VAMPİR ÇIĞLIĞI

15. BÖLÜM

Merhaba!

Uzun bir aradan sonra karşınızdayım, bunun için özür dilerim ama hem vaktim olmuyordu heöde açıkçası pek ilham gelmemişti.

Ama bundan sonra devam ediyoruz, iyi okumalar!

Daldığım derin olmayan uykudan Beyza ve Azat'ın kahkahalarıyla uyanmıştım, homurdanarak yataktan kalktım ve banyoya girip elimi yüzümü yıkadım, dişlerimi de fırçaladıktan sonra tekrar odaya girdim, yatakta debelene debelene saat on iki olmuştu. Hemen üzerimdeki pijamalardan kurtularak tayt ve kısa kollu beyaz bir tişört giydim, aşağı indiğim de Beyza ve Azat'ın öpüşmelerine şahit oldum, iğretiyle yüzümü buruşturduğum da Beyza beni farke ederek Azat'ı itti.

"Azat ne yapıyorsun? Ayperi gördü," dedi kızaran yanaklarıyla, Azat bana bakmadan kıkırdadı ve yanağını öptü, bende orada daha fazla durmadan mutfağa girdim, girer girmez kardeşimin özlemi ile gözlerim doldu, ama arkamda Zamir'i hissettiğim de gözlerimi çaktırmamaya çalışarak sildim ve ifadesizce ona döndüm. O da aynı ifadesiz bir suratla bana bakarken yanımdan geçti ve su doldurdu kendisine, bende susadığımı fark ederek yanına ilerledim, kendime yeni bir bardak almak için uzanmıştım ki Zamir elindeki bardağı bana uzattı.

"Boşuna bardak kirletme," dedi düz bir sesle, umursamadan yeni bir bardak aldım ve suyumu içtikten aonra makineye atarak ona 'oldu mu?' Bakışlarımdan gönderdim, o ise bir tepki vermeden mutfaktan çıktı, derin bir nefes aldım ve sandalyeye oturarak dalgın gözlerle masayı izlemeye başladım.

"Ayperi." İrkilerek Beyza'ya baktığım da bana üzgün gözlerle bakıyordu, yanıma oturdu. Caner'de gelmişti.

"Üzülme be kuzum, senin suçun değildi bu." Dedi ve yanağımı okşadı, kafamı iki yana salladım, "Benim suçumdu, ona ablalık yapamadım." Dedim durgun bir sesle, Caner'de kolumu okşadı.

"Saçmalamayı bırak artık, senin suçun değildi." Kendime engel olamadan gözyaşlarım yanaklarımı ıslatmaya başladığın da Beyza hemen bana sıkıca sarıldı, kafamı boynuna gömerek sessiz sessiz ağlamaya başladım, hıçkırmamak için kendimi öyle kasıyordum ki...

"Tamam... yeter bu kadar ağladığın," diyerek ayaklandı Beyza, ona kızarmış gözlerimle baktım.

"Bu akşam bir bara gidelim, kafanı dağıtırsın." Dedi, kafamı salladım.

"Tamam olur," dedim, aslında hayır demem gerekiyordu ama yaşadığım şeyler gerçekten ağır gelmişti, birkaç saatliğine de olsa her şeyi unutmak, kendimden geçmek istiyordum.

"Güzel! O zaman sen ilk önce karnını doyuruyorsun," dedi ve ayaklanarak buzdolabını açtı, ben peynir zeytin çıkartacağını düşünürken o bana iki tane kan torbası fırlattı, gördüğüm kanlarla bir anda olmayan iştahım açılmıştı sanki

Hemen ikisini de bitirdikten aonra torbaları çöpe atarak çocuklarla salona geçtik, Azat ve Zamir sohbet ederlerken Beyza Azat'ın yanına, Caner'de tekli koltuğa geçmişti, bende el mecbur Zamir'in yanına oturaraj bacak bacak üstüne attım.

"Ayperi ve Caner'le bu akşam bara gideceğiz," diye hemen lafa girdi Beyza, Zamir'in izin vermeyeceğine kendimi inandırmıştım ki, "Çok geç kalırsanız kötü olur." Demesiyle duraksamıştım.

"İzin verdin yani?" Dedim emin olmak amaçlı, bakışlarını bana çevirdi, buz gibi bakıyordu.

"Hayatına karışmıyorum işte, çok geç kalmayın." Dedi ve hiçbir çey dememe fırsat vermeden ayaklanarak salondan çıktı, birkaç saniye sonra da dış kapının kapanma sesi geldi. Azat'a döndüm.