BEN SANA VEDA EDEMEM

2.7

🌧🌧🌧

Bir ağacın gölgesinde dinlenirken,
sinsi yılan koynuma yaklaştı.
zehirini kanıma akıttı.
yara açıldı.

Sen sardın yarayı
yeniden kanatmak üzere.

Zehir ve panzehir.

İkisi de sendin.
Yaşatan da öldüren de.

Elimde kürek,
günahlarımı gömüyorum.
günahkar biriymişim.

Senin günahların mı?
Onlar benim şah damarımın
tam üzerinde.

Benimle birlikte onlar da
yok olacak.
Sandık bir daha
açılmamak üzere
kilitlenecek.

Şeytan aramıza kara
kader ağını ördü.
Hem ulaşılacak kadar
yakın,hem ulaşılamayacak
kadar uzak.

Sen çöl iklimi,
ben sadece soğuk
iklimde yetişebilen
bir çiçek.

Sen varsan ben yokum.
ben varsam sen yoksun.

Beraber olma gibi
bir ihtimalimiz
mümkün
olabilir mi ki?

Zehir ve panzehir.

İkisi de sendin.
Yaşatan da öldüren de.

~

🌧🌧🌧

5 ocak 2021.

Herhangi bir yaşıma geri dönme şansı verselerdi,daha okuma yazma bilmediğim,babamın her gece kulağıma masallar fısıldadığı o yaşa geri dönmek isterdim. Altıncı yaşıma.

"Ama baba rapunzel kulede nasıl seneler boyunca sıkılmadan yaşayabildi ki? Bence bir yerde çok uzun süre kalmak çok sıkıcı. Ben kalamam."

Babam elinde tuttuğu masal kitabını kapatarak başını bana doğru eğdi. "Çünkü alıştı. Onun için sadece orası vardı. Bir nebze de mecburdu aslında. Orada yaşamak zorundaydı,başka bir yer bilmiyordu. Dış dünya adeta bir cehennemdi. Hayat insana yapmak istemediklerini yaptırma konusunda çok ısrarcıdır. Bazı şeylerin sebebi yoktur. Sadece öyle olmak zorundadır."

Burnumu kırıştırdım. "Ne diyorsun baba? Dediklerinden hiçbir şey anlamıyorum." Gülümseyerek eliyle başımı okşadı. "Bir gün anlayacaksın minik kızım." Başımla onu onayladım.

"Çok güzel kokuyorsun baba. Babalar çok güzel kokuyor." Kokusunu içime çektim. "Baba kokusu." diyerek gülümsedim.

Duyduğum seslerle beraber yatağımdan fırlayarak pencerenin önüne geçtim. "Yağmur yağıyor baba çok güzel yağmur yağıyor. Dışarıya çıkabilir miyim,ıslanmak istiyorum." Babam sessizce ayağa kalkarak yanıma geldi ve olumsuz anlamda kafasını salladı.

"Saat çok geç oldu." Cümlesini devam ettirmesine izin vermedim çünkü izin vermeyeceğini anlamıştım. "Peki,yarın çıkabilir miyim o zaman?"

"Beraber çıkarız." dedi. "Söz mü?" gülümsedi. "Söz." Sevinçle bakışlarımı gökyüzüne çevirdim. Pencerimi aralayarak yağmur damlalarını hissetmek istedim.

Parmaklarımı uzattım,damlalar düştü,ürperdim.

Çıkamadık.

Yine yağmur yağdı,yine ıslandım,yine bir çiçek kopardım ama biz babamla o günden sonra bir kez bile yağmurda ıslanmaya çıkamadık.

Babalar sözünü tutmazmış,o gün bunu anladım.

🌧🌧🌧

1k olmuşuz bu arada çok kalp♡