ölüm arafı

34.Bölüm Doğuş

Bölüm atmayalı çok uzun zaman oldu
Ve finale az kaldı.
Bu bölümüde okuyup birdahaki bölümde finali okuyacak olmamız benim için biraz zor yani finali yazmak kitapın son bölümleri hızlı ilerledi farkındayım ama böyle olması gerekti

Elimdeki telefonu sakince salladım "yekta nerede kaldın" yekta aşağı koşarak inince yanıma gelip yanağıma öpücük kondurdu bu yaptığı yanağımdaki gülümsemeyi genişletti "hep böyle yapıyorsun" gülümsedi ve yüzüme doğru eğildi "biliyorum" dudaklarıma öpücük kondurduğunda elimi tutup beni dışarı çıkardı ve birlikte arabanın başına geçtik "hadi bin güzelim" arabaya bindiğimde elimi karnıma koydum "merhaba güzel kızım şimdi sana alışveris yapacağız gerçi ben yapacağım şhtt baban duymasın" yekta uzanıp karnımı öptü "duydum güzellerim benim duydum"

kıkırdadığımda yekta arabayı sürmeye başladı 30 dakika sonra mağazanın önüne gelmiştik bile arabadan inip yektanın elini tuttum, birlikte mağazaya girdiğimizde etrafa bakındım yeni doğan rafına doğru ilerlediğinde elime bir zıbın aldım toz pembeydi ve üzerinde kırmızı çiçekler vardı hemen onu yektaya verdiğimde etrafa göz gezdirdim kücük kücük çoraplar vardı onların hepsinden tek , tek , renk renk aldım ve Yekta'ya verdim önüne geldiğim rafta birElbise duruyordu elbise bordo rengindeydi

yanında tokası ve siyah uzun çorapları vardı çığlık atıp hemen elbiseyi kaptım ve onu da yektaya verdim "güzelim ben arabamıyım" dudaklarımı büzüp Yekta'ya baktım "ama bunlar evladımızın güzel kızımızın istemiyorsan almayalım tamam" küskünce arkamı döndüm "şhtt bebeğim benim öyle demek istemedim ölürüm size güzelim benim hadi dön bana" ona dönünce sırıtıp yanda duran arabayı gösterdim elindekileri oraya koy daha alacağımız çok şey varr

Yarım saatin sonunda araba dolmuştu şimdide küçük bir puset almak istiyorduk ama karar verememiştik "yekta sence pembe mi olsun yoksa mormu? "yekta dudak büzüp busetlere baktı "off" aniden elini karnımda hissetim karnımı tutup pusetin üstüne ağırlığımı vermeden koydu yüzüme baktığında şaşkınca ona baktım "eee" "tepki gösterimi" kafamı iki yana salladım aynısını pembe olan pusetede yaptığında bu sefer karnımda bir kıpırtı hissetim "yekta evet bu evettt haraket etti" yekta puseti alıp arabaya koyunca yanımızdakiAskılılta bir tulum gördüm tulum toz pembe rengindeydi üzerindeyse beyaz beyaz noktalar vardı elimi uzatıp tuluma dokundum

yapısı yani kumaşı o kadar yumuşaktıki elimi tuluma sürdüğüm an uykum gelmişti yektaya döndüğüm an gözlerim parladı "yekta bu çok güzel" yekta elini tuluma uzatıp tulumu aldı ve arabaya koydu gülümsediğimde birlikte kasaya doğru ilerledik aldıklarımız kasadan geçerken sessizce etrafı inceledim yekta elindeki poşetlerden en hafif olanını bana uzattığında hemen onu aldım ve birlikte dışarı çıktık

"bunları bebeğime giydirmeyi sabırsızlıkla bekliyor olacağım" yekta gülümsedi ve yanağıma sert bir öpücük kondurdu gözlerim etrafta gezinirken bir şey gördüm gördüğüm şey duraksamama ve ağzımı şaşkınca açmam neden oldu can kaldırımda oturmuş yüzünü dizlerine gömmüş ve sarsılarak ağlıyordu elimdeki poşeti yektaya verip hemen can ın yanına gittim dizlerimin üzerine eğilip bir elimi can ın omzuna koydum can başını kaldırıp bana baktı yüzünde gördüğüm ifade derin vir bir nefes aAlmama neden oldu can ın sol yanağında el işareti vardı biri ona tokat atmıştı "can ne oldu" "Lidya sen sen" bana şaşgınca baktığında elimi omzundan çekip yanağına koydum "boşver Lidya" kaşlarımı çattığımda kızgınca ona baktım "anlat dedim"

eli ile yüzünü sıvazladı ve burnunu çekti  "babam" sanki utanıyormuş gibi başını eğip yüzünü sakladı "annem ve babam kavga etti onlar" konuşması için ona baktığımda başını daha da çok eğdi "onlar hiç anlaşamazdı kavga ettiler büyük bir kavga babam anneme saldırdı" elini yanağına götürüp sertce ovaladı "araya girdim ama annemi kurtaramadım annem o yaralandı babam onu bıçakladı" derince yutkunduğumda can başını kaldırıp bana baktı "annem hastanede babam karakolda ev gözetim altına alındı kimsem yok annemin hayatı tehlikesi var"