Evenbeeld part I (voltooid)

Hoofdstuk 2

"Breng me maar naar huis als je dat dan echt wil, maar dan moet je me morgen ook echt weer terug brengen naar Ed."

Ian steekt zijn handen op en kijkt mij vragend aan "Wie is Ed?" Ik schiet in de lach om zijn vragende blik.

"Ed is mijn oude trouwe Corvette. Welke waarschijnlijk niet blij is dat ik hem laat staan bij Fiësta." Ian vragende blik veranderd in iets van opluchting en loopt richting zijn auto.

Ik loop achter hem aan en zie dat het een splinter nieuwe Audi is. Als Ian ziet hoe ik aan de grond genageld en verbaasd kijk begint hij weer te lachen.

"Het is maar een auto, Aliva. Bovendien zal hij een stuk veiliger zijn dan de door jou beschreven Ed." Ik kijk hem boos aan en mompel wat in mezelf.

"Wat zei je, Aliva?". Mijn gezicht staat op onweer als ik in de Audi stap. "Je hoeft mijn auto niet te beledigen hoor. Het is misschien een oud barrel, maar hij rijdt nogsteeds." Ian draait de weg op en vraagt waar hij naartoe moet.

"Rij maar richting Old Main Street. Daar mag je me wel afzetten." Ian schakelt naar drie en zet de radio aan. Een schelle stem welke ik niet kan plaatsen begint te zingen.

"Wie was dat?" vraag ik als het nummer is afgelopen. "Muse. Waar moet ik nu heen, want zoals ik al zei ken ik de weg hier nog niet bepaald." Ik roep dat hij de volgende links moet en dan aan het eind rechtsaf moet bij de kerk. Hij moest eens weten dat hij de dochter van de dominee thuis brengt begin ik te glimlachen en nestel me in de aangenaam zachte stof van de Audi.

Als we aankomen in Old Main Street stopt hij voor het huis naast de kerk en vertel hem dat we er zijn. Hij kijkt verbaasd naar mij en dan naar het huis als het kwartje valt.

"Jij bent de dochter van de plaatselijke dominee? Zal ik je dan maar na de dienst ophalen om je auto op te halen?" Terwijl hij zijn hand door zijn donkerbruine haar haalt wacht hij mijn antwoord af. Ik glimlach en zeg dat hij me morgen na de dienst kan ophalen.

Wanneer ik wil uitstappen kijkt hij me even aan en zie ik weer die gloed over zijn ogen gaan. Het geeft me de rillingen en ik kan even niet bewegen. Ik beweeg me naar voren om hem een kus op de wang te geven, maar in plaats daarvan beweegt hij zijn hoofd waardoor ik mijn mond op zijn mond plaats. Ik sta zo versteld van wat er net gebeurde dat ik mij snel terug trek, Ian kijkt me met een twinkeling in zijn ogen aan.

"Wat is er? Ik dacht dat je me een kus wilde geven?"

Ik begin te blozen en stotter "Ja, op je wang als een soort van bedankt dat je me thuis hebt gebracht.. ehm.. maar dat liep dus even anders. Sorry daarvoor." stotter ik en draai me naar de deur en struikel de auto uit. Voordat hij iets kan zeggen loop ik naar de voordeur en snel naar mijn slaapkamer.

Ik hoor de Audi weg rijden en kleed me om, poets mijn tanden en ga op bed liggen. Terwijl ik de avond aan mij voorbij laat flitsen bedenk ik me dat ik het gevoel van de rilling niet heb kunnen plaatsen toen ik naar buiten ging voor een sigaret. Ik probeer de omgeving waar ik mij in bevond nog maals te scannen in mijn geheugen en kom nergens op. Ik geef het op en denk aan de kus van Ian in de auto. Door de spontane kus opnieuw af te spelen word ik warm van binnen. Ian is een mooie jongen om te zien, maar ik kan nog niet inschatten wat er zo anders is aan hem. Zijn ogen lijken te veranderen als zijn gevoel ook veranderd, heel apart. Niet iets wat je elke dag tegenkomt in ons stadje Greenfield. Met die gedachte val ik in slaap.

"Ik ren en voel allerlei takken langs mij heen zwiepen. Achter me zie ik een vlammenzee welke snel nadert. Ik ren nog wat harder en probeer een uitweg te vinden, echter wordt het bos alleen maar langer en donkerder. Opeens hoor ik mijn naam en ga op de melodieuze stem af in de hoop dat deze mij kan helpen een uitweg te vinden. Links van me brand het bos en ook rechts van mij lijkt het erop dat de weg wordt afgesneden door vlammen. De stem komt dichterbij, maar klinkt minder melodieus dan ik eerst dacht te horen. Ik blijf rennen, want de anders slokt de vlammenzee mij op. Als ik de stem vlakbij hoor zie ik ook de rand van het bos. Bij de rand aangekomen zie ik wie mij heeft geroepen."