The Cold Billionaire

Kabanata 33

Sumakay kami sa kotse niya. Wala siyang naging imik. Hindi ko na rin binasag ang katahimikan pinapamalas niya. Maingat niyang binigay ang tulog na si Shiloh sa akin.

Pinatakan niya ito ng halik sa nuo. Bago niya iisinara ang shotgun seat ng kotse. Habang ako ay pinoproseso ang lahat ng nangyari.

Nakatayo siya sa labas at hawak ang phone nito. Abala ito na tinutok iyon sa tenga. Tila may pinaliliwanag. Nang ilang minuto ay bumalik ito sa loob.

"Let's go home." Anito.

Parang piniga ang puso ko sa sinabi niyang iyon. Hindi ako makapaniwala sa lahat ng ito. May uuwian ng tahanan si Shiloh. Pakiramdam ko isa lang itong panaginip. I'm so full at hindi ko alam kung saan ko huhukayin ang dapat na emosyon na ibibigay sa kanya.

Naramdaman ko ang pag likot ni Shiloh, mula sa pag kakatulog nito. Kaagad ko siyang inayos muli. Ngunit nagulat ako ng pumapatak ang luha nito kahit pa nakapikit ang mata.

She seems to be whispering something...

"Shiloh...." Malambing na sabi ko. Habang hinahaplos ang likod nito. Na ngayo'y tulog parin.

"P-please.... Dada don't leave us...."  she said between her sobs.

Kita ko ang pag angat ng kamay nito ay pag kuha kay Sid. Kaagad nitong ihinto ang kotse at kinuha ang kamay ng anak namin. My tears start to fall down.

Sid held her hand and gently squeeze it. Napapikit ako sa sobrang sakit sa dibdib ng aking nakikita.

"Don't worry, I won't leave you."

"D-dday won't leave you." He said. Tila siguradong sigurado na siya.

My tears fell when I saw a tear escaping his eye with all the sincerity in his eyes. Iniwan ko siyang ng mga panahong kaylangan niya ako. I was so scared. Naduwag ako sa lahat.

I'm so scared I don't know what to do. Umalis akong walang pasabi na kahit ano. Matapos niyang ipag tapat muli ang pagmamahal niya. Katulad unang beses. Iniwan ko na naman siyang durog sa huli.

Nang marating kami sa hindi pamilyar na mansion. Kaagad ito bumaba ruon at binuksan ang pinto kung saan ako nakasakay. Kinuha niya sa akin si Shiloh, upang makababa ako.

"Let me hold her." Aniya.

Kita ko ang mga kakaibang titig ng guard sa amin. At ang mga maids na tila nag hihintay na sa aming pag dating.

Kaagad sinalubong si Sid ng isa sa pinakamtandang maid rito sa Mansion kung nasaan kami.

"Hijo..." Ani ng maid na iyon.

"Thalia, this is Gloria. will take care of Shiloh." Aniya.

Ngumiti sa akin ang mantanda. Sinenyasan ito ni Sid na kunin muna si Shiloh sa akin.

"Hija.. pahihigain ko muna sa kuwarto ang bata." Aniya ay maingat na kinuha iyon.

"Please take care of her." Aniko.

"Opo Mam." Aniya.

Nang kami na lang ang natira. Kaagad ako nito tinapunan ng tingin. Napaiwas akong muli ng tingin. Hindi ko matagalan ang titig niya sa akin tuwing mag tatama ang tingin namin.

"Let's talk." Aniya. Umalis siya sa akin harapan at mag tungo sa veranda.

Hindi ko namalayan ang oras. Pag sunod ko sa kanya at tumambad sa akin ang panghapong araw.

Kita ko ang pag yukod ng dalawang kamay niya sa railings ng veranda. Tila ba pagod na pagod ito kakaisip. Inayos nito ang suot na black sleeve at iitinupi ang sleeve niya hanggang sa siko. Kita ko rin ang pag alis niya ng necktie ruon.

Sobrang tangkad niya. Binabagayan iyon ng perpekto niyang katawan. Tila isa siyang modelo sa suot nitong black slacks. Ang medyo magulo nitong buhok at makakapal na kilay. Sobrang perpekto. Ni hindi ko kayang isipin na nakalaan siya para sa akin.

Hindi naman yata talaga...

"I'm sorry... Hindi ko sinabi sayo.." paninimula ko. Nakatalikod parin ito ay nakahawak ang dalawang kamay sa railings. Tila ruon na lang humugugot ng lakas.

"Ang ano? Ang ano ang hindi mo sinabi Thalia!?" Tanong nito na medyo mataas na ang boses.

Bumitaw ito sa railings at kinain ang distansya naming dalawa. Kita ko ang namumula niyang mata.

"Tell me Thali, tell me why?!"  Hindi nito maiwasan ang pag taas ng tono sa boses niya.

"That you have a daughter, Sid. Iwas so scared back then!" Halos pumiyok na sabi ko. Kasabay ng pag buhos ng luha ko.

"Forgodsake!" Puno ng diin sabi nito.

Kaagad niyang kinuha ang pulso ko at inilapit ako sa kanya. Halos dangkal na lang ang layo ng mukha namin. Kitang kita ko ang nag aalab niyang emosyon.

"Bakit, Thalia." Nanghihinang na tanong niya sa akin.

Tila hindi sapat ang narinig niya sa akin. Hindi ako nakaimik sa tanong niyang muli.

Unti-unti niyang binitawan ang kamay ko. Kita ko ang panghihina niya. Pinag dikit niya ang nuo naming dalawa. Sa puntong ito tila ako na lang ang lakas niya.

"Sinugal ko na ang lahat sa una pa lang.. ni hindi ko maisip na sasaktan mo ako ng sobra-sobra... Anong nagawa ko Thalia! Saan ako nag kulang?!" Nanghihina na tanong nito.

"M-masyadong magulo ang sitwasyon nuon.." humagulgol na sabi ko.

"N-natakot akong baka sa galit mo pati ang anak natin ay madamay..." Durog ang boses na paliwanag ko.

"What kind of reason is that, Thalia.? Alam mong mahal kita at kahit ano ay kaya kong gawin makuha lang ang atensyon mo!"

"You know that!"

"Maraming pag kakataon na puwede mong sabihin sa akin ang lahat. Ngunit mas pinili mong umalis at paniwalaan ang ikabubuti mo with that Dog!" Singhal niya.

"I'm so sorry...." Hinawakan ko ang pisngi niya. Ramdam ko ang pag galaw ng panga. Niyang nag haplusin ko siya.

"Hindi kita na protektahan bilang Sid. Alam kong naramdaman mo na iyon. Nuong una pa lang Thalia. I know... Alam kong alam mo na ako iyon at hindi si Dan... I felt my love again in the wrong way.. I'm really sorry... Ngunit sana'y binigyan mo ako ng pag kakataon. Pag kakataon mag desisyon. Pero hindi.. you left without a trace." Napaupo ito sa upuan na tila nihang hina. Kaagad ako lumuhod upang mag lebel ang tingin naming dalawa.

Kita ko ang pag pikit niyang nag mag tama ang tingin namin. Hinawakan ko ang kamay niya. Tila siya napaso sa ginawa ko.