Evenbeeld part I (voltooid)

Hoofdstuk 26

Ik heb mij beperkt tot een kleine tas met daarin wat kleding en een slaapzak. Anderen hebben allerlei verschillende dingen bij zich, zoals boeken en ik zag mijn moeder kruiden inpakken. Ik bedoel maar, waarom kruiden inpakken die heb je onderweg vast ook wel. Als iedereen zover lijkt te zijn geef ik een teken dat we richting de kust gaan en ons verzamelen bij Golden Bay, maar omdat niemand aanstalt geeft om te gaan en ik hier en daar gefluister hoor over hoe we in hemelsnaam de oceaan over zullen steken. 

Zucht ik en schraap mijn keel "We transporteren naar Golden Bay en vanuit daar transporteren we naar de buitengrens van Cann." Ik zie mensen verbaasd kijken, alsof ik op mijn achterhoofd ben gevallen. Ik glimlach en geef mijn moeder en Isa een hand, deze geven een hand aan de personen die naast hen staan en zo vormt zich langzaam een ketting van handen. 

"Klaar?" roep ik en als ik de stroom van goedkeuring hoor transporteer ik naar Golden Bay met de gedachte dat ik niet alleen transporteer, zoals Ian me heeft geleerd. Ik hoor mensen in het zeewater terecht komen aan de kustlijn en hoor de leden lachen en klappen.

"Nu gaan we nog één keer transporteren over de oceaan heen. Dit vind ik zelf ook spannend en het is van belang dat iedereen zijn focus legt op Cann. Ik snap dat de focus moeilijk is aangezien velen van jullie de stad niet kunnen inbeelden, maar het gaat ons lukken. Denk maar aan Cann als woord en ik doe de rest." de leden knikken en haken hun armen en handen weer ineen. Ik adem in en uit met Leah haar stem in mijn achterhoofd geloof in jezelf en denk aan Cann, beeld het je in dan kom je er wel. Ik glimlach en laat het over me heen komen. Ik voel een koude steek en als ik mijn ogen open doe zie ik in de verte een oude muur en Cann. Als ik om me heen kijk zie ik dat alle leden verdwaasd om zich heen kijken. Ze knikken en mompelen wat, alsof ze nu pas beseffen wat we moeten doen. Ik geef een seintje dat we ons kamp opslaan en morgen verder gaan. 

Er gaat een groep hout zoeken en de andere groep gaat op zoek naar voedsel. Ik daarentegen ga zitten en kijk naar Cann. Hier heb ik voor gewerkt, maar wat zal ik achter die muur aantreffen? Ik zit zo verdiept in gedachte dat ik het niet door heb wanneer er iemand naast me gaat zitten. 

"Ik sta elke keer weer verbaasd van je Al. Het is een wonder hoe je jezelf overeind houdt." zegt Max.

Ik kijk hem aan "Dank je, maar ik wilde eigenlijk even alleen zijn." hoor ik mezelf zeggen, Max neemt mij in zich op. 

"Sorry, het was niet mijn bedoeling om je te storen. Ik dacht je kunt wel wat gezelschap gebruiken. Nu Ian niet mee is." 

Ik kijk hem aan "Wat? Hoe bedoel je nu Ian niet mee is?" hij kijkt mij verbaasd aan. 

"Ian zei dat je het wist. Dat hij ons wel zou ontmoeten in Cann en dat je hem een speciale opdracht had gegeven." 

"Nee, ik wist van niets. Hoe bedoel je speciale opdracht?" ik kijk hem aan en dan naar Cann "Dat weet ik niet. Hij zei dat hij speciaal voor jou naar Cann ging en dat we hem daar wel zouden ontmoeten." ik sla mijn armen om mijn benen en begin mezelf te wiegen. 

"Ik begrijp het niet. Hoe komt hij erbij dat hij in zijn eentje naar Cann moet? Ik heb hem nergens toe aangezet. Het plan was morgen in groepen naar de stad te gaan en het stuk voor stuk uit te kammen, totdat we gevonden hebben waarvoor we komen. Ik begrijp het niet. Hij en ik zijn niet meer samen, want ik nou ja ik weet het niet. Ik hou van hem, maar.. nu ik weet niet wat ik moet voelen. Alles is zo verwarrend." Max slaat zijn arm om me heen en ik voel zijn warmte door me heen gaan, het voelt zo goed. 

"Ik denk dat we morgen maar extra op onze hoede moeten zijn in Cann en hopen dat Ian verstandige keuzes maakt." mompelt Max in mijn haar. Ik laat het maar zo en val in slaap in de armen van Max. 

"Lekker geslapen schoonheid?" hoor ik als ik mijn ogen open doe. Ik kijk recht in de ogen van Max en schrik. Hoe? Wat? O ja, ik ben in slaap gevallen tegen hem aan. Ik brom goedemorgen en kijk als ik zie dat de rest van de mensen al hun spullen pakken.

Ik sta op en maak aanstalte om hetzelfde te doen. Mijn vader en opa Chris komen op mij af. "Meisje, laat Max je spullen maar bij elkaar binden. Wij moeten even het plan doorspreken. Aangezien Ian dus niet hier is, maar in de stad." opa Chris kijkt bezorgd en ik knik. Samen met de mannen loop ik naar Deflo en Levien.

"Hoe gaan we de stad verkennen? We zijn met een grote groep. Dus het gaat opvallen als we allemaal tegelijk de stad in lopen." zegt Deflo.

"Ik kan samen met een groep de stad in gaan en als het veilig is, dan stuur ik een berichtje naar mijn vader." zegt Kai.

Waarop Levien zegt dat ze liever heeft dat haar groep eerst gaat. Ik erger me, eerst moet ik naar hun toe komen en nu verzinnen ze een plan, zonder dat we ook maar weten wat er met Ian is gebeurd. Ondertussen staan ze in de groep te kibbelen over het plan. Ik schraap mijn keel en zie dat de groep zich naar mij toedraait. 

"Ik weet niet hoe jullie het zien, maar de groep is te groot om in een keer naar binnen te loodsen. Tenzij we ons anders voordoen, namelijk dat we een excursie doen vanuit een aantal scholen. Hiervoor moeten we kijken of er hotels beschikbaar zijn en een aantal mensen moeten de rol als 'reisleider' aannemen. Zodat we door de stad kunnen lopen, zonder verdacht over te komen. Bovendien kunnen we dan naar de vermiste mensen zoeken én Ian vinden. Als jullie het er niet mee eens zijn, dan vind ik het prima, maar het lijkt me de meest logische oplossing."

Opa Chris schiet in de lach "Ik denk dat dit wel een van de betere ideeën is die ik tot nu toe heb gehoord. Bovendien kan ik best doorgaan voor een schoolleraar." hij draait een rondje om zijn as en ik moet om hem lachen. Dat kan ook niet anders, want als er iemand niet op een schoolleraar lijkt dan is het Opa Chris wel met zijn grijze baard en scotland yard pet.

"Ik vind het prima, zolang ik maar niet onder leiding van die malle vent hoef te functioneren." bromt Levien. Ik schud mijn hoofd "Ik denk dat jullie, Levien en Deflo allebei de leraar mogen uithangen. Samen met mijn ouders, Opa Chris en de anderen die niet meer door kunnen gaan voor leraar." ik glimlach, want Levien trekt een kwaad gezicht. De ijdeltuit, die denkt dat ze er niet veel ouder uit ziet dan een jongere, maar in werkelijkheid al een paar eeuwen oud is draait zich om en gaat haar groep inlichten over het plan.

Deflo knikt en loopt samen met Kai naar zijn groep om het plan uit te leggen. Ik roep nog na dat we over een uurtje vertrekken naar Cann. Daarbij benadruk ik dat we lopend gaan en niet transporteren naar de poort, want we zijn al met een grote groep en willen niet nog meer opvallen.