Gözlerimi açtığımda Muhteşem üçlü karşımdaydı.Rick endişeyle bakıyordu.Valeria bana kızgındı ama o da meraklı gözlerle beni süzüyordu.Jason...Jason da Rick kadar endişeliydi.
"Neredeyim ben?"
Gözlerim balo evinin süssüz haline bakıyordu.Tabii ki o gecedeki müthiş ihtişama karşılık ev şu an çıplak gibiydi.Yine de evin ahşap, duru bir şıklığı olduğunu es geçemezdim.
"Alex, oyunu bırak da evimden pijamalarınla kaçmana neden olan şeyi söyle!"
Rick yanıma gelmişti.Pijamalarımın üstümde olduğunu fark edip kollarımı bağladım.Rick'e bakarak konuşmaya başladım.
"Aman, ne hoş!"
"Alex, hadi!"
Gözlerimi kısıp bir yandan hatırlamaya bir yandan anlatmaya çalıştım.
"Dışarıdan ses geldi.Sen olduğunu sandım.Kapıyı açtım ve sen yoktun.Ben de kapıyı kilitleyip odama çıktım.Sonra mutfağın ışığını açık bıraktığımı hatırladım.Yorganı bir fırlattım.Hop, birinin üstüne düştü!Ben de evden fırladım.Bu arada...Mutfakta perde var mıydı, Rick?"
Rick beni takmamıştı.Jason söze girdi.
"Ne olabilir, Rick?"
Araya girdim.
"Hırsız olabilir mi?"
Bu sefer de Jason beni takmamıştı.
"Bilmiyorum Jason." diye onu cevapladı Rick.
"Valeria?" diye sorusunu bu kez ona yöneltti Jason.Tekrar şansımı denedim.
"Acaba hırsız..."
Valeria yanıtladı.
"Bilmiyorum Jason.Sence ne olabilir?"
Hırsız konusunda ısrarcıydım.
"Hırsız..."
Bu sefer kimse beni takmamıştı.
"Bilmiyorum, Valeria." dedi Jason.Çığlık atarcasına bağırdım.
"Tanrı aşkına!Ne olmasını istiyorsunuz?Hırsız dışında ne olabilir ki?"
Bir anlığına herkes bana baktı.Kısa süreli sessizlikten sonra da konuşmaya geri döndüler. Jason görevleri dağıttı.
"Rick ve Valeria siz evi kontrol edin!"
"Tamam."
İkisi de görevi kabul edercesine hızla uzaklaştılar. Onlar barışmış mıydı? Birlikte gittiklerine göre evet. Rick'in Jason'ın sözüyle hareket etmesine ise... Buna bir cevap bulamamıştım. Gidişlerini koca camdan izledim. Bu evde de perde yokmuş, diye düşündüm konuyla alakasız olarak.Evi balo süsleri olmadan iyice tanımaya çalışırken bir gerçekle göz göze geldim. Jason bana bakıyordu. Belki de son olayla ilgili bildiklerimi ölçmeye çalışıyordu. Gözlerini pijamalarımdan çekmesini umarak konuyu kendim açtım.
"Bana kızgınlar mı?"
Soruyu cevaplarken yüzü oldukça ifadesizdi. Kollarını bağlamış, gözlerime bakıyordu.
"Oldukça."
"Ama yine de birlikteler." dedim tarafsız bir sesle.Gerçi uydurma bir abi onların ilişkilerini ne kadar etkileyebilirdi ki?Kollarını çözdü.
"Kimse onların önünde engel değil.İstediklerini yapmakta özgürler."
Yaptıklarımı savunmalıydım. Alexandra Blackand kolay kolay pişman olamazdı, çünkü. En azından bunu itiraf etmek için biraz daha direnmeliydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇİLMEZ - Bir Muter Gale Efsanesi
VampiroKaranlıktan her zaman korkmuşumdur. Sanki bir anda odamda korkunç bir şey belirecek gibi gelir. Hele burada... Bu duyguyu abartacak kadar çok yaşıyorum. Burası Muter Gale. Geceleri bir kütüphane kadar sakin, gündüzleri ise bir o kadar hareketli. Kas...
