KAYBOLAN KÜL

6'Yapboz

Gençliğimi geri ver

22 Mayıs 2023

"Kızım biz şey-"
"Anne yeter artık!Lütfen daha fazla devam etmeyin buna.Ben neler olduğunu şuan öğrenmek istiyorum!" Sesimi farkında olmadan yükseltmiştim.Doruk sakinleşmem umuduyla elimi tuttu.
"Tamam kızım geç içeriye konuşalım." dediğinde hızlıca salona yöneldim ve oturdum.Onlarda ard arda koltuklara oturdu.

"Yıllarca benden sakladın anne.Herşeyi.Beni,neyden kaçtığımızı,koma sebebimi...Ya anne ben kısmi felç geçirdim.Bunun sebebini bile bilmiyorum farkında mısın?"Yıllarca bunu sorgulamadım çünkü hiç düşünmedim şiddetten dolayı olabileceğini.Şuan ise olaya mantıklı bakmaya çalışıyordum.Doruk'un gözleri açıldı.

"Kısmi felç?"Beklemiyor olmalıydı.Anlaması için gülümsedim ve yüzümün sağ tarafını işaret ettim.Sonrasında ise parmaklarımı gösterdim.
"Anne bunlar neden oluyormuş?Şiddetten!Peki ben neden bunu senden değilde bir kağıt parçasından öğreniyorum?"

"Kızım geçmişine takılıp kalma geleceğine odaklan istedim."
"Geleceğim öyle mi?"Öfkeliyim ama olmamam gerekiyor.Durdurmaya çalışsam da nafile.
"Gülmeye utanıyorum anne.Bunun nasıl bir his olduğunu bilemezsin."
"Kızım tamam sakin ol anlatalım biz sana sen dinle olur mu?"Dediği aklıma yattı.Derin derin nefesler alıp verdim.Nefesimi düzene soktum.Şuan ilaç alıp sakinleşebilirdim ama bunu yapmak istemiyordum.İlaç unuttururdu.Ben ise bu anı hafızama kazımak istedim.

"Sen küçükken deden seni çok severdi.Belki benden,dayından çok seni severdi.Sen onun tek torunuydun.Gözdesiydin.Deden gençliğinden beri düzenli olarak içen bi insandı.Sen bebekken sırf senin için bırakmıştı."

Ne kadar ironik bir durum öyle değil mi? Küçük Ahu'yu çok seviyormuş ama büyük Ahu'nun da travması olmuş.

"Sen büyüdükçe deden kendini içkiye daha çok verdi ve içinden çıkılmayacak hale geldi.Bir gün annaneni üçüncü kez rakı almaya göndermek istemişti.Annanen ise gitmek istemedi.Annanene balkonumuzda bağırdı çağırdı.Annanen yine gitmedi.Dayanamadım çıktım ona kızdım.Deden bi kez annanene vurdu.Benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Kendime daha fazla hakim olamadım."

Annemin sesi git gide uzaklaştı.Hatırlamaya başlamıştım.Gözlerimi yumduğumda o ana geri dönmüş gibiydim.

"Dede vurma annaneme lütfen!"
"Aman çekil sende be!"Dedem bi eliyle beni ittirmişti ve ben beş basamaklı merdivenden düşmüştüm.Kalkıp gideceğim sırada annemin sesi hiç duymadığım kadar öfkeli çıkmıştı.
"Bugün bu evden ya sen sağ çıkacaksın ya da ben!"dedi ve koşa koşa mutfağa gitti.Annanem onu durdurdu.

"Kızım yapma eyleme gözünü seveyim!"
Annem koşarak komşumuzun evine gitti. Eline büyük bir bıçak alıp öyle çıktı.
Korktum,çok korktum.Koşarak dolabıma gittim ve içine girdim.Kendimi olabildiğince geriye yasladım.Kollarımla kulaklarımı kapadım,gözlerimi yumdum.Saniyeler sonra annanem geldi. Dolabın kapağının ardından sesini duydum.
"Canım bu evden gitmen lazım!" dedi ve tam kapağı açacağı sırada dedemin sesi duyuldu.

"Nuran!Nereye gittiğini sanıyorsun sen?" dedi ve ardından acı bi tokat sesi duyuldu.Çığlık attım.Bağıra bağıra ağlamaya başladım.Dedem kapağı açıp beni çıkardı.Tuttuğu gibi yere attı.Parmaklarım çok acıyordu.Annem odaya girdi ve beni görünce direkt olarak dedeme koştu.Elindeki bıçağı tam olarak planladığı gibi dedeme saplayacakken polis sirenleri duyuldu.

"Bu da dedenin bizi mahvetmeye başladığı ilk gündü kızım.O gün polisler dedeni tutuklamak istediler.Annem karşı çıktı kızım.Belki üzüldü belki de acıdı.Bilemiyorum.O gün polislere ilk yalanımızı söylemiş olduk."Annemin sözlerinin ardından ufak bir sessizlik oldu.Yavaş yavaş Doruk'un kokusunu hissettim.