Karanlıktan her zaman korkmuşumdur. Sanki bir anda odamda korkunç bir şey belirecek gibi gelir. Hele burada... Bu duyguyu abartacak kadar çok yaşıyorum. Burası Muter Gale. Geceleri bir kütüphane kadar sakin, gündüzleri ise bir o kadar hareketli. Kas...
Mesaj bir tek bana gelmemişti. Uğultulu sesler sınıfta yükselirken ifadesizce etrafıma bakındım. Herkes kızgın bir şekilde beni incelerken Jason...O da kızgınlıkla bakıyordu.Bu merakla ön sıradaki birinin elinden telefonu aldım.Mesajdaki videoyu izlemeye başladım.
"Burayı hatırlıyorum."
"Burası sana aşkımı ilan ettiğim yer.Hani güllerle olan..."
"Burası derken şu evi kastediyorsun.Yaşlı, huysuz kadın Hale'den geriye kalan korkunç ev...Lisenin ilk zamanlarında Cadılar Bayramı'nda Rachel, Jason, ben ve sen içeri girmiştik.''
"Evet.Korkudan titriyorlardı."
"Onlara öyle garip hikayeler anlatmıştın ki.Merak etmişlerdi ama korkuyorlardı da.Daha sonra içerisi o kadar karanlıktı ki onları kaybetmiştik.Merdivenlerden yukarı çıkmıştık.Bir odaya girdiğimizde Hale'in portresini görüp çığlık atmıştın."
"Sonra 'Alex, bizi buradan çıkarırsan seninle sevgili olacağım' demiştin.Lisenin başında sivilceli ve gözlüklü o iğrenç halimle Neil Hemswort'le çıkacağımı duyunca seni koşarak geldiğimiz yoldan çıkarmıştım.Bütün okula güllerle bana aşkını itiraf ettiğini anlatmıştım.O kadar kolay inanmışlardı ki.Hele Rachel.O kadar masum olunca...O halimle bana kim bakabilirdi ki?Eğer o gün yolu bulamasaydım, eminim benimle çıkmazdın."
"Kesinlikle.At kuyruğu saçlarını ve sivilcelerini görmezden gelmem ancak bu yolla olabilirdi.Yani karanlıkla...Jason ve Rachel korkudan çoktan dışarı çıkmışlardı bile.Aptallar!Güzeldi Alex.Her şey güzeldi."
Yüzümün kızarmaya başladığını hissedebiliyordum.Videoya bakılırsa Neil bana ihanet etmişti ve Lilly'yle birlik olmuştu.Bir de bütün bunlar yetmezmiş gibi sınıftaki herkes görüntüyü izlemişti. Yüzümü yere eğmekten başka bir şey yapamıyordum.Yutkundum.
"Devamı nerede?"
"Hepsi bu kadar Alex.Şimdi utanma sırası sende."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçime dolan öfke nefes almamı zorlaştırıyordu.İçime çektiğim havayı kontrol etmeye çalıştım.O kadar hızlı nefes alıyordum ki sesim hırıltılı çıkmaya başlamıştı.
"O...Şeyin...Devamı...Nerede?"
Sinirim bütün yüzümü yakıyordu. Kızın üstüne yürüdüm. Tam Lilly'nin üstüne atlayacakken Jason beni kolumdan tutup sınıftan çıkardı ve hatta binadan.O, hızla yürürken beni de arka bahçeye kadar peşinden sürükledi. En sonunda kolumu kurtardım.
"Ne yapıyorsun sen?"
"Derin nefes al ve sakinleş!Sonra konuşacağız."
Dediğini yaptım.Kendimi biraz daha iyi hissedince kenardaki çıkıntıya oturdum.
"Jason!Bu cümleleri kurdum.Ama bu şeyin devamı var."
Jason bir elini ensesine götürdü.Başını hafifçe sağa yatırıp konuşmaya başladı.
