Η Χαμένη Πριγκίπισσα

Κεφάλαιο 14: Nicholas

"Ένα κρεβάτι"

Το δωμάτιο είχε σαλόνι, κουζίνα, τραπεζαρία, δύο τουαλέτες, μέχρι και τζακούζι αλλά ένα μόνο υπνοδωμάτιο.

Άκουσα την Viviana να γελάει και την κοίταξα ξαφνιασμένα "Σαν τις ταινίες. Η Lia θα το λάτρευε." Περίμενα πως δεν θα ήταν πολύ χαρούμενη με το λάθος που έγινε με την κράτηση. Είχαμε έρθει αρκετά κοντά, αλλά όχι τόσο για να μοιραστούμε ένα κρεβάτι. Όσο και αν η ιδέα να είμαι τόσο κοντά της με ενθουσίαζε, δεν κοιμάμαι ποτέ στο ίδιο κρεβάτι με άλλα άτομα, με άλλες γυναίκες.

Ποτέ.

"Θα κοιμηθώ στον καναπέ. Έχει αρκετό χώρο" Σε έναν τέτοιο γωνιακό καναπέ, θα μπορούσαν να ξαπλώσουν άνετα μέχρι και τρία άτομα.

"Κλασσική ατάκα" ήταν το μόνο που είπε πριν αρχίζει να βγάζει τα ρούχα της από τις βαλίτσες. "Λοιπόν, πότε θα αρχίσουμε να ψάχνουμε για υφάσματα;" με κοίταξε βάζοντας στην ντουλάπα μια άσπρη διπλωμένη μπλούζα.

Η ώρα είχε πάει επτά το βράδι και είχαμε μπροστά μας πέντε μέρες. Αύριο θα πάμε να δούμε μερικά υφάσματα πριν επιλέξουμε. Όσο και αν βαριόμουν και μόνο στην ιδέα να ψάχνω υφάσματα για το κουστούμι του γάμου μου - για το οποίο παρεμπίπτοντος η Viviana δεν είχε ιδέα - ήταν μια καλή δικαιολογία για να περάσω λίγο χρόνο κοντά της. Μακριά από τον πατέρα μου και τις ευθύνες που με κυνηγούσαν. Θα της το πω όταν βρεθεί η νύφη, δηλαδή σε τρείς μήνες. Έχουμε ακόμη χρόνο για αυτό και ίσως μέχρι τότε να αλλάξει γνώμη ο πατέρας μου για τον γάμο.

Αποκλείετε. Τον ξέρω καλά, αλλά μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να ελπίζει σε κάποιο θαύμα. Δεν έχω καμία απολύτως επιθυμία να ψάχνω υφάσματα, το κουστούμι μου είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει. Ο γάμος μου θα είναι καθαρά από συμφέρον, χωρίς καμία απολύτως συναισθηματική αξία.

Χωρίς να σημαίνει για εμένα τίποτα.

Θα είναι ψεύτικος.

"Αύριο" Έπιασα το πράσινο φόρεμα που κρατούσε στο χέρι της και το έβαλα μέσα στην ντουλάπα "Τώρα πήγαινε να ετοιμαστείς θα πάμε για δείπνο" με κοίταξε αβέβαιη σαν κάτι να σκεφτόταν. Τελικά έπιασε ένα μοβ φόρεμα από την βαλίτσα της και πήγε στο μπάνιο να αλλάξει.

Κάθισα στον καναπέ και επέστρεψα την κλήση του πατέρα μου από πριν δύο ώρες, την οποία άκουσα αλλά επέλεξα να αγνοήσω. Δεν θα μπορούσα να αγνοώ τον πατέρα μου όμως για πέντε μέρες. Θα καταλάβαινε πως το έκανα επίτηδες και θα έστελνε το προσωπικό να έρθει να μας βρει.