Yetişkin okurlar için uygundur.🎟️ Çocukluk aşkı konuludur 🔖
Ya şimdi ya sonra, o gün edildi intikam yemini. Ben en karanlık gecenin ölümcül etkisiyle sabahlara kadar boğuşurken güneş hala orada doğuyordu. Daha ne kadar bu sabırla kalabilirdim bilm...
OY!! atmadan geçme iki gözümün çiçeği 💘 Tiktok, instagram ve twitterdan @ozgeugur13 adıyla bana ulaşabilirsiniz kitap hakkında paylaşım yaparken etiket atarsanız geri dönebilirim ♥️
"İçini açmaman gereken insanlara, çiçek açmışsın!" -Nazım Hikmet
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22. Bölüm: Çocuk Kalbimin Çiçekleri Giray Günalp'in ağzından.. Bazen insanın ağladığı kalpten öte gidemiyordu. Kaderi biçilmeye çalışılan bir insandı ve her ne pahasına olursa olsun savaşıyordu. Sertçe yutkundum Batu'nun söylediklerini bir süre daha düşünmem gerektiği kanısına vardım.
"Ben bunu bir düşüneceğim." Dedim kestirip atmaması gereken bir hamleyi öylece kesemezdim. "Biraz şurada kestireceğim başka türlü uyuyamıyorum." Dedim Batu'nun oturma odasındaki koltuğunda sabaha kadar uyudum. Telefonun çalmasıyla uykudan sıçrarcasına uyandım.
"Giray bey bu kadınlar bir yere gidiyorlar gizli bir plakayla."
"Hemen takip et onları sakın gözden kaçırma ve ulaştığınız yere gidince bana konum at." Deyip çabucak kalktım. Batu'yu tekrar o mükemmel uykusundan kaldırdım. Aklımda sayamadığım kadar çok soru işareti vardı. "Ben çıkıyorum aradığımda aç."
"Ulan beni bunun için mi uyandırdın?" Diye saydrırken çoktan evden çıkmıştım bile.
Hızla etrafı kolaçan ettim. Evden çıktıktan sonra her saniye dikkat edilmesi gereken zaman ağlarıyla örülü olacaktı. Zihni karışık, kalbi kara, kötülüğün hakim olduğu insanların izleri karartmıştı dünyayı şimdi savaşma sırası bize mi geçmişti? O zaman en güçlü şekilde savaşacaktık.
Kar taneleri yeryüzünün kararmış izlerini, o kirli tenini temizlemek istercesine yağıyordu. Kirli ruhlara dokunmasa da dokunduğu bazı izler vardı. Kadınların soğuk duygularını, yağan buz gibi kar ısıtabilirdi. Sıcağı soğuk, soğuğu sıcak sökebilirdi.
Şah ve mat.
Kuzgun pençelerini karın soğuğuna batırdığında, ruhu temizlenmiş oluyordu. Kötü ruhlu insanların ise sadece üstüne soğuk, bir kış gibi dökülüyordu. Kalplerindeki kötlülük yangınını hiçbir ruh söndüremezdi.
Arabaya hızlıca bindim. Atılan konuma gittiğimde biraz şaşkınca etrafa baktım. Ferah'ın geldiği yer büyük güzel bahçeli ve varlıklı birine ait olduğu belli olan bir yerdi. Onu takip eden korumaların tam arkasında arabamı durdurdum.
"Ne oldu?" Diye sorduğumda koruma araçtan indi.
"Giray bey şu araç," derken elini araca uzattı. "O araç evin oraya girince hemen dinleme cihazı yerleştirdik."
"Ula harika yapmışsunuz da!" Diyerek omzuna sert ve heyecanlı şekilde vurdum.
"Ferah Hanım bir iş kurmayı planlıyor. Okuduğu bölümü söyledi sanırım üçüncü senesindeymiş."
