Patuloy umusad ang araw. Kasabay ng pag usap ng unang trial ni Daddy. Pinipilit kong pumunta sa trial, kahit pa purong mapang husga lang na mga mata ang nakatuon sa amin.
Handa na ang lahat sa unang pag lilitis. Isa isa naring nag datingan ang pamilya ni Dan. Si Tito Xicto at ang asawa nitong si Tita Era.
Nang mag tama ang tingin namin at halos walang ngiting bumahid sa mga labi nito. Kaya't kaagad na lusaw na parang yelo ang simple ko pag ngiti.
"Oh godd... We have to win this case. Kaylangan ng makalabas ng Daddy mo sa kulungan." Nalulungkot na sabi ni Mommy. Haban mag katabi kaming nakaupo sa harap ng court room.
"Mag tiwala lang tayo. Makakalabas si Daddy." Pag papalakas ko sa loob ni Mommy.
Kaagad nitong hinawakan ang kamay ko. Ramdam na ramdam ko ang panlalamig ng kamay ni Mommy. Kaya't mahigpit ko itong pinag siklop.
"Why do lawyers defend obvious murderers and criminals?" Puno ng pait na sabi ni Tita Era. Sa kawalan ngunit ang mga mata'y nakatitig sa amin.
Kita ko ang sakit sa mga mata nila. Pero di namin alam ang emosyong dapat namin isukli ruon. Dahil walang patotohanan ang lahat ng bintang nila.
"Because you cannot have a fair legal system that is based on "obvious" guilt. Ang isang pag kakasala ay dapat ipakita sa pamamagita ng matibay na ebidensya, at hindi sa mga bagay na "ito ay halata." Ani ni Mommy na pilit tinatagan ang boses.
Sa madaling salita, ang kanilang trabaho ay hindi upang ipagtanggol ang nagkasala. Kung mayroon man, ipinagtatanggol nila ang mga inosente. Ibig sabihin ginagawa nila ng tama ang trabaho nila.
Ilang minuto ay dumating na rin si Did. He's wearing a formal attire. Kita ko ang pag ayos nito sa bottones ng ibabang kamay nito.
Halos lahat ng media na nasa loob at sa kanyang itinuon ang pansin.
Nag tama ang tingin naming dalawa. Hindi ko mabasa ang ekapresyon niya. Ngunit nawala ang titig na iyon ng makita ko si Hera na naka sunod sa kanya.
Kaagad kong ibinaling ang atensyon ko sa papasok na si Daddy. Naka handcuffs ang kamay niya at ang dalawang police ay naka escort sa kanya.
Nang maupo si Daddy sa harap ay kaagad nag simula ang ang dinig sa kaso.
"Matapos ang kasal ng anak mo sa namayapang si Dan Aaron Saldivar. Ay kaagad kang umalis sa Cathedral. Asan ka ng mga oras na iyon?" Ang attorney ng mga Saldivar.
"I was in the restroom at that time. Hindi ko alam ang nangyari." Si Daddy.
"Ayon sa pag sisiyasat. Umalis ka gamit ang sasakyan na pag aari ni Thalia Eris Salvestre. Matapos ang kasal na iyon. Ginamit mo ang kotse niya sa masamang intensyon mo!" Ang attorney.
Halos madurog ang buong pagkatao. Pakiramdam ko di ko na kayang matagal sa court room nag uumpisa pa lang.
"No. Ang personal guard ni Eris ang nag mando nun at di ako." Si Daddy.
"Let's the footage. This is the proof." Kaagad nag Play ang isang footage sa cathedral.
Kasabay ng pag labas namin. Ang pag pasok ni Daddy sa kotse. Kita ruon ang pag sunod niya sa amin. Na di ko man lang napansin nuon.
Hindi ko pa man matatapos ang video ay patuloy na ang pag agos ng luha ko.
Sa video kita sa dash cam ang pakikipag usap niya. Tila ba puno ito ng galit. Dahil bakas sa mukha nito ang matinding inis sa kausap.
Nag switch ang video sa mga daan kung saan na hagip kami ng cctv footage. Lahat ng footage ay nakasunod ang sasakyan na sakay ni Daddy.
Hanggang sa makita ko sa footage ang isa pang sasakyan, na kung saan ang kotse at sasalubong sa amin.
Ang itim na ford ang siyang sumadyang salubungin kami. Kasabay nun ang pag bangga namin sa sasakyan na iyon.
Halos mahilo at masuka ako sa mga nakikita ko. Pag salpok ng kotse namin ay kaagad lumabas ang tao sa sasakyan. Kung saan nakasakay si Daddy.
Naka black bonnet ito. Natatakpan ang mukha. Habang dala sa kaliwang kamay ang isang baril.
Kita ko sa video ang walang awang pag tutok sa walang malay na si Dan ng baril. Kasabay nun ang malakas na dalawang putok. Mula sa ulo.
Halos matakpan ko ang bibig ko ng aking kamay. Kasabay ng pag iling ay unti-unting lumalakas ang hikbi ko.
Pati si Mommy ay tila nabigla sa nakita.
Umalis ako sa kinauupuan namin at mabilis na umalis sa court room. Mga nag aabang na media ang bumungad sa akin.
Hinabay ko iyon hangang sa makarating rest room. Kita ko ang pag sunod ni Sandra sa akin.
Halos mapakapit ako sa sink ng maduwal ako. Halos tubig lang iyon. Ang matinding hilo ang tila yumayamig sa akin.
Narinig kong bumukas ang rest room. Tingin ko ay si Sandra iyon. Dahil hindi na ito kumakatok.
"S-sandra, I need some tes—." Ani ko.
Pero nabitin iyon ng makita si Sid. He stood in front of me. Bakas sa magandang mata nito ang pagalala.
"Test for what, Thalia?" he said in an authoritative voice.
Nag iwas kaagad ako ng tingin sa kanya. Girls rest room ito. Anong lakas ng loob ang meron siya para pumasok rito.
"Anong pakealam mo?" Segundan ko.
Ngunit hindi ito natinag. Mas lumamlam pa ang tingin sa akin. Thinking about it sent shivers down my spine but I couldn't help it..
Sh*t. F*cking sh*t.
"I called you a hundred times. I was worried sick, Thalia."
"Goddamnit!" He murmured.
Lumapit siya sa akin. Halos maikulong niya ako sa sink. Ang dalawang kamay niya ay iniyukod niya sa akin.
Ang mga titig niya. Sa tuwing mag tatama iyon sa akin mata.
Puno lang ng sakit at pag kadurog. Hindi ko siya kaya tingnan.
Nasasaktan ako para sa buong pamilya niya at para sa kanya.
YOU ARE READING
The Cold Billionaire
Fanfiction"He died because of your negligence." "Seeing you suffer makes me feel better."
