Η Χαμένη Πριγκίπισσα

Κεφάλαιο 42: Viviana

"Εγώ φταίω για όλα" ο πατέρας του Nicholas έδειχνε πραγματικά στεναχωρημένος. "Εγώ τον έφερα στην ζωή μας" δεν ήταν όμως δικό του το φταίξιμο. Δεν θα μπορούσε να ξέρει τι άνθρωπος ήταν.

Κρυβόταν τόσα χρόνια πίσω από τις πολυτέλειες και την ιδανική ζωή. Κρυβόταν κάτω από το στέμμα και τον θρόνο του. Ήταν όμως μόνο ένα τέρας. Ένας άνθρωπος ικανός να κλέψει τις ζωές τριών ανθρώπων μόνο και μόνο για την δόξα. Ήταν διεστραμμένο το τι μπορεί να κάνεις κάποιος για την δύναμη.

"Αν όμως δεν γινόντουσαν όλα αυτά ίσως να μην μάθαινα ποτέ την αλήθεια για την οικογένεια μου" δεν το έλεγα όμως για να καθησυχάσω τις ενοχές που έβλεπα στα μάτια του. Το εννοούσα πραγματικά.

Ξαφνικά μπροστά στην αλήθεια, οι συμφορές που περάσαμε ήταν μικρές.

Καταφέραμε να επιβιώσουμε και εκείνος πήρε την τιμωρία που του άξιζε.

Ο Nicholas βεβαιώθηκε πως θα τιμωρηθεί με ισόβια φυλάκιση.

Δεν θα κινδύνευε ξανά κανείς από εκείνον ποτέ.

Σήμερα ήταν η πρώτη φορά που ο Dominic έμοιαζε διαφορετικός. Πιο χαλαρός, όχι τόσο αυστηρός. Πιο ανθρώπινος.

Με κοιτούσε σαν να μου ζητούσε συγγνώμη. Αλλά όχι μόνο για όσα έγιναν με τον Lorenzo. Με κοιτούσε όπως πριν μάθει για εμένα και τον γιό του. Με εκείνο το μαλακό βλέμμα που φαινόταν σαν να με νοιαζόταν, σαν να με συμπαθούσε όπως είχα πρώτα σκεφτεί.

"Το είπα πριν και στον Nicholas, θέλω να το πω και σε εσένα," χαμογέλασε πικρά και έπιασε το χέρι μου. Το χέρι του ήταν μαλακό, έκανε αντίθεση με την σκληράδα που ήθελε να δείχνει προς τα έξω και ξαφνικά ήξερα πως έτσι ήταν και η καρδιά του. Μαλακή. Κοίταξε τα χέρια μας και μετά τα μάτια μου. Περίμενα με αγωνία να ακούσω. "Ο γιός μου είναι τυχερός που τον ερωτεύτηκε μια κοπέλα σαν εσένα" Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου. Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο. Ξαφνιάστηκα. Θετικά. "Πριν μου είπε ότι είσαι ξεχωριστή. Τον πίστεψα"

Κοίταξε τα χέρια μας ξανά και γέλασε από συγκίνηση. "Τελικά βρήκε την ξεχωριστή του" Κοίταξε βαθιά στα μάτια μου. Δεν ήξερα τι σήμαινε αυτό που είπε, είχα όμως το προαίσθημα πως δεν το έλεγε τυχαία. "Έχετε την ευχή μου" Άνοιξα το στόμα μου να μιλήσω. Δεν ήξερα τι ήθελα να πω. Έπρεπε όμως να πω κάτι αλλά δεν με άφησε "Αν ακόμα την θέλετε δηλαδή" Συνέχισε βιαστικά.

Γέλασα από συγκίνηση "Μεγαλειότατε..."

"Λέγε με Dominic" προσπάθησα να κρατήσω τα δάκρυα μου. Έριξα ήδη αρκετά τις τελευταίες μέρες "Ή πατέρα αν προτιμάς" είπε ανασηκώνοντας τους ώμους του.