23. Bölüm İntikam

23 8 0
                                    

Nefesim kesildiğinde ondan uzaklaştım ve ona döndüm "git buradan" Yekta bana öyle bir bakıyordu ki korktum kalbimin sevgisinden korktum

arkamı dönüp ilerlemeye başladığımda bir ses duydum "hayatım nerelerdeydin seni bulamadım" bu ses yektanın evinde gördüğüm kadına aitti "geliyorum canım tanıdık biri ile karşılaştım'da hadi sen aşağı in ben geliyorum" eski bir tanıdık ha doğru ben çok eski bir tanıdıktım yektaya baktığımda kadına içten bir gülümseme bahşetiğini gördüm

ama fark etiğim bir şey vardı yektanın gözünün yanında küçük bir gamze vardı beni en çok yaralayan ise gamzesini ilk defa görmemdi ve gerçek olan bir şey vardı gamzeler sadece gerçekten gülümseyince çıkarlardı ve Yekta bana hiç böyle gülümsememişti ona baktığım sırada bana baktı "o kadın" "evet o" "onu seviyor olmalısın"

Yekta kafasını salladı "evet onu seviyorum" bu çümlesi kalbime binlerce hançer batmasına sebep olmuştu zoraki bir şekilde gülümsedim "Yekta bir daha lütfen karşıma çıkma ben kimsenin ilk tercihi olmadım bunun için artık sana bir faydam dokunmaz.

"lidya onun ve senin aranda bir tercih yapacak olsaydım seçeceğim kişi sen değil o olurdu ve bu düşüncem asla değişmezdi işte bitmişti benim gördüğüm bana bakan kişi benim Yektam değildi ve belkide hiç olmamıştı.

gülümsedim ve arkamı dönüp oradan çıktım kapıyı açtığımda karşımda bir kutu gördüm vakit kaybetmeden kutuyu açtığımda içinde bir not olduğunu gördüm notu alıp okumaya başladım

Verdiğim adrese gel ve olacakları kendi gözün ile gör

Gidecektim kağıdın arkasında bir adres vardı adresi ezberleyip arabama bindim

Karşımdaki eski eve bakıyordum benim evim yüzlerce kez öldüğüm ama kimsenin sesimi duymadığı evim içeri girdiğimde tanıdık olan koridora ve odalara göz attım gözüm bir odada takılı kaldı annemin öldüğü oda.

                   ~ Yıllar önce ~

Odamda yatağımın üzerinde oturmuş duvara bakıyordum aniden kapı açılıp içeri annem girdi ve yanıma gelip yatağıma oturdu "lidyam benim güzel kızım" elindeki kulaklığı gösterdi "yine o oyundan oynayalımmı?" kafamı salafığımda annem kulaklığı kulağıma takıp Alnımdan öptü ve müziği son ses açıp odadan hızlıca çıktı.

annemle bu oyunu neredeyse her gün oynardık  ama ben bu oyundan o kadar çok sıkılmıştım ki ayağı kalkıp kapıyı açtım salonda yanan ışığı gördüğümde yavaş adımlar ile oraya gittim kapıdan baktığımda gördüm şey gözümü irice açmama sebep olmuştu babam elindeki kemer ile anneme acımadan vuruyor  abim ise bu olanları elindeki bira şişesi ile izliyor ve gülüyordu.

hızlıca odadan çıktım ve balkonda bulunan benzin bidonlarını alıp annem ile babamın odasına gittim bidondaki bütün benzini odaya döktüğümde odadan çıktım hızlıca mutfaktan çakmak alıp duvarın arkasına saklandım.

odaya Biri girdiğinde kapıyı hafif aralayıp içeri çakmağı attığımda oda saniyeler içinde alev almıştı hızla kapıyı kapatıp duvarın kenarına saklandım yaptığımdan pişman değildim babam bir daha anneme vurmazdı ve böylelikle annemin canı acımazdı.

aniden koridorda abim belirdiğinde kapıyı açmaya çalıştı evin içi neredeyse duman olmuştu koridora giren bir beden ile nefesimi tuttum.

Ve gözlerimi kapattım içerideki annem Di ben kendi annemi öldürüyordum ağlayarak kapıya doğru koşup kapıyı ittirdim kapı açıldığında ise annemin yerde yanan bedenini gördüm.

yüzü ve üstü simsiyah olmuştu içeriden iğrenç bir koku geliyordu hemen gidip anneme sıkıca sarıldığımda göğsümde bir acı hisettim.

derim yanmıştı ve canım çok acıyordu önemsemeden anneme sarıldığımda göz yaşlarım annemin bedenine damlıyor ve duman çıkartıyordu artık canım çok yanmaya başlamıştı bedenim annemin yanına düştüğünde annemin elini tuttum ve gözlerimi kapattım

               ~ Şimdiki zaman ~

Gözlerim dolduğu sırada hızlıca oradan uzaklaştım bodrum katının önüne geldiğimde kapıyı açıp içeri girdim oda ağır rutubet ve küf kokuyordu odanın en köşesinde bir bez parçası gördüm bu benim yıllar önce yırtılan kıyafetimin bir  parçasıydı kirlenmiş ve küf tutmuştu.

Odaya göz attığımda hatırladığım şey ile gözlerim doldu bir şarkı mırıldanmaya başladığım  "bak burada küçük bir kız ölmüş ruhu büyüyüp kadın olmuş" güçlü kalmak zorundaydım çünkü başka seçeneğim yoktu.

bana yaşmayı değil ölmeyi öğretmişlerdi bunları tekrar yaşamamak için güçlü durmak zorundaydım ben yıllardır bir intikam peşindeydim beni durdurmak istiyen milyonlarca kişi sayılarca ülke vardı"

beni öldürün ruhum ile yaşamaya ve  intikam almaya kaldığım yerden devam ederim" diye mırıldandım.

ölüm arafıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin