Chapter 02

17 2 0
                                    

CHAPTER TWO
#LASS_Dinner

“Harrah, you okay?” pagbating tanong ni Ellia. 

“yeah” I smiled.

“you seems not” pinagsingkitan niya ako ng mata. 

“I'm totally fine” I raised my hands in the air. 

“we're not convinced yet, right Maureen?” Nadia said. 

“Right” Maureen answered. 

I just smiled at them bilang sagot ko. I want to indirectly answer them. Silence means yes kaya iniba ko ang usapan. 

“By the way, where's Luke?” I asked them.

“sabi ko na nga ba” Nadia said. 

“Getting our food,” Maureen replied while munching a peanut. 

Ayan na naman sila. They are sulking. Pag ayaw ko kasing pinag-uusapan ay nag cha-change topic ako or kaya indirect ang pag sagot ko. Ayokong aminin. 

Tahimik lang kami ng girls hanggang sa dumating si Luke ay naputol ang katahimikan kaya nagpapasalamat ako. Nagtatampo na naman to sila. Hayss ang dami kong susuyuin neto. 

“Elli, Nad, Maur” I called them one by one. 

Tumingin si Luke sa akin tsaka ibinaling ang tingin sa tatlo. Tila nagtataka yata. 

“What's going on here? Is there a problem na hindi ko alam?” Luke asked. 

“Why don't you ask Zouie instead,” walang ganang reply ni Maureen. 

She's mad, she's calling me by my second name.

“Guys I'm sorry” I apologized “ayaw ko lang kasing mag-alala kayo dahil alam kong marami kayong inaalala pa at ayaw kong mag dagdag pa” I explained.

“Harrah can you hear yourself, we're your friends” Maureen looks disbelieving.

“right, para saan ang kaibigan kung ganito rin naman, we're friends, dapat nagdadamayan tayo, do you hear us Harrah?” Nadia scoffed.

“I agree,” Luke nodded. 

“I'm sorry guys” I looked to the ground.

“Fine, let's eat na” Ellia smiled.

I slowly raised my head and smiled at them widely.

“Harrah, I said let's eat na” Ellia said. 

I nodded with a smile plastered on my face. 

Hindi talaga nila ako matitiis. I really loved them so much, parang mas pamilya pa ang turing ko sa kanila kaysa totoo kong pamilya. 

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala sila sa tabi ko.

Nagagalit kasi sila pag hindi ko sinasabi ang totoo sa kanila. Buong buhay ko sila lang ang napag kwentuhan ko tungkol sa pamilya ko kaya sobrang nag alala sila at sobrang caring nila sa akin. Parang ako lang kasi ang may family problem. 

So this is what friends are. 

“so… what do we do after lunch?” pag umpisa ni Luke. 

The four of us were confused.

“you know hang out” pangungumbinsi ni Luke. 

Si Luke lang ang nag iisang lalaki sa aming magkakaibigan. He's our protector and sunshine. Parang kapatid na ang turing namin sa kanya. Kaya inaasar namin siyang kuya, ayaw niya kasing tawagin namin siya ng kuya dahil parang ang layo daw tingnan ng gap namin eh 2 years lang naman daw ang ahead niya. 

Love At Skies SunsetWhere stories live. Discover now