Evenbeeld part I (voltooid)

Hoofdstuk 24

Ik loop de trap af richting de kerk en voel hoe andere leden van Voglia en Steal mij volgen. Het gevoel dat ik honing aan mijn lichaam heb is nog niet verdwenen en ik zucht. Bij de kerk aangekomen zie ik dat mijn vader praat met een lange gespierde man met donker haar en stoppels. Wanneer mijn vader mij ziet gebaard hij dat ik me bij hen moet voegen.

 "Aliva mag ik je voorstellen aan Kai? Hij is de zoon van Deflo en wilde graag kennis met je maken. Voordat zijn vader komt." ik knik en steek mijn hand uit, Kai kijkt mij wantrouwend aan en ik zie twijfel in zijn ogen, maar hij pakt vervolgens mijn hand. Ik voel zijn kracht schokken door mijn lichaam en zie dat het bij hem hetzelfde is, maar zijn ogen staan vol ontzag. 

"Sorry Aliva, maar ik moest zeker weten of je de waarheid sprak. Mijn vader is wat dat betreft een goede man, maar hij is heel wantrouwend. Vooral als het gaat om verhalen over zijn moeder en haar evenbeeld." hij glimlacht en pakt zijn telefoon. Hij belt zijn vader om aan te geven dat ik inderdaad het evenbeeld zou kunnen zijn van Leah. Hij gromt en hangt op. 

"Zo meissie, de rest komt eraan. Maak je borst maar nat, want we zijn met een hele grote groep." hij glimlacht en ik zie zijn ogen onheilspellend flitsen. 

"Ik weet niet wat je daarmee bedoeld, maar ik sta mijn mannetje wel." hij kijkt me spottend aan en glimlacht. 

"Dat zal best, maar verbaas je niet over wat mijn vader kan." hij wil weg lopen en ik pak zijn arm beet. Hij gromt en vraagt me hem los te laten, als ik dat niet doe worden zijn ogen geel. 

"Dat zou ik maar niet doen als ik jou was, Kai. Je bent immers nog in je eentje en mocht ik je eraan moeten herinneren jouw vader heeft mij nodig om zijn krachten terug te krijgen en om van die spreuk af te komen die jullie in wolven veranderd." ik glimlach zoet en laat hem los. Kai gromt en stampt weg. 

"Niet heel erg slim van je Aliva, maar ik ben wel trots op je. Het betekend alleen dat je zo meteen nog meer  moeite moet doen om Deflo te overtuigen van je plannen." zegt mijn vader en loopt achter Kai aan.

Ik mopper en ga zitten op een stoel. Twee handen bedekken opeens mijn ogen en ik schrik op. Niet wetende van wie de handen zijn. De kracht voelt aan als een Steal, maar ook als een Voglia die vloeien uit de handen van de persoon die mij mijn zicht ontneemt. 

"Ik weet niet wat je van plan bent Jamsey, maar je kunt maar beter die handen van me af halen." ik draai me om en kijk in de ogen van Ian. Dat was niet helemaal mijn bedoeling, zijn lachende gezicht staat nu op onweer. 

"Zo bedoelde ik het niet, Ian. Ik ben er alleen niet van gediend dat mensen mijn zicht zomaar ontnemen." ik zucht en laat me weer op mijn stoel vallen. Hij gaat naast me zitten 

"Waarom dacht je dat ik Max was?" vraagt hij op zijn hoede. Ik haal mijn schouders op en masseer mijn slapen. Ian pakt mijn hand vast en draait me naar hem om. 

"Ik vroeg je wat Al. Waarom dacht je dat ik Max was? Er speelt toch niets tussen jullie he?" ik slik en ontwijk zijn blik. 

"Er speelt niets tussen Max en mij. We zijn gewoon vrienden en bovendien het is je broer." hij blijft me aankijken. 

"Dus als hij mijn broer niet was?" ik zucht en sta op. 

"En als hij je broer niet was, dan had hij nog geen kans gehad. Ik was immers als eerst met jouw samen." 

"Dat meen je niet. Je bent als eerst samen met mij en daarom geef je Max geen kans?" hij begint te lachen en ik draai me om. 

"Weet je dat ik niets van jullie snap!" schreeuw ik en mensen kijken ons aan. Ik loop weg en Ian rent achter me aan. 

"Sorry Aliva, zo bedoelde ik het niet. Ik was verbaasd over je antwoord. Als je nou had gezegd dat je van mijn hield en daarom bij mij was. Dan had ik niet zo gereageerd, maar jij begon er zelf over. Dus kom op vertel me de waarheid. Ben je nog steeds blij dat we samen zijn of zou je liever met Max samen zijn?" ik negeer hem en loop verder, maar Ian grijpt me bij mijn arm.