Yeni Oğlan

Uzun Bir Gece

İsim hafızası yoksunluğu boktan bir şeydi.
Hakan ile birlikte mekana girdikleri an tüm gözler üzerlerine çevrilmişti ve nihayetinde Hakan'ın çevresindeki kim varsa Aral ile tanışmaya gelmişti.

"Arel."

"Aren."

"Arslan.."

"Maral."

"Erdal.."

Aral kendi adının bin farklı telaffuzuna alışıktı lakin anlaşılmayan mevzu şuydu.
Kendisi Ahmet ,Mehmet gibi isimleri dahi aklında tutamıyordu !
Hakan ile birlikte locaya ilerlediklerinde çekingen bir tavırla geri adımlamıştı.
"Buraya hep geliyorsun sanırım."

"Bura benim."diye yanıtladı Hakan omuz silkip.
"Önden geç."

"Yani sen mekan mı işletiyorsun ki?"diye mırıldandı Aral merakla.
Birlikte en tepedeki koltuklara kuruldukları vakit Hakan yorgunca yayılmıştı.

"Gibi."

"Aileden mi?"dedi Aral.

"Ne içiyorsun?"

"Bilmem sen ne içersin ? Ayrı gayrı olmasın."

"Ben her şeyi içerim."
Hakan paketten bir sigara ateşlerken omuz silkti.
"Viski sever misin?"

"Kimin ısmarladığına göre değişiyor."
Aral kendine bir sigara ateşlediğinde mekandaki yoğun müziğe bakındı.
"Kirası çok mu yoksa hep kalabalık olduğu için maliyeti az mı?"

"Benden satın alacan herhalde."
Hakan masaya gelen viskileri bardağa doldururken Aral tek kaşını havaya kaldırdı.
"Valla ben kendime doğru düzgün bir yer bulamadım,kaldı ki mekan hiç bulamam."

"Sana seni evden alayım dedim neden müsade etmedin?"
Hakan viski şişesini sertçe masaya bırakırken sorgular biçimde oğlanın kaçamak bakışlarını izledi.

"Zahmet etme diye."
Aral aceleyle masaya konan içkiyi gırtlağını cayır cayır yakarak kafaya dikmişti.

"Sıkıntı diyorsun."
Hakan alayla aşağıda dans edenleri süzmüştü.
Yüzüne yansıyan ışık onun yüzünün bir kısmının ay gibi karanlık diğer kısmının ise ayın ışıklı yanı gibi parlak görünmesine neden oluyordu.
"Severim."

"Komşularımla aram yok diyelim."

"Öğrenci sevmiyorlardır."
Hakan omuz silkti ve devam etti.
"Sormadın ama buralıyım."

"Fark ettim bura benim diyince."

"Çoğu mekan benim ,Aral. Er geç fark edersin o yüzden nerede takılacaksın diye sordum."
Hakan hala bir yanıt gelmemiş gibi oğlanın suratını süzse de Aral boş bir bakışla birlikte Hakan'a bakmayı sürdürdü.

"Mekan bilmiyorum ama..."

"Tamam. Benim dediğim yerlere git."dedi Hakan sıkkın bir nefesle.
"Ya da siktir et,gitmek istediğin yeri şöyle ben götüreyim."

"Dersler yoğunlaşır."dedi Aral merakla.
"Çok çıkamam."

"Bahane mi bu?"

"Yoo."dedi Aral kıkırdarken.
"Niye ki?"

"Partilemek için deliririm,siyasi parti hariç her şeye okeyim diyen oğlan nerede ?"

"Komşularım sıkıntılı tipler."dedi Aral gözlerini yumup.
"Aslında gezme tozmadan önce biraz çevreyi tanıyıp ev bulsam iyi olur."

Hakan çöp görmüş gibi kıvırmıştı burnunu.
"O semtin çocukları varoş. Bin lira nakit için birbirlerini dövdürtürsün."

"Cidden mi? Çoğu üst komşum."

"Siktir et."dedi Hakan alayla.
"Muhattap almaya değmez,ev buluruz sana."

"Hadi ya ev arkadaşı arayan var mı?"
Aral içkiden uzun bir nefes alıp bıkkın bir iç geçirdi.
"O eve dönmek bile istemiyorum."

"Dönme. Bende kal."

"A-Anlamadım?"

"Yalnız yaşıyorum."
Hakan oğlanın sıcaktan kızaran yüzünü süzüp tek kaşını havaya kaldırdı.
"Hava almak ister misin? Terasa çıkarayım."

"Ev arkadaşı arıyor musun?"

"Hayır."dedi Hakan soğukca.
"Arkadaş,aramıyorum."

"Hadi ya."dedi Aral derin bir nefes verip.
"Bana ev arkadaşı lazım direkt."

Hakan'ın arkadaş grubu yukarı doğru adımladıklarında Aral çekingen bir edayla yer verip vermemek konusunda tereddüteydi.

"Bir milim bile oynama."dedi Hakan kaş çatıp.
"Sabit dur."

"Niye?'

"Yüzün o açıdan baya iyi duruyo,bozma."

"Viskiler senden dimi?"diye alayla sırıttı Aral.

"Ne istersen,benden."

"O zaman bir shot daha atayım,sana zahmet..."
Aral şişeye uzanıp müziğin tadını çıkardı.