Evenbeeld part I (voltooid)

Hoofdstuk 9

Ik probeer het niet te laten merken, maar ik heb het gevoel dat Ian niet helemaal eerlijk tegen me is geweest sinds onze ontmoeting. Terwijl hij Ed richting de hoofdweg van New Angelo stuurt druk ik de radio aan. Muziek van Lindsey Stirling klinkt uit de boxen en langzaam sluit ik mij af voor mijn omgeving. Ik val in slaap en laat Ian me naar huis rijden. Als ik gepiep hoor en gevloek schrik ik wakker. Ian loopt hardop te vloeken en hij merkt dat ik wakker ben. 

"Wat is er aan de hand?" ik kijk paniekerig om me heen en zie dat er een auto achter ons met hoge snelheid nadert. 

"Die idioot rijdt sinds de hoofdweg achter ons aan en ik heb het idee dat het geen vriendelijk ik rij toevallig dezelfde richting als jou op is." Ian schakelt en Ed protesteert met de snelheid waarmee Ian probeert te schakelen. 

"Die bak van je is echt aan vervanging toe Aliva!" Ik kijk achterom en zie de auto dichterbij komen en waarschuw Ian, maar die vloekt en roept dat er verderop een scherpe bocht komt en we echt niet sneller kunnen gaan dat dit. De auto haalt ons in en gaat er als een speer vandoor en ik haal opgelucht adem. 

"Niets aan de hand. Misschien toch een ik moet dezelfde kant op als jullie type." Ian knikt en neemt gas terug, echter blijkt de rem het niet te doen en blijven we dezelfde snelheid rijden. 

"Ian je mag nu wel remmen hoor!" Ian vloekt en probeert de auto de berm in te sturen in de hoop dat het de snelheid wat mindert. We vliegen van links naar rechts over de niet al te brede weg naar Greenfield en de scherpe bocht naar de brug komt dichterbij. Ian weet de controle te bewaren en stuurt ons de berm volledig in en Ed komt vlak voor de brug tot stilstand. Ik zit te rillen op mijn stoel en wacht tot het ophoud. Ik weet niet hoe lang we zo zitten, maar op den duur verbreekt Ian de stilte. "Kom we laten Ed staan en gaan naar huis. Ik haal de auto morgen wel voor je op."

Ik wil niets liever dan wat zeggen, terwijl we over de weg naar Greenfield lopen, maar elke keer als ik mijn mond open doe ben ik vergeten wat ik wil zeggen. We lopen zwijgend richting het dorp. 

"We hebben mazzel gehad, Aliva. Het had heel anders kunnen aflopen." Ian stopt en kijkt me aan 

"Gaat het wel een beetje?" ik kijk hem aan en begin weer te rillen en voordat ik het door heb sta ik te huilen. Ian slaat zijn armen om me heen en laat me uithuilen.

 "Wil je dat ik je naar huis breng of wil je liever nog even mee naar mijn huis? Zodat je kunt bijkomen en even wat kunt drinken." ik maak me los uit zijn armen en geef aan dat ik liever niet naar huis wil. 

Ian knikt en pakt zijn telefoon "Ja, met mij. Ja, het gaat goed. Afgezien van het feit dat Ed ons net bijna de brug af wilde rijden in plaats van erover te laten rijden. Hm, ja het gaat goed met ons, maak je geen zorgen. Ik wilde alleen dat jullie je niet ongerust maakten en natuurlijk of iemand ons kan ophalen, want ik denk niet dat Aliva op het moment in staat is om te transporteren. We lopen richting Greenfield en als je een beetje wil opschieten dan graag het wordt donker en na die ontmoeting met Steal ben ik er niet gerust op dat het een rustig avondje wordt." hij hangt op en pakt mijn hand. 

"Kom we lopen alvast richting Greenfield, Dave haalt ons zo op." ik laat me meeslepen en heb het gevoel dat we uren hebben gewandeld voordat we Dave zien. Ian komt bij mij op de achterbank zitten en trekt me tegen zich aan. Ik hoor Ian en Dave praten, maar ik krijg niet veel mee en laat het gewoon allemaal maar over me heen rollen. Wat is er net gebeurd en hoe? ik blijf het herhalen als een soort mantra in de hoop dat dit mij een antwoord geeft.

Als we aankomen bij Long District Lake schuift Ian mij van zich af en tilt me uit de auto. Ik klem mezelf aan hem vast en hoor Anna op ons af komen. Ian vraagt of Anna mijn ouders kan bellen met het verhaal dat ik bij haar slaap. Ik hoor Anna bellen met mijn moeder en Ian draagt me de warme woonkamer in. Hij zet me op de bank en ik hoor dat de anderen naar binnen komen. Bo neemt mij van Ian over en hij loopt samen met Dave en de rest naar de keuken.