Yeni Oğlan

Senden Önce Senden Sonra

"daha kaç vücut gerek bana benim seni unutmama..."

Alparslan yüzüne tekrar tekrar buzlu suyu çarparken sivri çenesinden süzülen su damlaları olduğu gibi gömleğinden içeri akmıştı. Lavaboya elinin tersiyle bir yumruk daha geçirip yüzüne tekrar tekrar soğuk su tutuyordu. Yüzüne alabildiğine buz gibi suyu çarparken arkasında beliren oğlanın sarı dağınık saçları ve alaylı bakışları aynadan yansımıştı.

"Öyle geçmiyor."dedi Serkan burun çekip.

"Kes."diye gürlemişti Alparslan hırsla.

"Masana oturttuğuna bile şükür."dedi Serkan alayla. "Diğerleri bilmesin diye hala arkadaşmışız gibi masana oturmama izin veriyorsun falan hani. İyi oyuncusun ,Aral'a da yap böyle. Çakmaz mevzuyu."

"Adını anma."

"Kirletir miyim bebeğinin ismini."dedi Serkan hırsla.

"Defol."diye mırıldandı Alparslan. "Çekemiyorum seni."

Serkan elini yavaşça Alparslan'ın omzuna koyduğunda Alparslan onun varlığına aldırış dahi etmeden yüzünü soğuk suya çarpmaya devam ediyor,parmakları arasında kavradığı fayansı sıkıyordu.Ellerinden kayıp giden kaygan mermere su sıçrarken Alparslan kanlanan gözlerini sıkıca yumuyordu.

Neden aklından atamıyordu.

"Çivi çiviyi ezer."diye mırıldandı Serkan. Alparslan'ın elinin üstüne hafifçe elini kondururken boşta kalan elini Alparslan'ın göğsüne doğru yaslamıştı. "Onu unutturacak bir şey biliyorum."

Alparslan boş bakan fırtına grileriyle kendisini izleyen sarışına kaş çatmıştı. Serkan elini göğüsten hafifçe kaydırıp Alparslan'ın kemerini kavradığında Alparslan yeniden boş gözlerini Serkan'a doğru sabitlemişti. Serkan diz çökmek üzere eğildiğinde Alparslan oğlanın omzundan sıkıca kavramış,iki eliyle duvara yaslamıştı.

"Sen beni istemiyorsun."diye fısıldadı Alparslan kanlanan gözleriyle. "Duydun mu ? Sen beni istemiyorsun. Sen ben olmak istiyorsun. Benimle olmak istemiyorsun."

Alparslan oğlanı sertçe duvara çarpıp yeniden mırıldandı. "Sana dokunmayacağım,sana hiç bir zaman elimi sürmeyeceğim. Anladın mı ? Ben sana kardeşim dedim,dizlerin önünde çök demedim. Sana kardeş dedim."

Serkan çatık kaşlarıyla birlikte yumruklarını sıkarken Alparslan derin bir nefes çekti.

"Anlıyorum seni Serkan. Bak anlıyorum,sikmiyorum belanı çünkü anlıyorum. Boktan baba figürünün yerine beni koydun hep,abin saydın. Çocukluktan beri dip dibe gezdik. Anladın mı? Benim sana olan tüm zaafımı da alttan alışımı da sen kullanıyorsun, aç şimdi kulaklarını dinle."

"İstemiyorum desen de olurdu,edebiyat yapmana..."

Alparslan oğlana gür bir sesle bağırmış ve duvarla arasına almıştı. "Sana vursam benim canım yanıyor amına koduğumun iti. Ama sevdadan değil,anlamıyor musun ? Kardeşim dediğim için canım yanıyor. Başkası seni tuvalet köşesinde azarlasa onu yaşatmam,beni buna mecbur bırakıyorsun aç kulaklarını diyorum sana!"

"Ben gibi olursan hayat kolay olursun sanıyorsun."diye fısıldadı Alparslan sinirle. "Sanıyorsun ki benim oturduğum yere oturunca,benim yediğimden yiyince benim paltomu bürününce ben olacaksın. Olmayacaksın oğlum,olmuyor. Sen bana aşık falan değilsin,sen sadece abisine özenen küçük bir veletsin."

"Senin gibi."dedi Serkan yutkunarak. "Kendinden pay biçiyorsun yani."

"Benimle olursan denk oluruz sanıyorsun."dedi Alparslan yorgunca. "Dokunmayacağım oğlum,değil sarhoşken tuvalette kıstırsan,ölüm döşeğinde de yakalasan dokunmayacağım işte anla. Dokunsam da senin için bir sik anlam ifade etmeyecek,bu muydu diyeceksin. Çünkü aşık maşık değilsin,benden başka sığınacak limanın yok. Onu aşk sanıyorsun."

"Neden dövmüyorsun beni o zaman?"dedi Serkan yutkunarak.

"Hiç bir şeye dermanım yok,beni azıcık saydıysan siktir git başımdan Serkan."diye yanıtladı Alparslan yorgunca. "Düşün taşın,cevabın sevda falan olmadığını kendin de anlarsın. Ben senin boktan baban yerine koyduğun herifin tekiyim,gücünün yetemediğini önüme salıyorsun."

"Aral'a aşıksan neden söylemiyorsun."dedi Serkan burun çekerek. "Hakan ile sidik yarıştıramamaktan mı korkuyorsun."

"Yüzüm yok yüzüne bakacak."diye yanıtladı Alparslan gözlerini ovuşturup. "Siz devam edin,ben taksiyle eve geçiyorum."

"Mersoyu bize mi bırakıyorsun?"dedi Serkan alayla. "Kıyamet alameti,kızını bize veriyorsun yani."

"Az için,düzgün park edin."diye mırıldandı Alparslan. "Eve gidip yatacağım sadece."

"En kıymetlin artık araban değil diye yorumluyorum..."