Yüzyüzeyken konuşuruz-Kaş ll
17 Eylül 2023
Yeni uyandığım için yatakta boş boş bakarak yatıyorken zil çaldı.Kapıyı açan olmadı.
Yeniden zil çalınca kalkıp esneyerek kapıyı açtım.Gözlerimi açtığımda karşımda Doruk vardı.
"Günaydın aşkım!"İşte güne Doruk'la başlamıştım.Bu gün güzel bir gün olacaktı.
"Günaydın aşkım!"Kollarını bana doladı.Bir süre kokusunu içime çektikten sonra kollarını ayırdı.
"İçeri girebilir miyim?" dediğinde kenara çekilip elimle içeriyi işaret ettim.
"Sorman hata."Ayakkabılarını çıkarıp içeriye girdi.Salona ilerleyip koltuğa yerleşti.
"Aşkım bekle iki dakika elimi yüzümü yıkayıp geliyorum."Onu orada bırakıp banyoya ilerledim.Dişlerimi fırçaladıktan sonra klasik bakımımı yapıp çıktım.
Doruk masaya bir sürü kap koymuştu.Kapların içinde birtakım atıştırmalıklar vardı.Taze gözüküyorlardı.
"Ne ara hazırladın?" dedim gülerek.
"Bunun için geldim zaten.Bir sürü şey hazırladım evde.Senin için erken saatte kalktım bak."Uzata uzata konuştuğunda çok tatlı oluyordu.
"Oooo bu insanlık için küçük,Doruk için büyük bir adım.Çok teşekkür ederim."Yanına yaklaşıp yanağına öpücük kondurdum.
"Geç bakalım,doyur karnını."
"Peki anne."Dalga geçerek konuştuğumda güldü.
Yanına oturup kahvaltı etmeye başladım.Bir sürü şey hazırladığından hiçbir şey yapmama gerek kalmamıştı.
Portakal suyumu yudumlarken Doruk konuşmaya başladı.
"Zeynep Ablayla annem dün bir yere gitti.Bende düzgün kahvaltı etmezsin diye birşeyler hazırlamak istedim."Beni gerçekten çok iyi tanıyor.O gelmese muhtemelen kahvaltı etmez onun yerine akşam yemeğini beklerdim.
"Çok iyi yapmışsında,nereye gitmişler?Ben hiç konuşmadım annemle."Poğaçadan bir ısırık aldı.
"Bana hiçbir şey söylemediler.İşimiz var diyince sorgulamadım."Sessizce kahvaltı etmeye devam ettik ve ikimizde doyduğumuzda ortalığı toparlayıp koltuğa geçtik.
Doruk yanında geçirdiği çantasından küçük bir defter çıkardı.Eskiz defteri gibiydi ama elim kadardı.
"Ben sana birşey hazırladım.Bak bakalım içine."Beyza ile buluştuğumuz gün bahsettiği hediye olmalıydı.
"Allah Allah,bakıyorum bak."Başını onaylar anlamda salladı ve eliyle defteri işaret etti.
Yavaş yavaş defteri açıp sayfaları incelemeye başladım.Özenle hazırlandığı her halinden belli olıyordu.
Her sayfada bir çizim vardı.Çok güzel çizilmiş,tatlı çizimlerdi.Bizim çizim halimiz olduğu açıkça belli oluyordu.
Gerçek gibi gözükmesede bizim bir çizgi romandaki versiyonumuz gibilerdi.
"Resim hiç çizemezdim ama senin yokluğunda zaman geçirmek için eğitimini almıştım.Ve karşında,bizim anılarımızdan oluşan bir defter." dediğinde resimleri incelemeye başladım.
Lunaparktaki anılarımız,annemlerle kahvaltı yaptığımız gün,cafedeki yaşadıklarımız ve küçüklükte yaşadıklarımız.
Bunlar gibi bir sürü anımızı çizmişti.Gözlerim dolduğunda Doruk'a sarıldım.
"Çok ama çok güzel olmuş,bayıldım!" dedim.Mutluluktan gözlerimden yaşlar aktığında Doruk'un kolları beni daha sıkı sardı.Bir iki damla gözlerimden omzuna düştüğünde saçlarımı öptü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBOLAN KÜL
Short Story"Ahu ben seni seviyorum." dedin ve gözlerini kapadın.Kıkırdadım. "Ben de seni çok seviyorum Doruk." dediğimde ofladın.Yüzün öylesine garipti ki neden bunu yaptığını anlayamadım. "Beyza'ya ya da bi başkasına karşı beslediğim bir sevgi gibi değil bu."
