Evet...Bugün günlerden, büyük gün.Darren, Mute'u durdurmak için çevredeki en önemli avcıları evindeki toplantıya çağırmıştı.Onlarca acımasız, güçlü, Nick bakışlı avcılar...Ve kurt kökenli Alexandra Blackand...Ne mükemmel bir ortam değil mi?Sanırım bugün her zamankinden daha dikkatli olmak zorundaydım.Olası bir öfke patlaması sonucunda ortaya çıkacak kurt yönüm babamı zor duruma düşürür, bunun dışında beni de bir av haline getirirdi.Neyse ki gizlenmek zorunda kalan bir tek ben değildim.Toplantı için hazırlanan Darren'da benim kadar öfkesine hakim olmak zorundaydı ve o benim için iyi bir rehberdi.Son kavgamız dışında, tabii!
"Burada olmak zorunda değilsin."
Darren siyah gömleğini iliklerken atladığımı düşündüğüm detay aklıma geldi.Darren, babam ve Melissa beni bu toplantı da istemiyordu.Yapacağım en ufak bir hatanın bütün hayatıma mâl olacağını söyleseler de bitmek tükenmek bilmeyen inatçılığımla onları toplantıya katılmak istediğime ikna etmiştim.Onlar da sonunda pes etmişlerdi.Darren'ın yanına gidip gömleğinin omuz tarafındaki kırışıklığını elimle düzelttim.
"Yanında olmak istiyorum."
Kaşlarını kaldırıp hızla yanımdan geçti.Boy aynasının karşısında kıyafetinin pot yapan yerlerini toparladı.
"Ve ben de kararlarımı alırken benden korkup korkmadığını düşünmek istemiyorum, Alex."
Gözlerimi devirip yanına gittim.Aynada kendimi ve Darren'ı izledim.Bir avcı gibi görünmek adına ki her zamanki kurtarıcı kıyafetlerimden siyah bir bluz, ceket ve pantolon giymiştim.Onunla olan mükemmel siyah uyumumuz bizim Nick ve Melissa'ya benzediğimizi düşündürmüştü.Aslında onlar gibi avcı ikilisi olabilseydik bu güzel olabilirdi.O Hunterman olurdu ben de Hunterwoman.Beraber kurtların ve vampirlerin canına okuyan yenilmez ikili...Yenilmez ikilinin ikisi de kurt kökenli hatta birinin annesi kurt birinin de kardeşi vampir.Buna rağmen kurt ve vampir avcısı olmak.Böyle bir şey yapıyor olsaydık gerçekten de sormazlar mıydı "Kendinizi neden öldürmüyorsunuz?" diye? Yaptığım benzetmenin ve verdiğim örneklerin korkutucu olduğunu düşünmeye başladığımdan bu düşünceden sıyrılıp Darren'a döndüm.
"Hunter'ı da sevebileceğimi söylemiştim.Onu da tanımak istiyorum.İşte, bana bunun için bir fırsat!"
Darren yüzüne belirli belirsiz gülümsemelerinden en silik olanını yerleştirdi.Aynadan ikimize baktı.
"Eminim arkana bakmadan kaçarsın."
Sahte bir kahkaha attım.
"Komik(!)Ben ki Mute gibi birinin karşısından kaçmamışım.Senden mi kaçacağım?"
Beni kollarımdan tutup bir adım önüne aldı.Arkam dönük olsa da aynadan mimiklerini izleyebiliyordum.
"Mute karşısında yaptıkların...Hayranlık vericiydi.Yine de Mute birini öldürecekse önüne geçmemeni tavsiye ederim.Her zaman seni kurtaracak bir Valeria olmayabilir."
Gözlerimi kısıp ukalaca cevapladım.
"Yaptığım iyilikleri söylemeyi sevmem ama mantıken ben onu kurtardım."
Gülümsedi.Bunu yaparken nefesi boynumu hafifçe sıyırıyordu.
"Ona bu şekilde söylemesen iyi edersin."
Omzumun üstünden başını öne getirdi.Elleriyle belimi sardı.Ellerimi onun ellerinin üstüne koydum.
"Neden?O zaman beni kurtaracak bir Darren olmayacak mı?"
Aynadan gözlerimin içine baktı.Kavga ederken sararan o gözler, sarartıdan bihaber, aşk parıltılarıyla beni izliyordu.
"Ben her zaman senin yanında olacağım, Alex!Bir adım arkanda, bir adım önünde, sağında ya da solunda.Ama hep senin etrafında."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇİLMEZ - Bir Muter Gale Efsanesi
Ma cà rồngKaranlıktan her zaman korkmuşumdur. Sanki bir anda odamda korkunç bir şey belirecek gibi gelir. Hele burada... Bu duyguyu abartacak kadar çok yaşıyorum. Burası Muter Gale. Geceleri bir kütüphane kadar sakin, gündüzleri ise bir o kadar hareketli. Kas...
