ölüm arafı

9.Bölüm Psikolok

Ben kalbimi orada bırakmıştım

sabah olduğunda hastaneye gitmiştim ve beni odaya almışlardı şu anda da hastane yatağında yatıyordum ve saçma sapan bir film izliyordum refaketcim aslında yoktu ama lara hastanede olduğumu öğrenince buraya gelmeyi teklif etmişti ne kadar hayır desem de gelmişti tam bir saat önce tedavi sürecim başlamıştı

yorgundum gözlerim bir açılıp bir kapanıyordu bunun sebebi bana verdikleri ilaçlar yüzünden olmalıydı lara yanıma geldi ve yanımda ki refakatçi koltuğuna oturdu "lara sana gelme demiştim" "saçmalama lidya seni bu halde bırakamazdım" "dünya nerede?" "dünya yı annelemlere bıraktım onlar ilgilenecekler" lara elimi tuttu ve fafifce sıktı. "iyileşeceksin lidya söz veriyorum iyileşeceksin" gözlerim kapanıyordu uykum vardı ve en sonunda uykuya daldım.

3 ay 14 gün sonra.

3 ay 14 gün geçmişti yekta sız 3 ay 14 gün kemoterapi sürecim hızla devam ediyordu ve artık saçlarım dökülmeye başlamıştı. Başımda bir şapka ile dolaşmak zorundaydım çünkü saçlarım 0'a vurulmuştu.

Bu süreçte psikolojim in düzelmesi için bir psikolağa gidiyordum İrem güneş gerçektende nazik ve kibar bir psikoloktu bu psikoloğu bana yekta önermişti hızlıca merdivenlerden aşağı indim dünyanın yanağından öptüm ve evden çıktım

arabama bindim ve sürmeye başladım psikoloğun yanına gelmiştim hızlıca arabadan inip binanın ve odanın içine girdim psikoloğum İrem  beni bekliyordu otur lidya dediğini yapıp oturdum  Bi anda başım döndüğünde irem hemen ayağı kalktı ve yanıma geldi "iyimisin?" kafamı salladım İrem bana önümdeki sürahiden bir bardak su doldurdu "al iç"  suyu içtiğimde tuana konuştu "lidya gözlerimin önünde eriyorsun"

haklıydı yüzüm solgun ve zayıftı saçalarım yoktu ve epey ce kilo vermiştim. "eğer ki daha iyi bir doktor bulursak belki iyi olursun  ben senin için bulur hatta yurt dışından doktor bile getirte bilirim." Gülümsedim onun bu yanına hayrandım irem bu dünya için fazla nazik ve naif bir insandı "inan hiç gerek yok artık çare tükendi" İrem  önümde eğildi ve artık zayıf ve solgun olan ellerimi tuttu    "hiç bir çare tükenmez iyileşeceksin lidya ben buna inanıyorum" gülümsedim seans ın geri kalanında konuşmuştuk hızlıca binadan ve odadan çıktım.

Dışarıda bir kalabalık vardı oraya gittiğimde birinin çatıdan atlayıp intihar etiğini fark ettim atladığı yer bir çiçekci dükkanının önüydü ve bir kaç çiçeğe zarar vermişti bir haber spikeri konuşmaya başladı "çatıdan atladığı idia edilen küçük bir kız yetkililerimiz bunun bir intihar değil bir çinayet olduğundan eminler. Cinayeti işliyenin lavinia olduğu çok açık lavinia

gün geçtikçe daha da tehlikeleşiyor "ne bulursanız lavinia ya atın zaten lavinia burada canı ile uğraşsın amına koyayım"diye söyelndim ve gözlerimi devirdiğimde bir göz ile göz göze geldim buket elçin o da buradaydı ban dikkatlice bakıyordu Bi anda gözleri kafama takılı kaldı gözleri bir anlığına merhamet ile doldu arkamı döndüm ve sinsice gülümsedim kural  1 kimseye acıma merhamet gösterme arabama bindiğimde telefonum titredi arayan lara idi telefonu açtım ve kulağıma yaklaştırdım "alo"

"lidya dünya yok bulamıyorum"