The Cold Billionaire

Kabanata 17

"H-hindi.. mo kaylangan mag aalala Sid.." pilit kong binubuo ang boses na sabi.

Itinaas niya ang baba ko upang makatingin sa kanya. Pakiramdam ko maninikip ang dibdib ko dahil sa matinding pag pipigil ng luha.

Ang abo niyang kulay ng mata ay nanatitig sa akin. My knees were weak at that moment. pakiramdam ko ay maluluhod ako dahil sa matinding tensyon.

Bumalik ang lahat ng aalaala ko. Ang pag papaggap niya at kung paano niya ipilit ang pag mamahal na iyon.

The emotions his eyes showing earlier became more intense.

"You're still as beautiful as the first day I saw you."

"From day one, Thalia. Until you hate me because you love someone else." He said. Puno iyon ng pait. The kind of stare he is giving was breath taking. Pakiramdam ko naliliyo ako.

Tuluyang pumatak ang luha ko. Habang ang titig ko sa kanya ay di nag babago.

"B-bakit mo ito ginagawa Sid?!"

"P-pinahihirapan.. mo ako lalo!" My sobs were loud but my voice was weak and cracked.

Hinapas ko ang dibdib niya. Hindi niya iyon ininda. Ang mga mga niya ay nakatitig pa rin sa akin.

"I'm madly deeply in love with you, Thalia."

"I told you before."

"And I'll tell you again."

"I'm inlove with you." He pleaded. Napapikit siya ng mariin. Tila ba matagal na niyang pinipigil ang salitang iyon.

My vision was so blurry, but I saw Sid. Unti-unting kimikislap ang mata niya. He brushed his hand on me and my knees were instantly weak. puno iyon ng pag iingat.

Wala ako naitugon sa mga sinabi niya. He confessed to me that he loves me. Pero ang pag amin niya ngayon ay kakaiba ang tama sa buong sistema ko.

Pilit kong itinatanggi ang sa tadhana ang lahat ng ito. Ayokong bigyan ng espasyo ang lahat, sa maikli naming pagsasama. Ayokong masaktan kaming dalawa parehas.

Dahil ang lahat ng ito ay mali.

Umpisa pa lang ay di na sumangyon ang tadhana sa aming dalawa. Tinanggap na niya iyon nuong una.

At ngayon at tatanggapin niya muli iyon ngayon.

"This wrong, Sid. Mali ito. Mali ang lahat ng ito."  Ang nag hihina kong mga kamay ang nag lakas loob na itulak siya.

Naitulak ko siya. Tingin ko ay lahat ng lakas niya ay nawala dahil sa sinabi ko.

"Yeah, you're this so worng Thalia!"

"Pero binigyan mo parin ako ng espasyo diyan sa puso mo!" Si Sid.

Pumatak ang luha ko sa sinabi niyang iyon.

"You make me feel you still value me, pero I was wrong. Umasa ako Thalia. Na kahit kaonti makikita mo ako."

"Ngunit nag patuloy kang bulag kay Dan. Kahit alam mo nakikita mo na ang totoong ako."

"Mali ka Sid! Mali ka!" Pag dedepensa ko.

"You have got to be kidding me." Mapaklang sabi niya. Kita ko ang buga nito ng malalim na pag hinga.

I paused for a moment as my heart exploded. Pakiramdam ko ay sinampal ako ng katotoohanan.

"Maybe this is what you really want, you already know that you are with someone else."

"And you can't admit it, Thalia." Si Sid.

I swallowed hard when his gaze lingers in me, pero nanatili akong di nag salita. Pinunasan ko ang walang tigil na luha ko at umalis sa rest room.

Kaagad akong sinalubong ni Sandra. Dala ang pag aalala. Nang malabas kami ay kaagad kaming sumakay sa kotse. Hindi ko na nahintay si Mommy. Nauna na akong umalis.

Dahil pakiramdam ko ay mawawala ako sa wisyo, kung matatagal ako sa lugar na ito.

"Nag schedule na ang flight mo ngayon. Aalis na tayo patungo ng L.A." si Sandra.

Pag alis na lang ba ang natatanging paraan upang makatakas sa lahat ng ito. Napapikit lang ako. Magulo ang lahat, gusto kong matigil na ang lahat ng ito.

Ngunit ayokong umalis. Mali na umalis ako dahil kaylangan ako ng pamilya ko.

"I re-schedule natin ang flight, Sandra." Ako.

"No, hinahanap kana ng mga police para i under arrest. Hindi ka puwedeng makulong Eris!" Si Sandra.

Nanlamig ang sikmura ko sa narinig ko kay Sandra. Alam ko my possibilities na makulong ako, dahil ang perang ninakaw ni Daddy sa Saldivar at ipinangalan sa akin.

Nang marating ako sa condo ko. Kita ko ang mga sasakyan ng mga police sa ibaba ng building. Kaya't kaagad iyong ibinaling ni Sandra.

Hinabay namin ang highway. Nakita ko ang pag tawag ni Roswell sa akin cellphone. Kaagad ko iyong sinagot.

"I have scheduled a private flight. Eris kaylangan mo nang umalis." Si Roswell na may pag aalala.

"Bu—." He cutted me off.

"Please Eris I'm trying to help you. Alam kong wala kang kasalanan sa lahat ng ito."

"Hindi ako papayag na makulong ka. Dahil wala kang kasalanan." Pag kalaro ni Roswell sa akin.

Nang makarating kami sa Airlines ay kaagad akong sinalubong ruon ni Roswell.

He hugged me tightly. Halos mapaiyak ako sa dibdib niya. Dahil sa punong puno ng emosyon ang aking pagod na pag iisip.

He hug me back. Naramdaman ko ang pag haplos niya sa akin likod.

"Everything's gonna be alright, Eris."

"Stop crying." Malamlam na sabi niya sa akin.

Dala ni Sandra ang ibang maleta. Nang sumakay ako sa ereplano, pakiramdam ko na ho-homesick kaagad ako. Dala ko ang kalungkutan habang hinahabay namin ang himpapawid.

But out of nowhere, things started to change. I know I am somewhere equally responsible for whatever happened.

Betrayal isn't the worst part. Ang mas masakit ay matiwala ka sa mga taong malapit sayo at sinira ng matindi.

Lahat ng ito ay may rason.

Matapos ito. Gusto kong maging mabuting bersiyon ng ako.