17 Aralık 2022
Herşeyin sonuna geldim.
O hapları yuttuğum güne lanet olsun.
O haplara bağımlı olacağımı anlayınca nefsimi köreltmek için içkiye başladım.Herşey daha da kötü oldu.
Hastanede yattım,ailemin haberi olmadı.İçki içmeye başladığımda o kadarda kötü değildi.Fazla içmiyordum.
O günü her gece rüyalarımda yeniden yeniden yaşayınca herşey her seferinde daha da kötüleşti.
Olanları unutmak için sürekli sarhoş olmak istiyordum.Ne bulursam içiyordum.Votka,rakı,şarap...Ne bulursam içiyordum.
Amacım sarhoş olup olanları unutmaktı,bağımlı olmak değil.
Amacımdan saptım ve alkol bağımlısı oldum.İşimden ise mecburi olarak emekli edildim.Açığa alınmamak için bu gerekliydi ve yaşım buna yetiyordu.
Alkol bağımlılığım gün geçtikçe daha kötü bir hal aldı.Çoğu zaman evi dağıtıyordum fakat neler olduğunu az bile olsa hatırlayamıyordum.
Bu büyük bir sorundu ama çözümü yoktu.Ne yaparsam yapayım ayık olmadığım sürece başka bir insan oluyordum.
Sanki bedenimin içinde iki farklı zihniyet vardı.Biri dünyanın en iyi insanı biri de dünyanın en kötü insanı...
Psikolojik hastalıklar boy göstermeye başlayınca bir sürü ilaç kullanmaya başladım.Psikiyatrist her gittiğimde reçeteyi değiştiriyordu.
İlaçları kullandığım sırada alkol kullandığım için krize bile girebiliyordum.Önüne geçmek mümkün bile değildi.Denemedim değil,yapamadım.
Aileme zarar vermeye başladığımda alkolü bırakmaya çalıştım.Bunu denediğimde ise kendimi intihar etmeye hazırlanırken buldum.
Ayıkken cansız bedenler aklımda dönüyordu.Gözümün önüne her geldiğinde kafamı duvarlara vuruyordum.Herşeyin benim suçum olması ya da öyleymiş gibi hissettirmesi peşimi bırakmadı.Hiçbir zaman.
Kendi canıma kıymayı bile beceremedim.Canımın içi...Ahu'm okuldan gelir gelmez dede diye seslendi.Sesi duyduğumda elimdeki jilet yere düştü.
O mesele öylece orada kapandı.
Alkol almaya devam ettim ve devam ettim.Durmak bilmedim.Herşeyi batırdım.
2016'nın sıcak bir yaz günü herşeyi batırdığımı tamamıyla anladığım gündü.Benim yüzümden evde büyük bir yangın çıktı.
Bununda sorumlusu bendim.Herşeyin sorumlusu ben olduğum gibi.Canımın içinin,Ahu'mun,hayatını mahvetme düşüncesi beni yiyip bitirdi.
Sarhoş kafayla düşünemediğim tüm herşey ayıkken bana saldırdı.Kendi kendime bir çatışmaya girdim.Kazanan ben olmadım.
Yangından çıktığımda kanser olduğumu öğrendim.Açıkçası zamanım kalmadığını gayet iyi anlamıştım.Kanser benim sonum olacaktı,farkındaydım ama bilmemezlikten geldim.Umursamadım.
Aileme yaşattıklarım yanında bir hiçti kanser.
Melih benim yanımda oldu ve bana yardım etti.Ahu'mun yerini bulduklarında çok sevindim.
Ahu uyanana kadar Melih'i orada nöbetçi gibi durdurdum.Uyandığında dünyalar ilk kez doğmuş gibi benim oldu.
Öleceğini bile düşündüğüm için bu beni çokça mutlu etti.
Sana tekrar zarar vermeye devam etmek istemedim Ahu'm.Sen benim herşeyimin herşeyiydin.Kızımdan sonra sen benim birtanem oldun.Bir umut ışığı gibi doğduğunda dünyalar benim olmuştu.
Size bunları yaşattığım için hiç bir zaman özür dilemedim.Nasıl dilenir bilmezdim.
Hiçbir zaman özür duymadım bu yüzden size de duyuramadım.Geçerli bir neden gibi söylediğim için bana kızma lütfen.
Baba,ben seni alt edemedim.Seni alt etmek için çıktığım bu yolda yine sen beni alt ettin.
Senin bana bir özür borcun var.
Benim ise kendi aileme özür borcum var.
Ahu'm,Ahududu'm.
Özür dilerim,herşey için.Herşey için çok pişmanım.
Özür dilerim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBOLAN KÜL
Short Story"Ahu ben seni seviyorum." dedin ve gözlerini kapadın.Kıkırdadım. "Ben de seni çok seviyorum Doruk." dediğimde ofladın.Yüzün öylesine garipti ki neden bunu yaptığını anlayamadım. "Beyza'ya ya da bi başkasına karşı beslediğim bir sevgi gibi değil bu."
