Μισούσα τον εαυτό μου. Μισούσα που της έκρυψα την αλήθεια. Μισούσα που έκλαιγε εξαιτίας μου, μισούσα που την έκανα να με μισά.
Κατέστρεψα τα πάντα. Έπρεπε να θυσίαζα τα πάντα για εκείνην. Να άφηνα τον θρόνο και να έφευγα μαζί της. Να γινόταν ο αδερφός μου βασιλιάς. Αλλά θα κατέστρεφε το βασίλειο μας, την χώρα μας. Πως θα μπορούσα να του εμπιστευτώ τον θρόνο; Πως θα μπορούσα να αρνηθώ τα καθήκοντα μου; τον λαό μου; την οικογένεια μου; αρνήθηκα όμως την αγάπη μου, τον έρωτα μου, την γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά και τα μεγάλα πράσινα μάτια που με ένα τους βλέμμα μπορούσαν να με πείσουν να κάνω τα πάντα.
Την πρόδωσα.
Με πρόδωσε.
Με πονούσε να ξέρω πως πίστεψε πως όσα ζήσαμε δεν ήταν αληθινά.
"Τελειώσαμε" ήξερα πως το εννοούσε, αλλά αυτό δεν θα με σταματούσε από το να την ξανά κερδίσω.
Ήταν, είναι και θα είναι δικιά μου.
Για πάντα.
Θα μιλούσα στον πατέρα μου για εμάς, θα του έλεγα πως αυτήν αγαπώ, θα θύμωνε αλλά θα καταλάβαινε.
Έτσι δεν είναι;
Ήταν και αυτός ερωτευμένος κάποτε. Έβλεπα τον τρόπο που κοίταζε την μαμά μου, όπως κοιτάζω την Viviana. Ήξερα πως θα έκανε τα πάντα για εκείνην. Και εγώ το ίδιο.
Στέκονταν και οι τρείς στο δωμάτιο. Όταν άκουσαν την πόρτα να ανοίγει και τα γρήγορα μου βήματα να κτυπούν τα λευκά πλακάκια, είχα έξι μάτια πάνω μου. Ο πατέρας μου κοιτώντας με επικριτικά σαν να μου λέει άργησες, η πριγκίπισσα που προόριζαν για νύφη μου χωρίς να ξέρω ούτε το όνομα της και δίπλα της ένας άντρας που θα ήταν ο πατέρας της.
Τους πλησίασα και τέντωσα το χέρι μου να τους χαιρετήσω ξεκινώντας από τον πατέρα της. "Nicholas, χαρά μου που σας γνωρίζω" Κουνήσαμε τα χέρια χαμογελώντας όσο πιο πειστικά μπορούσα.
"Lorenzo Alvera, βασιλιάς της Ιταλίας," Ιταλίας; Αλήθεια τώρα; Από όλες τις χώρες έπρεπε ο πατέρας μου να διαλέξει εκείνη που μέσα σε μια νύχτα, με ένα μόνο βλέμμα κατέκτησε την καρδιά μου; "Παρομοίως Nicholas ή καλύτερα γαμπρέ;" ξερόβηξα και ο πατέρας μου με κοίταξε ξανά επικριτικά. Γαμπρέ; μάλλον τα σχέδια για τον γάμο θα είχαν προχωρήσει περισσότερο από όσο περίμενα. Δεν περίμενα καν πως θα έβρισκε ο πατέρας μου τόσο γρήγορα την πριγκίπισσα που θα παντρευόμουν. Αν ήξερα πως θα ερχόταν σήμερα δεν θα άφηνα ποτέ την Viviana να την συναντήσει χωρίς να ξέρει τον ρόλο που ήρθε να παίξει στο παλάτι.
YOU ARE READING
Η Χαμένη Πριγκίπισσα
RomanceΌταν κοιταχτήκαμε κάτω από τις μάσκες μας, πίστευα πως την επόμενη φορά δεν θα με αναγνώριζε, αλλά έπρεπε να ξέρω πως δεν μπορούσα να του κρυφτώ. Είχα κερδίσει την προσοχή του διάδοχου του θρόνου αλλά εγώ δεν ήμουν πριγκίπισσα. Ήξερα πως δεν θα ήμα...
