ආලයේ ගාථා
19වන දිගහැරුම
නිශේන් පිටිපස්ස හැරිලා බලනවත් එක්ක එක අතකින් නිශේන්ගෙ ස්ටෙත් එකත් අල්ලගෙන හිටපු කෙනාව අඳුරගන්න නිශේන්ට වැඩිවෙලාවක් ගියෙ නෑ.ඒ එදා තල්පෙන් වගේම අක්බාර් එක ලඟදි නිශේන්ට හම්බවුණ පිරිමි ළමයා...
"ඔයා?"
"ඔයාගෙද මේක.මං ෆැකල්ටි එක ලඟත් බැලුවා.එතකොට එතන හිටපු කෙනෙක් තමයි කිව්වෙ මේ පැත්තට ආවා කියලා.ඒකයි මේ දුවගෙන ආවෙ"
"අනේ ඔව් මං මේක හෙව්වා උදේ.ඒත් කැන්ටින් එකේ අංකල් කිව්වා කවුද ඇවිත් ඉල්ලගත්තා කියලා.අයියද ගත්තෙ"
"ඔව් මං තමයි.ඒත් ඔයාගෙ කියලනම් හිතුවෙ නෑ..."
"අනේ ගොඩක් ස්තූතියි.මං බයේ හිටියෙ මේක අයෙ මට හම්බවෙන එකක් නෑ කියලා"
"ඒ මොකෝ.තව ස්ටෙත් ඇතිනෙ ඉතින්.මෙඩිකල් ස්ටුඩන්ට් කෙනෙක්ට හම්බෙන ගිෆ්ට් ඉතින් මේවනේ"
" ඔව් ඉතින්.ඒ වුණාට මේක මට ගොඩක් වටිනවා.සල්ලි වලට ගන්න බැරි තරම්"
"අහ්...එහෙනම් ගිෆ්ට් එකක් හම්බවුණ එකක් ද මේ"
"ඔව් මගෙ රිසාට් ආව දවසෙ මගෙ ජීවිතේ හිටපු වටිනම කෙනෙක් මට තෑගි කලේ මේක..."
"ඉතින් ළමයෝ එහෙම කෙනෙක් මතක් වෙද්දි සතුටු වෙන්නනෙ ඕනි.මූණ අමුතු කරගන්නැතුව"
"ඒත් එයා දැන් නෑ අයියා.ගොඩක් ඈත ගිහින්.අයෙ මට එයාව දකින්නවත් බැරි තරම් ඈතට ගිහින් එයා"
නිශේන්ගෙ දුක්බර මූණ දැකපු ඒ පිරිමි ළමයත් ඒක ඇහුවම ඇතුලතින් ම කම්පාවට පත්වුණා කියනවනම්,
"අනේ මට සමාවෙන්න.මං මූඩ් අව්ල් කලා ඔයාගෙ නෙහ්.ආ මේක ගන්න"
"තැන්ක් යූ සෝ මච් අයියා.අහ් ඒක නෙවේ.අයියගෙ නම?"
"ම...මං....අනුක මල්ලි "
" හරි අයියේ...ගොඩක් ස්තූතියි මං වෙනුවෙන් මේ කරපු උදව්වට.ඔයාට කොච්චර තෑන්ක් කලත් මදි"
"ඒක සුළු දෙයක්."
"අහ් ඒක නෙවේ අයියා මොන ෆැකල්ටි එකේද"
"මං engineering "
"අහ්...මොන බැච් එකේද..."
"මං 2020 බැච් එකේ.."
YOU ARE READING
ආලයේ ගාථා 🖤 Completed ✔️ Non Fiction Bl
Romanceමම, කිසිවෙකු ජීවත් වීමට තෝරා නොගන්නා ශීත කාන්තාරයක්...❄️ නුඹ, ඒ බව් දැන දැනම මිඳුණු අයිස් මත පිපෙන්නට වරම් ගත් ඩැෆඩිල් මලක්....🏵️ (වස්සාන සුළඟ season 2)
