ආලයේ ගාථා
අටවන දිගහැරුම
"නිශූ ඉක්මනට එන්න අනේ.සඳුයි කරූ අයියයි ලෑස්ති වෙලත් ඉවරයි"
"ඉන්න පොඩ්ඩක්.කොන්ඩෙ බ්ලෝ ඩ්‍රයි කරනවා මේ.විනාඩි දෙකෙන් එන්නම්"
මං කොන්ඩෙ ඩ්‍රයි කරලා වොලියුම් පව්ඩර් ටිකකුත් දාලා අත් දෙකෙන් අල්ලලා ක්‍රන්ච් කලේ කර්ල්ස් ටික හිටින්න ඕනි නිසා.කොන්ඩෙ හදාගෙන ඉවර වෙලා මං පහළට ආවා...
"ආහ් කට්ටිය රස්තියාදුවෙ යනවා නේද මාව හලලා"
"ඔයා ඉතින් එන්නද කියලවත් ඇහුවෙ නෑනෙ අක්කෙ"
"එන්න අහන්න නෙවේ එනවද අහන්න තිබ්බනේ"
"රෙඩි වෙලා එන්න යමු ඉතිම්"
"අනේ බෑ නිශූ මං විහිලුවක් කලේ.මං අද කොළඹ යනවා"
"අයියෝ යනවද අද"
"ඔව් අනේ.ලෙක්චර්ස් මට.ඉන්න තිබ්බනම් හොඳයි දවසක් දෙකක්.ඒත් බෑනෙ"
"වැකේශන් එක්කට එන්න අයෙ.ලොකු අම්මලත් යනවද"
"නෑ නෑ අම්මලා ඉඳියි ටික දවසක්"
"ඔයා එහෙනම් අපි එද්දි ගිහින් ඉදියි නේ.පරිස්සමට යන්න අක්කේ එහෙනම්"
මං අක්කව හග් කරලා එයාට සමුදුන්නා.අම්මටත් කියලා අපි ටික රිවස්ටන් යන්න පිටත් වුණා...
"නිශූ ඩ්‍රයිව් කරන්න.පාර පුරුදු නෑ මට"
"කම්මැලියා"
ශාක්‍ය අයියා මාව ඩ්‍රයිවින් සීට් එකට දාලා එයා පැසෙන්ජර් ශීට් එකට ගිහින් වාඩිවුණා.අර දෙන්නනම් කලින්ම පිටිපස්සෙ ශීට් එකට ගිහින් වාඩිවෙලා.මං කාර් එක අරන් යන්න පිටත්වුණා.මාතලේ ඉඳන් රිවස්ටන් යන පාර කියන්නෙ ඇත්තටම දිව්‍යලෝකයක්.පේන තෙක් මානෙක තිබ්බෙ කොළපාටින් වටවුණු ගස් එක්ක මීදුම විතරයි.හුදෙකලා පරිසරයක් මැදින් ඇදිලා තිබ්බ පාර පරිසරයට,හුදෙකලාවට කැමති කෙනෙක්ටනම් ඇත්තටම පාරාදීසයක්.මං හිතන්නෙ ලංකාවෙ මනුස්සයෙක් අනිවාරෙන් රිවස්ටන් යන්නම ඕනි ජීවිතේ එක සැරයක් හරි.ඒක වචනෙන් විස්තර කරනවට වඩා විඳින්න ඕනි හැඟීමක්.
මං ටිකක් දුර ඇවිත් වාහනේ පාර අයිනට කරලා නැවැත්තුවේ ඒ ලොකේශන් එක හිතට මාර විදිහට දැනුණ නිසා...
YOU ARE READING
ආලයේ ගාථා 🖤 Completed ✔️ Non Fiction Bl
Romanceමම, කිසිවෙකු ජීවත් වීමට තෝරා නොගන්නා ශීත කාන්තාරයක්...❄️ නුඹ, ඒ බව් දැන දැනම මිඳුණු අයිස් මත පිපෙන්නට වරම් ගත් ඩැෆඩිල් මලක්....🏵️ (වස්සාන සුළඟ season 2)
