26. BÖLÜM

5K 240 55
                                    

Merhaba, nasılsınız?

Bölüme başlamadan söylemeliyim ki baya saçmaladığımı düşünüyorum, bunun için özür dilerim♡

Bölümü aslında Pazartesi atacaktım ama olsun sizleri bekletmek istemedim.

Zamir'in gitmesinin üzerine neredeyse beş saat geçmişti ve saat 22.22'ydi. Ne zaman geleceğini bilmiyordum ama koltukta oturmuştum, Caner yanımdaki koltukta uyumuştu ve Azat'ta yukarı da Beyza'nın yanındaydı, içimdeki sıkıntı gitmiyordu.

"Ayperi," diye bir fısıldama duyduğumda irkilerek elimdeki bitmiş sigara izmaritini tablanın içine attım ve ayaklandım, fısıltılu ses Zamir'e aitti.

"Zamir, neredesin?" Diye seslendim hafif sesimi yükselterek.

"Arkana bak..." kaşlarımı çattım, bu Zamir olamazdı, yavaşça arkama döndüm ve döner dönmez Zamir'le karşılaştım.

"Zamir, beni korkuttun, bir an başkası var sandı-" boğazıma yapışan ellerle nefesim kesildi, Zamir beni boğazımdan havaya kaldırdı ve duvara yasladı, ayaklarımı çaresizce sallamaktan başka bir şey yapamıyordum, Zamir'in gözleri kıpkırmızıydı, gözlerindeki damarlar kendini daha çok belli etmişti ve doğrudan gözlerime bakıyordu, nefesimin tükendiğini hissettiğim de gözlerim karardı ve ayaklarımı sallamayı bıraktım, ne olduğunu anlayamadan Zamir beni bırakıverdi, nefes nefese öksürmeye başladığım da çoktan yanıma eğilmişti.

"Ayperi... ben çok üzgünüm," dedi, o da şokta gibiydi, istemsizce ondan uzaklaşmak için boynuma koyduğu elini ittim ve ayaklarımla onu da azıcık öteye ittirdim. Korktuğumu anladı ve orada durmaya devam etti, gözleri yine eskisi gibi olmuştu. Sonunda birazcıkta olsa kendime geldiğimde ayağa kalktım ve o da benimle kalktı. Kimse uyanmadığı için daha çok korkuyordum, Zamir bana birkaç adım attığın da kendimi zor bela frenledim ve olduğum yerde kaldım, elini uzatıp yanağıma dokundu.

"Özür dilerim, benim bedenimi ele geçirmesine izin verdim..." onun gerçekten o olduğunu anlayarak rahatladım, ama hâlâ diken izerinde ve tetikteydim. Tetikte olsam ne olacaktı sanki? Ona zarar vermeye kıyamazdım, salaklık...

"Kim?" Diyebildim hırıltılı sesimle. "Ceylin'in annesi intikam için beni kullanmaya çalıştı, bedenimi eline geçirdi, ben sarayımda bebek için uğraşırken bir anda geldi, engel olmaya çalıştım ama beni gafil avladı." Sesindeki pişmanlık çok gerçekti, bu yüzden ona karşı yumuşadım ve gidip sarıldım, bilerek yapmamıştı ne de olsa.

"Bir daha bunu yapma!" Diye kızdım ona sanki onun elindeymiş gibi, Zamir güldü ve saçlarımdan öptü.

"Emrin olur karıcığım,"

&

Yukarıdaki debelenme sesleri ile uyandım ve hemen Zamir'i de uyandırıp üst kata çıktık, Beyza yatakta debeleniyordy ama Azat onu tuttuğu için daha çok sinirlenmişti, koşar adım yanlarına gittim vr Beyza'nın omuzlarından bastırdım.

"Bebeğimi çaldınız benden!" Diye bağırdığını duyunca aklıma annem geldi, ama kafamı sallayarak bu düşünceden kurtuldum ve daha sıkı bastırdım elimi.

"Beyza sakinleş..." ne diyebilirdim ki?

"Sakinleş mi?! Senin o kocan benim bebeğimi aldı, öldürdü onu!" Ellerimin buz kestiğini hissettim, gerçekten böyle mi düşünüyordu?

VAMPİR ÇIĞLIĞIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin