28'Beraber kaybolalım

67 57 0
                                    

İstemem söz sevmeni-Ferman Akgül

Hava aydınlandığında da hastane de soluk ve kasvetli bir hava hakimdi.Ne gözüme bir gram uyku girmişti ne de birşeyler yiyip içebilmiştim.

Ameliyathane de yapılan işlem yaklaşık iki saat sürdü.Hemen sonra bir odaya aldılar.Bende o andan beri sadece Doruk'u izliyorum.Aynı pozisyonda,aynı yerde.

Kapı açıldığında bakmak istemedim.Kim olduğunu da merak etmedim.Ta ki bir el koluma dokunana kadar.

Bakışlarım yukarı kaydığında Sema ablayı gördüm.Yanında da Beyza vardı.Sakin ve sessizce ağlıyorlardı.

Kalkıp ikisine de sarıldım.İkisini de öpüp oturduğum koltuğa oturttum.Sema abla olaya gerektiğinden fazla ciddi yaklaşıyordu,duygularını saklıyordu ama umursamadım.

Beyza ise annesi gibi olmadı.Merakına yenik düşünce bacakları titremeye başladı.Anladığım kadarıyla bana sormaya cesareti yoktu.Onu beklemeyip kısaca anlatmaya başladım.

"Eski eve gittik,geri dönerken Kemal amcanın oğlu arabayla Doruk'a çarptı."Yutkunduğumda boğazım acıdı.

Sema abla olayı merak ediyor gibi durmuyordu.Bakışları bana döndü.

"Doktoru ne dedi?"

"Ağır bir vaka olmadığını söyledi.Hayati risk taşımıyormuş.Uyandığında bazı yerlerinde his kaybı oluşabileceğinden endişeleniyormuş.O da kalıcı olmazmış."

"Anladım."

Beyza ile bakıştık.Ellerini kaldırıp işaret diliyle konuşmaya başladı.

'Annem çok tuhaf,nasıl bu kadar sakin kalabiliyor?'

Onunda dikkatini çekmişti.

'Belki de sakin kalmaya çalışıyordur.'

Benim cevabım üzerine Sema ablaya döndü.

"Anne sen niye bu kadar sakinsin?"Bu soru o kadar garip bir soruydu ki normalde olsa muhtemelen kahkaha atardım.

"Sakin olmayıpta ne yapayım kızım?Bağıra bağıra ağlamayı,oğlumun uyanmasını beklemeye tercih etmedim."

Anlayışla başını salladı.

"Ağlamak zorunda mı kızım?Boş yapma bücür."

Gelen ses üzerine üçümüz de yatağa baktığımızda Doruk bize gülerek el sallıyordu.

"Ne o hayalet mi gördünüz?"
"Doruk?!"

Biz şok içindeyken Beyza şoktan ilk çıkan oldu.

"Hemşire...Gül Hanım!"Kapıya doğru koşup hemşireye seslendiğinde bizde Doruk'la sarılıyorduk.Tabii bir tık mesafeli..

"Neden ikinizde sadece elimi tutuyorsunuz?Filmlerde hemen sarılıyorlardı."

"Vücudunda bir sürü dikiş olduğundan olabilir mi?Hem sen niye arabanın önüne atlıyorsunki?Aklım çıktı!Öldürüyordum o adamı orada!"

Sema abla sahte bir şekilde öksürdü.Beni sakinleştirmek için yaptığını anlayınca sustum.

Hemşire odaya geldiğinde bir kaç şeyi kontrol etmeye başladı.

"Sahiden tam olarak ne oldu?"Hafıza kaybı yaşaması olağandı.Her ne kadar endişelensemde sakin kalmaya çalışarak olayı anlattım.

"Sen gözlerini açmayınca da bende ipler koptu tabii.Başladım adama vurmaya.Bir de ne göreyim?Kemal amca gelip adama oğlum dedi.Başımdan aşağı kaynar sular döküldü!"

KAYBOLAN KÜLHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin