucuydu.

Zamir kaşlarını çattığın da düşüncelerimi okuduğunu anlayarak ona masumca gülümsedim.

"Ne? Yalan mı?" Gözlerini devirdi ve beni belimden tutup kendisine çekti, o sırada telefon çaldığında homurdandı.

"Bunlar neden öpüşmek üzere olduğumuzu hissediyor?!" Kahkaha attım ama Zamir'in çatılan kaşlarıyla ve yataktan fırlamasıyla şaşkınlıkla ınu takip ettim, elindeki telefonu aceleyle kapadı.

"Ayperi kalk Beyza'nın sancıları başlamış," büyük bir korkuyala yataktan kalktım ve Zamir'le birlikte aşağı indik, ben arabaya doğru giderken Zamir aniden beni sırtına aldı, bacaklarım iki yana sarkarken göğüslerim heybetli sırtına çarpıp duruyordu. İki saniye içinde Beyza'ların evinin önündeydik, bu ani hız midemi bulandırmış olsa da koşar adım kapıya gittim ve çaldım, Caner'de aynı benim gibiydi, çok korkmuş görünüyordu. Zamir bizi es geçti ve direkt Beyza'nın yanına yürüdü, canım arkadaşım kan ter içinde koltukta bir o yana bir bu yana dönüyordu, yüzü acıyla kasılıp gevşiyordu, koşarak yanına gittim ve elini tuttum, ama öyle bir sıkmıştı ki acıyla çığlık atmış, elimi geri çekmiçtim. Beyza'da benimle çığlık atmıştı, korkuyordu...

"Ayperi korkuyorum," dedi kısık bir tonda ve acıyla, terli alnını hiç iğrenmeden öptüm.

"Korkma kuzum geçecek." Diyebildim sadece, sonra da Zamir'e döndüm.

"Doğum başlamış mı?" Kafasını salladı, "Hayır bunlar basit bir sancı olmalı, doğuma yaklaşık iki gün kalmış olabilir, göz önünde tutmalıyız, onu bizim eve götirelim Azat." Azat'a baktım, gerçekten büyük bir şok içerisindeydi ve... ağlıyordu.