VAMPİR ÇIĞLIĞI

3. BÖLÜM

Bölüm pek içime sinmedi ama sizi bekletmek istemedim, fikirlerinizi yazabilirseniz memnun olurum.

İyi okumalar♡

Gözlerim yorgunca aralandığın da gördüğüm beyaz tavan ve kokuyla bir hastanede olduğumuzu anladım. Ne yazık ki yorgunluğum hâlâ dip diri duruyordu, hatta bşraz daha beter olmuştum.

"Ayperi, çok şükür! İyi misin?" Dedi annem endişeyle başımda dikilerek, onun sesiyle Beyza ve Caner'de başıma toplanmıştı.

"İyiyim anne, neler oldu?" Diye çatallaşan sesimle mırıldandım.

"Parkta bir anda bayıldın, anlayamadık ne olduğunu." Dedi Caner endişeli bir sesle.

"İlayda nerede?" Dedim.

"Onu Fatma ablana bıraktım bebeğim, sen şimdi bunları düşünme de biraz daha uyu." Dedi, Fatma abla biim karşı komşumuzdu. Acayip iyi biriydi.

"Eve gitmek istiyorum."

"Kuzum biraz daha uyu öyle bırakacaklar zaten." Dedi Beyza.

"Tamam, ama siz evinize gidin. Boşuna beklemeyin." Dedşm onlara karşı.

"Saçmalama istersen! Burada kalacağız!" Diye atıldı Caner.

"Şimdi sen sesini kesip uyuyorsun kuzum." Dedi Beyza, daha fazla hâlim olmadığı için uyumak adına gözlerimi kapadım.

2 saat sonra;

"Durumu nasıl doktor bey? Evimize gidebilir miyiz?" Diyen anneme göz devirdim, tutturmuştu illa bir doktor görmeden gitmem diye.

"Kızınızın durumu gayet iyi hanım efendi, yalnız evinde dinlenmesini önereceğim. Mümkünse bir iki gün okula gitmesin." Diyince bir sevindim, en azından okula gidip daha fazla kendimi yormayacaktım.

"Her şey için teşekkürler doktor bey." Dedi annem minnetle, doktor çıkar çıkmaz yataktan kalktım ve çantamın içinden telefonumu çıkartarak Beyza'yı aradım.

"Ayperi?"

"Beyza biz eve geçiyoruz, haber vermek istedim. Birde birkaç gün okula gelmeyeceğim." Dedim.

"Tamam canımın içi! Sen dinlen yeter!"

"Tamam, görüşürüz." Diyere telefonu kapadım. Sonra da hastaneden çıkmış, annemin arabasıyla eve geri gelmiştik.

"Ayperi son günlerde ne oluyor? Beni gerçekten çok korkuttun." Dedi annem, gözleri dolu doluydu.

Yatağımdan kalktım ve ona sarıldım. "Annem korkma, bir şey olduğu yok bana. Sadece son günlerde uyuyamıyorum o kadar." Dedim.

"Psikolo-"

"Psikolog'a gitmek istemiyorum, şahsen ona anlatacaklarımı anlamayacağını düşünüyorum. Bu yüzden birkaç gün sadece dinleneceğim, ama hâlâ kötü hissedersem söz veriyorum psikolog'a gideceğim, tamam mı?" Diye tane tane konuştum. Annem burnunu çekti.

"Neden anlamasın yavrum? Onun işi bu değil mi? Hem ne anlatacaksın da anlamayacak? Lütfen yavrum ne olduğunu anlat bana!" Dedi, onu üzmek istemiyordum.