Η Χαμένη Πριγκίπισσα

Κεφάλαιο 11: Viviana

Δουλεύεις εδώ, ήθελα απλά να μάθω για εσένα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Αυτή η φράση ηχούσε στο μυαλό μου από χθες.

Ασταμάτητα και κουραστικά.

Έπρεπε να το φανταστώ, τι περίμενα; ότι θα ένιωθε και αυτός κάτι για εμένα; Ούτε τι νιώθω εγώ καλά, καλά για αυτόν δεν ξέρω. Ξέρω μόνο πως εκείνο το γαργαλητό στην κοιλιά μου όταν είμαι κοντά του εμφανίζεται. Ξέρω πως τριγυρνάει η εικόνα του στο μυαλό μου καθημερινά. Ξέρω πως ακούω την φωνή του να μου ψιθυρίζει και ξέρω πως όταν κλείνω τα μάτια μου νιώθω τα χέρια του πάνω μου, να με ακουμπούν, να με χαϊδεύουν...

Αλλά εκείνη την νύχτα στο χορό... είχε δείξει πως του άρεσα. Νόμιζε όμως ότι ήμουν πριγκίπισσα, σίγουρα αυτό αλλάζει τα πράγματα για εκείνον. Είναι εξάλλου πρίγκιπας και εγώ μια απλή κοπέλα που δουλεύει για την οικογένεια του, για εκείνον.

Δεν θα ήταν περίεργο τώρα να μην με θέλει.

Όταν όμως ήρθα στο παλάτι... είχε παγώσει όταν με είδε και μετά στο δείπνο ένιωθα τα μάτια του πάνω μου ακόμα και όταν νόμιζε πως δεν τον έβλεπα.

Αλλά και προχθές... όταν τον έπιασα να περπατά έξω από το δωμάτιο μου για να με ξεναγήσει στο παλάτι και μετά στο δωμάτιο της ξιφασκίας... ο τρόπος που κρατούσε την μέση μου, τα μαλλιά μου, τα χέρια μου, όταν ψιθύριζε στο αυτί μου.

Και εχθές... που με περίμενε για δύο ώρες και μετά ήθελε να μάθει για εμένα. Μόνο που τελικά ήθελε απλά να μάθει για την γυναίκα που έχει στο παλάτι του, που δουλεύει για εκείνον.

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Αλλά δεν γίνεται να παρεξήγησα τα πάντα, δεν γίνεται να τα φαντάστηκα, δεν γί- και όμως μπορεί και να γίνεται.

Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που θα άρχιζα την δουλειά και πρέπει να το ξεχάσω και να συγκεντρωθώ σε αυτό που ήρθα να κάνω εδώ.

Δουλειά και μόνο δουλειά.

Η σχέση μας θα ήταν αυστηρά επαγγελματική.

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Για το καλό και των διό μας.

Άνοιξα την χρυσή πόρτα που στεκόταν μπροστά μου και μπήκα στο γραφείο του βασιλιά Dominic.

Δουλειά και μόνο δουλειά.

Αυτό ήταν το σχέδιο.

Δύο ώρες αργότερα, τέλειωσε η συνάντηση μας. Μου εξήγησε πως θέλει να είναι τα κουστούμια που θα τους φτιάξω. Αυτή θα ήταν η δουλειά μου από εδώ και πέρα. Να συζητάμε για ρούχα, εγώ να τα σχεδιάζω, να τα ράβω και να τους τα δίνω. Αυτό που από μικρή ονειρευόμουν να κάνω.