Evenbeeld part I (voltooid)

Hoofdstuk 27

Als iedereen is ingelicht gaat er een groep 'leraren' richting Cann om te kijken of er genoeg plaats is voor de gehele groep in de hotels van Cann, omdat het nog een tijd duurt gaan verschillende groepen zich samenstellen zodat er een variatie is van verschillende krachten. Ik krijg een berichtje binnen op mijn telefoon. 

Het is geregeld alle groepen kunnen zich melden bij Hotel Adventure. Meld je aan bij de balie onder de naam Greenfield University. Wij gaan de stad rond kijken om 18:00 uur zien we elkaar in de lobby van het hotel. 

Ik stuur mijn vader een bericht terug dat we elkaar om 18:00 uur ontmoeten en dat hij voorzichtig moet zijn. 

"Het lijkt erop dat we kunnen gaan. Er is geboekt in Hotel Adventure en iedereen kan erheen. Dus we hoeven de groep niet te verdelen over twee groepen." roep ik en pak mijn spullen. 

Ik zie anderen hetzelfde doen en als iedereen zijn spullen heeft gepakt roep ik de spreuk op die ons onzichtbaar heeft gehouden te verdwijnen. We beginnen aan de wandeltocht richting Cann. Nadat we de poort inlopen voel ik hoe de stad op me drukt als een lading stenen, maar loop toch door zoekend naar Hotel Adventure, typisch om een hotel uit te zoeken met zo'n naam.. alsof het leven op dit moment nog niet een groot avontuur is.

Als we ons hebben gemeld bij de balie en onze kamers toe gewezen hebben gekregen, waarbij ik bij Isa en Bo op de kamer lig, loop ik naar de lobby om 18:00 uur. Ik heb de rest vrij af gegeven, maar aangeraden om in groepen van minimaal tien personen te blijven als ze het hotel uit gaan en vooral hun rust te nemen, want morgen wordt een drukke dag. In de lobby tref ik mijn vader aan samen met Deflo, Opa Chris en Levien. Mijn vader lijkt in een paar dagen tien jaar ouder en hij lijkt druk in gesprek te zijn met Deflo. 

"Dag meisje, waar heb je de rest van de groep gelaten?" vraagt Opa Chris en ik geef aan dat ze vrij af zijn voor vanavond en dat ze rust moeten pakken. Opa Chris knikt en geeft mijn vader een por.

"Frans hou eens op met die saaie discussie met Deflo en vertel de stand van zaken eens aan je dochter"

"Dag Aliva, zullen we eens kijken of we ergens kunnen gaan zitten met zijn allen?" zegt mijn vader en ik knik, omdat mijn vaders blik niet veel goeds voorspeld. Ik loop met de groep richting een zaal die speciaal is gereserveerd voor onze groep en gaan er zitten. De zaal is best groot, maar niet de hele groep zal er in passen. Wat wil je ook 4000 mensen in een hotel is al veel gevraagd, maar in een aparte ruimte zoveel mensen stoppen dat is een hele opgave.

"Al, de stad is ontzettend groot en dan heb ik het alleen al over het oude stadsdeel tot aan de brug. Het nieuwe gedeelte is de afgelopen jaren gegroeid en één van de bewoners vertelde dat het dagen duurt als je alles in de stad wilt zien." mijn vader zucht en zet zijn bril recht op zijn neus. 

"Dus wat je me wil vertellen is dat we er een hele tijd over doen om de stad uit te kammen en dat het dan nog maar afwachten is of we op de juiste plek zijn" mijn vader en de rest knikken instemmend, ik zucht en begin heen en weer te lopen. "Dit kan niet, mijn droom gaf specifiek het oude stadsdeel aan. Ik liep door het oude stadsdeel en werd naar de brug getrokken als een magneet. Wat daar lag wil ik liever niet hardop herhalen, maar het was niet prettig om te zien. Dus het meest logische waar we moeten beginnen te zoeken is het oude stadsdeel." 

"Als jij denkt dat dat nut heeft, dan zullen we dat doen meid." Opa Chris pakt mijn arm en gebied mij te gaan zitten. "Hoe wil je de groep opsplitsen en het oude stadsdeel onderzoeken, want zoals je vader al zei het is groter dan we verwachtte." zegt Deflo. 

Ik zucht en zeg eerlijk "Ik weet het niet. We moeten de groep maar splitsen in 30 mensen per groep. Ja, ik weet het dat worden veel groepen, maar op die manier kunnen we het oude stadsdeel snel uiteen zetten in delen. Ik heb een kaart gekregen van de receptie, moment." ik pak de kaart uit mijn broekzak en vouw hem uit. Mijn vader geeft me een pen aan en ik begin het oude stadsdeel op te splitsen in verschillende onderdelen en daarbij geef ik elk omcirkelde gedeelte een nummer. Als ik daarmee klaar ben leg ik uit wie bij welke groep hoort en dat ze het door moeten geven aan elke groepsleider die we aanstellen. 

"Het is vooral van belang dat als iemand iets verdachts denkt te zien dit dan meteen meld aan Opa Chris, mijn vader, Deflo, Levien of mij. Als er iets gebeurd met een groep dan voel ik dat aan en dan neem ik contact met jullie op. Het wordt morgen een lange dag, dus ik ga proberen wat nachtrust te pakken. Is iedereen het eens met deze aanpak?" vraag ik en kijk de groep rond en iedereen knikt. 

Ik sta op en loop met de kaart terug naar mijn kamer en hoop op een goede afloop morgen, want ik wil niemand teleurstellen en de verdwenen mensen vinden. Zonder dat daarbij iemand gewond raakt.