13 yıl önce lidyanın ağzından
Bana verilen küçük bodrum katında duvarın kenarına büzüşmüş oturuyordum 2 gündür açtım bu benim için sorun değildi babam buraya gelmesin o benim için yeterliydi aniden bodrum katının kapısı açıldı
korkuyla duvarın dibine sindim içeri abim ve babam girmişti "baba ne yapalım bunu" babam sinsice sırıttı ve konuşmaya başladı "şunu kontrol et hazırsa kullanıp atalım" kullanmak derken babam neyden bahsediyordu? Abim hızla bana doğru yürüyüp beni fırlatırcasına çekerek ayağı kaldırdı elini aniden göğsüme getirdiğinde ağlayarak çığlık attım "dokunma bana yalvarırım bana dokunma" beni kollarımdan tutup kendine çektiğinde çığlık atarak ondan kaçmaya çalıştım boşuna çabalıyorum elini belime dokundurduğunda kolunu var gücüm ile ısırıp ondan kaçtım.
babam aniden saçımı tuttup beni yere fırlattı ve pantolonun kemerini çözmeye başadı yapacak bir şeyim yoktu sadece içimden beni sadece dövmesini bana dokunmamasını diliyordum kemerini çıkarıp bana vurmaya başladığında neredeyse mutluluktan ağlayacaktım bana dokunmamıştı. Kemerin sırtıma inen darbeleri benim canımı acıtıyor ve kanatıyordu artık direnecek gücüm kalmadığında yere düştüm babam sinsice sırıtığında önümde diz çöktü ve yüzüme eğildi
bu gece güzel geçecek dedi ve pantaolunun düğmesini çözmeye başladı son gücümle bağırdım "yalvarırım kurtarın beni bana yardım edin lütfen" babam yüzüme tokat attığında susmak zorunda kaldım. Düşen pantolon sesi babamın yüzündeki iğrenç sırıtışı ve pis kokan nefesi. Canım çok yanıyordu ara ara acıdan bayılıyıp tekrar uyanıyordum.
Beni kimse kurtarmaya gelmemişti babamın bedenim ile işi bittiğinde sıra abime geldi 2. Defa düşen pantalon sesi ve iğrenç bir sırıtış kapının orda bir gölge görmüştüm bu benim umudum olabilirdi kalan son gücüm ile bağırmaya başladım "lütfen yardım et bana yalvarırım kurtarın beni" sesimi kesmeme neden olan bir tokat tokatı şiddeti o kadar fazlaydı ki bayılmıştım
4 saat sonra
Uyandığımda canım o kadar çok acıyordu ki haraketler edemiyordum babam beni beyaz bir çarşafa sardığında son kez çıplak olan vicudumu izledi ve cebindeki lavinia çiçeklerini üstüme attı beni çarşafa sarıp kafama vurduğunda bayılmadan önce son söylediğim "yapma baba" sözüydü sonunda acılarım son bulmuştu bayılmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ölüm arafı
AzioneKorkum yoktu kimseden ne ateşten ne alev'den karanlığın ve adaletsizliğin hüküm sürmüş olduğu bu dünya da korkmak yakışmazdı bana.
