Chapter 37

11 2 0
                                    

CHAPTER THIRTY-SEVEN
#LASS_keep


“Mommy, where's ti daddy po?”


“Ti daddy?” tanong ko kay Zia. 


“tito said I should call him ti daddy today” Zia explained. 


“but why?”


“I lost in a bet mommy,” Zia pouted. 


Bet? Kailang pa si zia natuto neto? Kuya talaga! 


“ahm… may important matter lang po siyang pupuntahan” sabi ko. 


Humikab si Zia. 


“are you sleepy?” I asked her and she nodded. 


“ok sleep here muna mag wo-work lang si mommy” Sabi ko at hinihanda ang sofa na tutulugan niya. Buti nalang may comforter at unan dito. I don't know bakit may ganito sa office ko. 


“Zia come here na” I called her at sumunod naman siya sa akin habang kinusotkusot ang mata. 


She's probably tired from playing yesterday with her grandparents. 


Inihiga ko siya sa couch and after that I covered her with comforter.


Bumalik na ako sa trabaho ko para asikasuhin ang digital design ng bahay.


Tumingin ako sa relo ko. It's currently 5:40 pm. Napatingin ako kay Zia na mahimbing pa din ang tulog. Ginising ko siya kanina para mag snacks tapos nakatulog ulit siya habang naglalaro. 


It's nearly dinner na. 


Habang inaayos ko ang gamit ko biglang may kumatok sa pinto. Biglang nakaramdam ako ng kaba. 


“yes?” sigaw ko. 


“open the door Zouie!” he commanded. 


Napapikit ako ng mariin when I realized who it was. I looked at Zia once who's sleeping peacefully. Naka talukbong siya sa kumot at yakap yakap ang stuff toy niya. Buti nalang sa likuran ng table ko ang sofa at medyo natatakpan si Zia. 


Pumunta ako sa pintuan para pagbuksan siya. 


Bumungad sa akin si Ethan. His hair was messed up but I tell you guys he looks freaking hot. His first two buttons were undone.


“ahm… ” sabi ko. 


“It's dinner, let's go?” aya niya. 


“I'm not done with my work pa eh, siguro later nalang” I made up an excuse.


“it can wait”


“no”


“its is”


“hindi kasi-” hindi pa ako tapos sa sasabihin ko ay bigla siyang pumasok sa office ko at dumiretso sa computer. 


I mentally cursed. 


“Ethan!” 


“you're lying” he looks at me. 


“huh?” kinabahan ako. 


“your computer was off, how come you are working?” He raised a brow.


Ghad what should I do. 


Love At Skies SunsetWhere stories live. Discover now