Evenbeeld part I (voltooid)

Hoofdstuk 22

Beneden is het ontzettend druk, mensen lopen kriskras door elkaar en de zenuwen van velen worden gevibreerd door de lucht. Ik moet beneden even wennen aan de druk in mijn zo rustige geboortehuis. Normaal gesproken is het zo heerlijk rustig, maar het is logisch dat het huis nu bijna uit zijn voegen barst, hoeveel leden van Voglia en Steal zouden er wel niet zijn gekomen na mijn oproep aan Levien? Ik duw me tussen de drukte door en negeer de blikken. Meer dan de helft van de gezichten ken ik niet en als ik bij mijn pols wordt vastgepakt kijk ik verbaasd omhoog. Mijn vader staat voor me en trekt me in een knuffel. Wat mij verbaasd, want mijn vader is altijd heel erg afstandelijk. Ik ben zelf ook niet gewend aan zoveel genegenheid en als hij mij los laat staan we elkaar een beetje vreemd aan te kijken. 

"Je moeder staat in de keuken. Als je nog wat wil eten voordat we verzamelen, dan moet je snel zijn." hij knikt richting keuken en ik versnel mijn tempo. Als mijn moeder me ziet laat ze haar lepel vallen en begint te huilen. 

"Ik dacht dat je niet meer wakker werd." ik kijk mijn moeder verbaasd aan. 

"Mam, het is goed. Ik ben hier, maar ik heb enorme honger." terwijl ik het zeg begint mijn buik hard te rommelen.  Mijn moeder begint te lachen en schept snel een bord pasta op. Ik knik en kijk uitgehongerd naar mijn bord, wat ervoor zorgt dat mijn moeder nog harder begint te lachen en een plek vrij maakt aan tafel voor me. 

Als ik mijn pasta op heb hoor ik dat mijn vader de mensen bij elkaar roept. Ik schuifel wat ongemakkelijk richting richting de kerk. 

"Dames en heren, zoals jullie ongetwijfeld weten willen we een samenwerking aangaan met Levien en Deflo. Daarom heeft iedereen geprobeerd zoveel mogelijk andere leden van Voglia en Steal te bereiken. Mag ik eerst zeggen dat ik heel blij ben om te zien wat een groot aantal zich daardoor heeft verzameld? Ik weet dat ik geen recht van spreken heb, omdat ik een Deflo ben, maar mijn vrouw is hetzelfde als jullie en mijn dochter Aliva." mijn vader spreekt iedereen toe vanaf een hoger podium en zoekt mij in het publiek. Ik probeer mezelf nog een kopje kleiner te maken, omdat ik me nog niet klaar voel om voor zijn grote groep te praten. 

"Ah daar is ze, zoals ik al zei mijn dochter is net als jullie. Net als mij en net als Levien. Zij is de uitverkorene van Leah en haar evenbeeld. Ik had gehoopt dat het niet zo was en dat we volgens de Breah-leefstijl konden leven, echter blijkt ze zoveel meer in zich te hebben, dan een Breah. Goed, ik begin weer te langdradig te worden. Zoals ik vaak doe tijdens mijn preken op de zondag." hij begint te lachten en vervolgd "Misschien wordt het tijd dat mijn dochter gaat uitleggen wat jullie hier precies doen en waarom we willen gaan samenwerken met Deflo en Levien." 

De zaal valt stil en ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Natuurlijk ik heb dit veroorzaakt dus moet nu dan ook de consequentie dragen om als "leider" op te treden, maar dat wil niet zeggen dat ik ook maar iets van leiderschap in me heb. Laat mij maar lekker mijn gangetje gaan en ik red me er wel uit als het verkeerd gaat, maar dat kan dit keer dus niet.

Ik schraap mijn keel en loop naar het verhoogde podium. Laat me niet struikelen, laat me de waardigheid hebben van elk kind van Leah. Ik bid in de hoop dat mensen naar me zullen luisteren. Wanneer ik het podium op klim valt me pas op dat de grootte van de groep niet eens in ons huis past en ik verbaas me erover hoe groot Voglia en Steal samen zijn. 

Ik zoek rond in de hoop een bekende te vinden en zie Ian staan. Hij knikt me bemoedigend toe en ik begin "Hallo, mijn naam is Aliva. Sommige van jullie kennen mij vanwege de connectie die ik heb gemaakt met Levien of jullie kennen mij via Ian, Max of mijn ouders. De meeste kennen mij niet en zullen dan ook verbaasd zijn over wat mijn vader jullie net vertelde. Ik ben de dochter van Frans en Jill, maar ook de dochter van Amor, Levien, Breah en Deflo. Hoe het komt dat ik de dochter ben van de vier kinderen van Leah, dat is een verhaal voor een andere keer. Ik heb gesproken met Leah en zei vertelde mij dat we de ontvoerde of verloren leden van Steal en Voglia terug wilde vinden er een samenwerking tussen de vier kinderen en hun nageslacht moest plaats vinden. Will vertelde mij dat als Voglia een samenwerking wilde met Steal, dan wilde ze het verhaal van mij horen. Ik kan niet anders doen dan bevestigen dat ik de leden die zijn verdwenen wil opsporen. De dromen die ik heb gehad, ik weiger ze om ze visioenen te noemen, vertelde mij samen met de beelden bij de fontein waar Will voor het laatst is gezien dat we naar de City of Cann moeten gaan."

De kerkzaal is stil, maar als ik City of Cann noem hoor ik geroezemoes, maar ik ga verder "Ik begrijp dat Cann het laatste is waar jullie naartoe willen, maar het lijkt erop dat daar de antwoorden liggen. Ik wil jullie dan ook vragen om nu je handen ineen te sluiten en met mij samen overeen te komen dat we een samenwerking aan gaan. Niet alleen voor Cann, maar ook voor de toekomst. Ik wil graag de oude orde herstellen waarin we in vrede samenleven. Misschien dat het teveel gevraagd is, maar denk eens aan de vader van Max Jamsey. Hij heeft zijn leven gegeven om een samenwerking tot stand te laten komen." ik zoek Max op en hij knikt om te zeggen dat ik door mag gaan.

 "Hij wilde samenwerken en in vrede samen leven. Hij zou waarschijnlijk niet door hebben gehad dat er mensen verdwenen, want toen gebeurde dat niet vaak. Dat is van de laatste jaren. Als je wil samenwerken stap dan naar voren en vorm gelijke rijen." ik word warm van binnen en heb het gevoel dat Leah mee kijkt en het over neemt. 

"Als we nu een samenwerking aan gaan, dan staan we sterker tegenover Deflo en Levien, maar ook sterker in de toekomst. Door een samenwerking aan te gaan zullen we verbonden zijn met elkaar en mocht een ander iets worden aangedaan, dan kan je sneller in actie komen." ik zie hoe mensen langzaam naar voren lopen. 

"Hoe wil je dat in hemelsnaam doen, meisje. Je bent nog maar een kind. Wat ik hoorde was dat je nog maar net weet dat je elementen hebt. Hoe wil je ervoor zorgen dat wij gaan samenwerken en verboden zijn. Dit kracht heb je niet en wij al helemaal niet." roept een jongen van achterin de zaal, een Steal en heeft een gemene grijns op zijn gezicht. 

Ik zucht "Misschien heb jij die kracht niet, maar ik heb de kracht wel. Ik leg een connectie tussen jullie en mijzelf. Zodat ik altijd weet waar iedereen is, maar ook kunnen jullie elkaar aanvoelen. Het ligt er maar net aan hoeveel kracht je hebt om te voelen of iemand daadwerkelijk in nood is." de jongen zijn gezicht staat op onweer, maar loopt toch naar voren. 

"Het is de bedoeling dat jullie vanaf mij een cirkel - ketting vormen. Hou de hand van de personen naast je vast. Rustig aan er is genoeg ruimte en tijd." zeg ik en geef mijn hand aan Ian en de andere aan mijn vader. Als iedereen op zijn plek staat voel ik Leah haar woorden in mij stromen. Het is altijd een fantastisch gevoel als ze mij nieuwe dingen leert. 

Lasa debitul de putere, sa curga puterea mea prin ele si lasati cicuitul lor puteri prin mine. Lasa acolo apare o conexiune, o conexiune de suferinta, o conexiune de caldura si o conexiune de viata*.

Ik herhaal de woorden en voel me zweven. Als ik om me heen kijk zie ik allerlei verschillende kleuren, alsof er een regenboog de kerkzaal verlicht. Ik zie hoe leden van Voglia en Steal hun ogen langzaam open doen en verbaasd om zich heen kijken. Als ik mijn laatste woorden heb herhaald en de connectie verbreek voel ik iedereen weer op aarde komen. Ze kijken mij aan met een diep soort van respect en genegenheid en dan stijgt het geroezemoes op. 

Ian knijpt even in mijn hand en ik kijk zijn kant op "Het is ongelofelijk wat jij in zo'n korte tijd hebt laten zien. Gewoon bizar, maar ik ben zo blij je te hebben gevonden." hij kust me en ik weet niet wat ik moet zeggen, het voelt anders dan eerst. Ik hou nog wel van hem, maar toch het voelt anders. Bovendien voel ik er niets voor om in een zaal vol met leden van Voglia en Steal mijn vriend te zoenen. Ik draai me om en kijk de zaal weer in. 

Daarna schraap ik mijn keel "Ik weet niet hoe jullie je voelen, maar het lijkt mij dat de verbinding is gelukt. Zeker weten doen we het natuurlijk niet tot dat we hem uit proberen. Laten we hopen dat dat nooit nodig is. Ik stel voor dat we even een pauze nemen en dan om 22:00 uur weer hier verzamelen om Deflo en Levien te ontmoeten." ik knik naar mijn ouders en loop richting mijn kamer. Ik heb rust nodig wil ik vanavond nog de strijd aan gaan met Deflo en Levien. 

*laat de kracht vloeien, laat mijn kracht vloeien, door hen en laat hun kracht vloeien door mij. laat er een connectie ontstaan, een connectie van lijden, een connectie van warmte en een connectie van leven.