Karanlıktan her zaman korkmuşumdur. Sanki bir anda odamda korkunç bir şey belirecek gibi gelir. Hele burada... Bu duyguyu abartacak kadar çok yaşıyorum. Burası Muter Gale. Geceleri bir kütüphane kadar sakin, gündüzleri ise bir o kadar hareketli. Kas...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaklaşıyordu. Gözlerini kapatmıştı. Ben hâlâ ona bakmakla meşguldüm. İyice yaklaştığında ise onu ittim. Bu Jason'ı geldiğinden beri üçüncü itişimdi. Kim bilir öncesinde sözlerimle onu kaç kere itmişimdir? Evet onu ittim. Peki hissettiklerim... Bu bir pişmanlık duygusu muydu yoksa mükemmel Alexandra Blackand kendisini Jason'a layık bulmuyor muydu? Bence her ikisi de değil...
"Bunu defalarca söylediğimi biliyorum ama... Üzgünüm Jason!Ben... Her şeyin farkındaydım. Bunu sana daha önce söylemem gerekirdi. Belki de kendini değiştirmeden önce... Ben seni en iyi arkadaşım olmak dışında hayatımın bir yerinde göremiyorum. Evet, bu üzücü ama eminim çocukluk arkadaşı olmasaydık yüzüne bile bakmaya tahammül edemezdim. Her zaman silik biriydin. Hani başkasına yaranmak için onun ödevlerini yapan, çirkin gözlüklüler var ya... Öyle biri olurdun benim için. Tabi çocukluk arkadaşım olunca, bir de anlaşılan o ki benim için buraya taşınınca... Biliyorsun işte."
Bana kızmayın. Konuşan ben değilim. Egom ya da idim ya da her neyse işte. Jason'ın yüzü bembeyaz olmuştu. Başta şaşırsa da daha sonra yüz ifadesini daha farklı bir şeye çevirmişti. Benden tiksiniyormuşçasına bana bakıyordu. Şimdi de kaşlarını çatıp önüne bakmıştı. Saçları alnından aşağıya doğru dökülüyordu. Saçlarıyla beraber yüzünü kaplayan karanlık, bakışlarını görmemi engellemişti. Ağlıyor muydu ya da kızgın mıydı?
"Bir şey söyle Jason!"
Hiçbir şey söylemiyordu. Sonrasında ise tepkisi ani oldu. Başını tutup acıyla öne eğildi.
"Ahh!"
Endişeyle yerimden fırlayıp karşısına geçtim.Ellerimle saçlarını geriye sıyırdım. Bu sırada terlemeye başladığını fark etmiştim.
"Jason iyi misin?"
Elimle kalan saçlarını da sıyırmaya çalışırken elimi itip oturduğu yerden doğruldu. Kolunu tutup onu durdurdum.
"Dur, ayağa kalkma!"
Kolunu kurtardıktan sonra aynı koluyla beni geri itti.
