Camdan dışarı adeta sarkmış olan Seungmin'i gördüğümde kaşlarım çatıldı. Onun yanına gittim ve bir süre onu inceledim. Garip bir pozisyondaydı.
"Ne yapıyorsun?"
Anında elini havaya kaldırıp beni susturarak "Bir şey dinliyorum sus." dedi.
Kaşlarım daha da çatılırken elimi beline koyup üstünden dışarı bakmaya çalıştım. Tam pencerenin altında Soobin ve Yeonjun bağırarak bir şey konuşuyordu.
Seungmin biraz kenara kayarak bana da yer açmaya çalıştı. Elim hala belindeyken onun yaptığı gibi sağ omzumun üzerine doğru eğilerek aşağı baktım. Duyuluyordu.
"Yeonjun çok afedersin bitanem ama salak mısın?" diye sinirli bir şekilde bağıran Soobin ile kaşlarımı kaldırdım.
"Doğruları konuşmak mı salaklık oldu? Yalansa yalan de."
"Yalan amk. Ben Seungmin'e yavşıyor muyum? Cidden mi?"
"Dışarıdan öyle görünüyor."
"Haklı çocuk dışarıdan öyle görünüyor." diye mırıldandım.
"Yaa öyle bir şey yok!"
"Var gibi duruyor!"
"Seungmin'e yavşasam şuan seninle bu konu hakkında kavga eder miyim? Sevgili değiliz bir şey değiliz?"
Yeonjun kısa bir duraksamanın ardından "Haklısın sevgili bile değiliz. Sorgulamak bana düşmez." diyerek arkasını dönmüştüki Soobin onu kolundan tuttu.
"Yeonjun salak mısın amk?! Geldiğim ilk gün seni gördüğüm anda yavşamadım mı? Hala gelmiş Seungmin diyor bana yaa. Seungmin Chan'ı seviyor ayrıca."
Yeonjun "Chan hyungu bir öldürmediği kaldı!" dediğinde Seungmin'in hafifçe belini sıktım. Amacım bak bizim hakkımızda ne düşünüyorlar demekti.
"Sevgisini öyle belli ediyor. Kankam flört özürlüsü olduğu için onu yargılama."
"Şerefsiz it." diyen Seungmin ile sırıttım.
"Hem bizim konumuz onlar mı? Tekrar söylüyorum ben Seungmin'den hoşlanmıyorum. Hoş-lan-mı-yo-rum! Delireceğim yemin ederim."
Yeonjun sadece "Tamam." dedi.
Soobin kafasını havaya kaldırıp gözlerini yumdu ve "Yok anlamıyor. İlla diyor ki yap. Sevgili emniyet güçleri tacizci damgası yememek için yapmayacaktım ama başka seçenek yok." dedi. Hemen ardından hızlıca kafasını Yeonjun'a çevirmiş ve çok sert bir şekilde dudaklarına yapışmıştı.
Hemen Seungmin'in gözlerini kapattım. O da saçlarımdan tutarak kafamı geri çekmişti. Elimi gözlerinden çektim ve ona gözlerimi kısarak baktım.
"Ne bakıyorsun?" diyip saçlarımı bıraktı.
"Hiç." dedim sırıtarak.
"Gerizekalı. Eee neden gelmiştin sen?"
"Seni görmeye gelmiştim ama sen burnunu insanların hayatına sokuyormuşsun."
"Vıdı vıdı vıdı." diye çok sessiz bir şekilde söylendi. Aslında duymamıştım ama Seungmin'in yüz ifadesinden ve ağız hareketlerinden ne olduğu belli oluyordu.
"Neyse eğlendin mi bari? Özellikle son anda. Canladıralım ister misin?"
Gözlerini devirip "Sapık." dedi.
"Seninle yan yana gelince bazı şeyler otamatik olarak oluyor."
"Bir kere de yavşama lütfen."
"Yok olmaz."
Gözlerini tekrar devirdi ve beni sırtımdan iterek sınıftan çıkarttı. Saçlarını karıştırıp merdivenlere yöneldim.
Seungmin elimin belinde olmasına bir şey dememişti. Bu beni affediyor demekti. Affetse de bunu söylemezdi gerçi. Çok inat biriydi.
Sırıtmam kahkahaya dönüşürken garip bakışlara maruz kalmayı umursamadım. Konu Seungmin'di. Onlar kimdi de beni yargılıyorlardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok güzeller⬆️ Arkadaşlar ölüyorum. Bebek ekmek ne yaptı yaa öyle. O fotolar ne!? Hepsi Beni kalpten götürecek. Bu arada cidden ölüyorum. Hasta oldum.
Neyse iyi tatiller. İyi geceler. OKUNMA ARTIYOR GİDEREK. ÇOK MUTLUYUM.
Okuyan, yorum yapan ve oy veren herkese teşekkürler. <333
