ආලයේ ගාථා 🖤 Completed ✔️ Non Fiction Bl

ආලයේ ගාථා 01

ආලයේ ගාථා
පළමුවන දිගහැරුම 🖤🍃

(A kindly reminder;වස්සාන සුළඟ කියවලා නැති කෙනෙක්නම් මේකට කලින් ඒක කියවලා ඉන්න.මොකද මේක ඒ කතාවෙ ඉතුරුටික.ඒක කියවන්නැතුව මේක කියෙව්වොත් කතාවෙ වෙන්නෙ මොකක්ද කියලා කිසි දෙයක් තේරුම් යන එකක් නෑ 🌚)

උදේම ලෙක්චර්ස් ගිහින් හවස හොස්පිට්ල් යන්න වුණේ හවස ක්ලිනිකල් නිසා.තර්ඩ් ඉයර් ඉඳන් intern නිසා දැන් ඒකටත් ටික ටික හුරුවෙන්න වුණා මට.හැමදේම වෙනස්වෙලා තිබුණත් මම ඒ වෙනස්වීම් වලට කාලෙත් එක්ක හුරුවෙලා මගේ ජීවිතේ ගෙවාගෙන ගියෙ තිබුණ එකම බලාපොරොත්තුව ඩිග්‍රි එක ඉවර කරගෙන ඉක්මනට මෙහෙන් යන්න ඕනි කියන එකයි.කලින් අවුරුද්දට වඩා ඉන්ටර්න් නිසා ස්ට්‍රෙස් එකත් ටිකක් වැඩිවුණේ පාඩම් කරන්න ඕනි දේවලුත් එකින් එක වැඩිවෙන නිසා.මානසික පීඩනය කියලා නිම කරන්න බැරි තරමටම මාව වෙලාගෙන තිබුණා.සුපුරුදු විදිහට මං නිදහසක් ලැබෙන හැම මොහොතකම ගාඩ්න් එකේ තනියම ඇවිද්දෙ සීතල සුළං පහරවල් එක්ක මිනිස්සුන්ගෙන් ටිකක් ඈතටවෙලා ඉන්න පුලුවන් වුණ නිසා.ඒ නිසාම අදත් හොස්පිට්ල් ගිහින් ඉවර වෙලා බෝඩිමට යන්නෙ නැතුව එන්ට්‍රන්ස් එකෙන් ටිකට් එක්කුත් අරගෙන ගාඩ්න් එකේ ගස්වලින් වටවුණු පාරවල් දිගේ ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගියා.ටිකක් ඉස්සරහට යනකොට කවුරුහරි ඇවිත් මගෙ ඇස් දෙක වහනකොට බයටත් වඩා ඒ වෙලාවෙ එහෙම දෙයක් බලාපොරොත්තු නොවූ නිසාම මට කෑ ගැහුනෙ එසැනින් ඇස් වසාගෙන තිබුණු අත් ගිලිහෙද්දි...

" මොකද මනුස්සයෝ කෑ ගහන්නෙ.මාත් බයවුණා.මිනිස්සුත් බලන් ඉන්නවා..."

" පිස්සුනෙ අයියේ ඔයාට.මේ ගස් අස්සෙන් යද්දි එක පාරට ඔහොම වුණාම කාටද කෑගැන්නෙ නැත්තෙ "

" ඉතින් ඔච්චර හයියෙන් කෑගහන්න ඕනිද මෝඩයෝ "

"ඔයා මොකද මෙතන කරන්නෙ ශාක්‍ය අයියේ "

"ඔයා එනවා දැකලා මාත් ආවා පස්සෙන්.මං දැක්කා හොස්පිටල් ඉඳන් එනවා.මං දන්නැද්ද ඉතින් යන්නෙ කොහෙද කියලා.ඒ නිසා මං ආවා පස්සෙන් "

" පිස්සු මහ "

" ඉතින් කියන්නකො අද දවස කොහොමද ?"