Karanlıktan her zaman korkmuşumdur. Sanki bir anda odamda korkunç bir şey belirecek gibi gelir. Hele burada... Bu duyguyu abartacak kadar çok yaşıyorum. Burası Muter Gale. Geceleri bir kütüphane kadar sakin, gündüzleri ise bir o kadar hareketli. Kas...
Sabah kalktığımda Nick'in iğneleyici cümlelerini duymamak için kimseye haber vermeden okula gitmiştim.Derse fazlaca zaman olduğundan bahçede gezinip etrafa bakınmaya başladım. Eskiden Jason'la bu bahçede ne kadar çok gezerdik.Kim bilir burayı kaç kez birlikte geçmişizdir, burayı adımlarken kaç kez gülmüşüzdür?Şimdiyse yan yana gelmekte bile zorlanıyoruz.Oysa bahçe aynı bahçe...Alex aynı Alex... Geçmişi hatırlayıp derin bir hayale dalmışken koluma dokunan elle irkildim.Nefesimi tutup arkamı döndüm.Baktığım kişinin düşündüğüm kişi olmamasıyla rahatlayıp nefesimi bıraktım.
"Rachel sen miydin?"
(Görseldeki Rachel.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rachel, kaşlarını dikleştirip gözlerini kıstı.
"Ne, o?Yoksa başka biri olmasını mı isterdin?" dedi yumuşak sesiyle.
"Saçmalama!Sen olduğun için mutluyum.Bayağıdır görüşemedik seninle."
"Evet, tatlım!Ben de küs müyüz diye sormak istedim."
Anlamamıştım.Ellerimi iki yana açtım.
"Seninle niçin küsebilirim?"
Kolunun arasındaki kitaplarına sıkı sıkı sarılıp gözlerini kaçırmaya başladı.Bir şeyler sakladığı açıkça belliydi.
"Hiç...Hiçbir şey...İçin..."
Mimikleri onu fazlasıyla ele vermişti.
"Neler oluyor?Ne sakladığını hemen söyle!"
Elini alnına götürüp kaşıdıktan sonra çok da zorlamama gerek kalmadan anlatmaya başladı.
"Alex, bak ben Rick'ten hoşlanıyorum.Biliyorsun.Bu hiçbir şeyi değiştirmez."
Rachel bulmaca gibi konuşuyordu ve ben bulmaca çözecek havamda değildim.Agresifleşip net bir cevap vermesini umdum.
"Ne hiçbir şeyi değiştirmez?"
Rachel, pes edip derin bir nefes aldı.
"Jason...Jason'la ben...Küçük bir öpücüktü.Ama ben kararlı durdum ve onu öpmedim."
Jason ve Rachel mı?Jason ve Rachel...Jason...Bir de Rachel...O ikisi...Öpücük... Jason'la... Kısa süreli bir donukluk yaşadıktan sonra hissettiklerime odaklanmaya çalıştım.Nasıl hissetmeliydim?Onlar adına mutlu mu olmalıydım yoksa kızgın mı?Kızgın olsaydım bu normal olur muydu?Çünkü şu anda kendimi inanılmaz derecede kızgın hissediyordum. İyi de neden? Jason'ın sevgilisi hiçbir zaman olmamıştı. Şimdi küçük bir kaçamak beni neden bu kadar öfkelendirmişti ki?Beynime hükmedemeyip Rachel'a sert bir bakış attıktan sonra oradan uzaklaştım.Okula ilerlerken arkamdan gelen ayak sesleriyle öfkem daha da katlanmıştı.Yüzüne bakmadan konuşurken fark ettim.
"Bak Rach...Jason.Sen..."
Peşimden gelen Rachel değil o zamana kadar ortada görünmeyen Jason'dı.Jason başını öne eğdi.
