Soobin geleli yaklaşık bir hafta olmuştu. Bu günlerde Soobin Yeonjun'a yavşamış ve Yeonjun'da hafiften karşılık vermişti. Ama Soobin gibi ağzına gül alarak onun yanına gitmemişti. Bu Soobin'i bir tık üzmüştü.
Öte yandan Chan sürekli etrafımda dolanıyor ve Soobin'e bir şekilde zarar vermeye çalışıyordu. Soobin bana yakın olduğu her anda kafasına top, taş yemiş artık olarak sürekli ona çarpılarak üstüne bir sürü içecek dökülmüştü. En sonunda ben Chan'a dalacaktım ama Soobin beni tutmuş. Tatlı bir şekilde biraz daha devam ederse ebesini tersten göstereceğini söylemişti. Evet tatlı bir şekilde.
Şuanda ise kantinde oturuyorduk. Her zamanki gibi huysuzdum. Karşımda bana sırıtan bir adet Chan varken nasıl mutlu olabilirim orası tartışılır. Yeonjun'da yanımızdaydı. Minho hyung telefonda biriyle konuşuyordu, Changbin ve Felix bir şey tartışıyordu, Soobin Yeonjun'u dinliyordu galiba cidden aşık olmuştu. Bu kadar kısa sürede nasıl aşık olduğu hakkında bir fikrim yoktu ama hareketleri onu gösteriyordu.
Bende işte Chan'a ters ters bakıyordum. Gerizekalının tekiydi. Bence ben haklıydım. Resmen zorbalık yapıyordu Soobin'e. "Geliyorum birazdan." diyerek ayağa kalktım ve hiçbir soruya cevap vermeden kantinden çıkıp bir alt kattaki müzik odasına girdim.
Ben sıralardan birine yaslanmışken kapı açıldı ve Chan içeri girdi. Onu tanıyordum dolayısıyla peşimden geleceğini biliyordum."Ne söyleyeceksin?" o da beni tanıyordu.
"Yaptığın şeyin ne kadar saçma olduğunun farkında mısın?" diye başladım.
Ona doğru bir iki adım atarak "Manyak mısın lan sen?! Takıntılı biri gibi davranmaya başladın!" dedim.
"Sana aşığım."
Histerik bir kahkaha attım. "Aşık olmak aşık olduğun kişinin yanındakilere zarar vermek mi amk?"
İyice dibime girerek "Sen benimle aynı vasıfla yanında olduğunu söyledin." dediğinde kaşlarımı çattım.
"Yok sen cidden beyinsizsin. Lan mal Soobin'i biraz izleyen biri Yeonjun'a yavşadığını anlar. Beni sinirlendirme!"
"Sen sadece bana sinirleniyorsun zaten Seungmin. Ben öylece dursamda bana sinirlisin. Neden? Yaa amk sana uçmuyorum ışınlanıyorum resmen! Senin tek yaptığın beni terslemek. Ne yaptım sana bu kadar?"
"Ayrıldık biz sonra başka biriyle sevgili oldun. Ondan ayrılmanın hemen ardından bana yürümeye başladın. Kollarına mı atlamalıydım? Amk sırf az görüşüyoruz diye ayrıldın lan benden! En berbat olduğum dönemde! Ki ben sana söylemiştim sen ne demiştin ben hep buradayım canımın içi! Bir baktım yoksun neredeydin?!"
"Bana güvenmeyip hiçbir bok anlatmıyordun!"
Hayalkırıklığıyla baktım ona "Hayatımın merkezinde sen varken sana güvenmediğimi söyleyemezsin! Daha ben ne olduğunu kavrayamamışken sana nasıl anlatabilirdim?! Ama psikolojimin bok gibi olduğunu en çok sen biliyordun! Lan ben herşeyden kaçmama rağmen sana geldim! Her zaman gittiğim Minho hyunga değil yine sana geldim! Küçüklüğümden beri beraber olduğum insana değil sana geldim! Sen daha ne anlatıyorsun amk?"
"Ben o zamanlarda sana kötü geldiğimi düşünüyordum! Babanın öldüğünü biliyordum sadece ama sebep bu değildi toparlamaya başlamıştın sonra birden daha da kötü oldun! Ne oldu bu kadar?!"
Yutkunarak dolan gözlerimi ondan kaçırdım. Kollarımın iki yanından tutup beni kendine bakmaya zorladı ve "Yine kaçıyorsun! Ne oldu lan ne oldu?! Adam mı öldürdün ne yaptın ağzından tek bir kelime çıkmıyor?!" diye beni sarsarak bağırdı.
Ağzımdan "Sayılır." diye bir mırıltı çıktığında şokla bana baktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslında böyle olmayacaktı. Aslında bu bölüm burada da bitmeyecekti tamamlayacaktım konuşmalarını ama dedim belki heyecan olur. O kadarda kötü bir bölüm değildi bence.
Okuyan, yorum yapan ve oy veren herkese çok çok çok çok çok çok teşekkür ediyorum. <3333
