"Kavga etmeyin!" diye bağırdım. "Nabi in aşağı takayım."
Nabi sarı saçlarını tarayarak merdivenlerden aşağı indi ve yanıma koştu.
Nabi ve Kija'nın anneleri Kore'li babaları Rus'muş evlat edinirken belgelerinin arasında vardı. Çocukları doğar doğmaz yurda bırakmışlar. Onları 4 yaşındalarken evlat edinmiştik şu an 16 yaşındaydılar.
Kija somurtarak aşağı indi ve "Nereye gidiyor bu?" diye sordu.
Nabi'nin bilekliğini takarken "Bu deme kardeşine." dedim.
"Nabi nereye gidiyor baba?" diyerek düzeltti.
"Babam yerine bana sorsan keşke. Sorunun muhatabı benim ya."
Kija göz devirip Nabi'nin kafasına vurduktan sonra kendini koltuğa attı.
Nabi bağırarak "Bak beni medeniyet çizgimin dışına çıkarma! O saçlarını yolarım senin!" dediğinde yüzümü buruşturarak tek kulağımı kapattım. Canım kızımın sesi biraz gürdü.
"Medeniyet çizgin mi vardı senin? Biz hiç göremedik de o yüzden diyorum."
Nabi tam ağzını açacaktı ki "Ben geldim!" diyen Chan ile susup hızla ayağa kalktı.
"Baba bu zorba oğlun yine benimle uğraşıyor." diyerek Chan'a sarıldığında güldüm.
"Kime çekmiş acaba?" diyerek bana bakan Chan'la gülüşüm yarım kaldı tabi.
"Sen hayırdır?" dediğimde ellerini suçsuzum der gibi kaldırdı.
"Ben ellerimi yıkayayıp geliyorum."
Arkasından ters ters bakıp önüme döndüm.
"Ben hala sorumun cevabını alamadım."
Nabi derin bir nefes alıp "Arkadaşlarımla buluşacağım Kija." dedi. Bu sırada da yanıma oturmuştu.
"Akşam akşam?"
"Derken?"
"Bu saatte dışarı mı çıkılır?"
Nabi sinirle bana dönüp "Ben bunu boğarım." dedi.
Umursamaz bir şekilde "Sakin." dedim.
O sırada Chan salona giriş yaptı. Kija'nın yanına oturup onun omzuna kolunu attıktan sonra Nabi'ye döndü.
"Bırakayım mı seni?"
Nabi cevap vermeden "Sen yeni geldin zaten ben bırakırım." dedim.
"Tamam ikinizde beni çok seviyorsunuz anladım ama arkadaşlarım almaya gelecek." diyen Nabi'nin saçlarını öptüm.
"Senin bu arkadaşların kim?" diyen Kija'ya güldüm. Gıcıklık adı altında yapıyordu ama Nabi'ye karşı küçüklüğünden beri fazla korumacıydı.
"Vien falan işte. Tanımıyormuş gibi davranma."
"Haa onlarsa tamam. Bir tane yanında dolaşan mal var, amele sümüğü gibi bir şey. Onunla arkadaş olma."
"Sana soracaktım zaten."
"Ya insanlardan hiç mi anlamıyorsun? Ne bok olduğunu bilmiyor musun?"
Biz Chan ile susmuş onları dinliyorduk. Küçük değillerdi sonuçta kendi aralarında halledebilirlerdi.
"Bak babamların yanında küfür etme! Onunla arkadaş falan değilim zaten. Bana açıldı bende reddettim."
Kija rahatlamış bir şekilde gülüp arkasına yaslandı. "Tamam o zaman bay bay dikkat et."
Chan bana bakıp kafasını iki yana sallayarak güldüğünde bende güldüm. O sırada kapı çaldı.
Nabi hızlıca kalkıp açmaya gitti. Açtığında "Sen bekle ben çantamı alıp geliyorum." diyen sesini duyduk.
Ardından içeri Vien girdi. Bize "En sevdiğiniz kişi geldi amcalarım!" diyip sarıldıktan sonra Kija'nın kafasına vurup "Napıyon lan mal?!" dedi.
Kija ona göz devirip "Vıdı vıdı vıdı." dedi. "Boş yapma."
"Bu ortamdaki en boş şey sensin Kija kusura bakma bunu sana birinin söylemesi gerekiyordu." diyen Vien'le iyice sinirlenen Kija ayağa kalktığında Vien "Hadi gidiyorum ben öptüm!" diye bağırıp kaçtı. Nabi'de gelmişti zaten.
Nabi son kez bize el sallayıp "Görüşürüz!" dedi ve gitti.
O gittiğinde bende ayağa kalkıp "Bizde yemek yiyelim artık." dedim. Chan ve Kija peşimden gelirken mutfağa ilerledim.
"Baba Jennie teyzemle Jisoo teyzemi basmanızı bir daha anlatsana."
Chan "Bak şimdi." diyerek başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şimdi bitti işte.
Bu ficin özel bölümü olmasın mı dedim ve özel bölüm yazdım. Şimdi basın konuşması yapacağım.
Öncelikle sizi çok seviyorum, iyiki varsınız. Bu ficimde tutunca benim ego tavan tabi. Ve ben aşırı alışmışım Vıdı Vıdı Vıdı'ya bölüm yazmaya.
Buraya kadar bıkmadan okuyan, yorum yapan ve oy veren herkese cidden çok çok çok çok teşekkür ederim<333
Başka ficlerde görüşmek üzere🖤
Yorum ve vote lütfen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
