VAZGEÇİLMEZ - Bir Muter Gale Efsanesi

Bölüm 11

Valeria gözlerini eski haline getirdi.Rick de parmağını peçeteyle sardı.Sorumu duymamışlar gibi suratıma baktıktan sonra Valeria büyük bir rahatlıkla sessizliği bozdu.

"Yaratık, canavar, kan emici ama benim daha detaycı ve romantik bulduğum haliyle vampir!"

Gerçekler midemde yanma hissi oluştururken sayıkladım.

"İmkansız!"

Valeria homurtuyla karışık bir nefes verdikten sonra her şey normalmiş gibi rahat bir edayla konuşmaya başladı.

"Değil, Alex!İşte buradayım.Gerçekten anlamakta en az güçlük çekecek kişinin sen olduğunu sanıyordum.O kadar çok soru o kadar cevapsız kaldı ki!"

Anlayamıyordum.Başımı iki yana sallayıp kendimi buna inandırmaya çalıştım. Bu mümkün olamaz.Yani...Hayır, aklım almıyor!Bu gerçek olamaz...Acaba, olabilir mi?Belki de olabilir.Hadi Alex!İnanmayı dene!

Valeria düzgün gözbebeklerini üstüme dikti.

"Bu arada durumumu sen, ben, Rick ve Jason dışında kimse bilmiyor.Sakın başkalarına söylemek gibi bir hata yapma!"

Öğrendiklerimin vermiş olduğu heyecanla derin bir nefes aldım.Bu mümkün müydü? Fantastiklik bizim dünyamızda var mıydı?Acaba anneme de fantastik bir şeyler mi olmuştu? Melissa o yüzden mi annemi sormuştu?Peki, Jason...Ona ne olmuştu?Sonunda kımıldamayı başarabildiğimde sordum.

"Jason...Jason'a ne oluyor?"

Valeria gerçekleri sonunda kabul ettiğimi anlayıp sırıttı.

"Onu sana şu an anlatmayacağım.Küçük sırrımızı koruman için bir nedenin olmalı."

Valeria kilitlediği kapıyı açtı ve Rick'in kahvesini alıp merdivenlerden yukarı çıktı.Rick'te Valeria'nın ardından salona yönelip beni yalnız bıraktı. Düşünmeye başladım.Bunu yapmamdan saniyeler sonra kafam tam anlamıyla soru kazanına dönmüştü.Aslında cevap kazanına da dönmüştü.Çünkü her şey gerçeklerle o kadar havada kalıyordu ki işte şimdi yerine oturmaya başlayan bazı taşlar vardı.

***

Aklım her şeyi reddetmem gerektiğini söylüyordu.Ama gördüklerim reddedilecek cinsten değildi.Valeria ve Jason...Jason'da hep duraklıyordum.Onun yanına gitmem birçok şeyi değiştirebilirdi.Böylelikle ona neler olduğunu öğrenebilirdim.Valeria'nın sırrına gelirsek, Jason'a ait cevapları bulmam bir şeyi değiştirmezdi.O kızdan yeterince korkuyordum zaten. Bu yüzden sırrını taşıyabilirdim. Öyleyse tek yapmam gereken...Yukarı çıkmaktı.Ayaklarım beni yavaş ve sessiz bir şekilde Jason'ın odasına götürdü.Kapıyı sakin kalmayı umarak açtım.Aralıktan Jason'ı yatakta sırtüstü yatmış vaziyette gördüm.Teni solgundu.Gözaltları çökmüştü. Sanki... Hastaydı. Uyuduğunu düşünüp odaya girmekle çıkmak arasında bir seçim yapacakken çıkardığım kapı gıcırtısı uyanmasına neden olmuştu.Fark edince yanına gittim.

"Merhaba, Jason!"

Tebessüm etti.Yavaş hareketlerle yatağının ucuna oturdum.Gözlerini bende sabitlemişti.

"Öğrendin mi?"

Öğrendim mi?Tabii ki, Jason.Ben böyle şeyleri hemen öğrenirim.Sadece...Bu biraz uzun sürdü. Anlamamış gibi yaptım.Bu şekilde ona olanları bildiğimi sanıp bana açılabilirdi.

"Neyi?"

"Anlattılar mı, Alex?"

Gözlerimi kıstım.

"Hangisini?Blackandların avcılıklarını mı?Valeria'yı mı?Yoksa senin durumunu mu?"

Nasıl oldu bilmiyorum ama blöfümü fark etti.