Karmen Denizi

19.Kırmızı Palyaço

Kral Albatros, temsili bir fotoğraf.

2023 senesi, Yunanistan Toprakları-Atina.

Rammstein-Sonne.
K.Flay - High Enough.
Balmorhea- Remembrance.
&

Yorum yazmayı ve oy vermeyi lütfen unutmayalım..💖

[Kral Albatros'un ağzından,]
Aslında kimiz? Hamurumuz neyden? Her tarafımız etten bir parça, kemiğin desteklediği et parçaları mıyız? Hayata geliş amacımız tam olarak ne için? Hayatta kendiniz için yaşadığınız bir an bile oldu mu?Olmadı. Çünkü insanlar buna bencillik dedi.

Popüler kültür köleliği, hayatınızın ana karakteri olamadınız, ipleriniz başkaları tarafından ellerinde birer kukladan ilerisine gidemediniz. Bir an olsun bile kendiniz için yaşamadığınız bu dünyaya yoktan sebepler uğrunda bir ömürü tükettiniz.

Geriye döndüğünüzde dediniz ki; Dünya'nın meyvelerinden tadamadım, bir an olsun kendim olamadan göçüp gidiyorum. Hak ettiğiniz buydu, yaşarken tercih etmek yerine son nefesinizi tüketirken bu düşünceyi kabullendiniz.

Ben Kral Albatros, önceden kim olduğumu derin bir kuyuya gömdüm. Milletim neydi? Neden yaşıyordum? Bir ailem var mıydı? Önce ki hayatımda bir isme sahip miydim?

Hepsi zihnimde bir zelzele sonrası geçmişin betonlarında gömülü kaldı. Çünkü yaşamak için unutmak gerekirdi. Eğer ki yaşamak istiyorsan arkanda bıraktığın enkazın üstünden kendi benliğini çiğnemen gerekti.

Güçlü olmak istedim. Yenilmez, yıkılmaz, parçalanmaz. Tüm dünyanın karşımda eğilip, kuklaları yöneten o güç, o kudret, o ruh olmak istedim. Kim için mi? Eski ben için, o eski palyaço çocuk ve babası için.

Yunanistan topraklarında ezilip, gömülen eski benliğimin intikamı için. İntikam, ruhum intikamın ruhunda yıkandı, nefret tek bildiğim duygu oldu, ve hayatım bu kanlı oyunun kurbanı oldu.

Sarsılmaz bir duvar, güce hükmeden biri, sağlanmayan adaleti sağlayan kişi olmak için nefes aldım. Öldüm, öbür dünyanın suyundan içtim. Dirildim, dünyaya adaleti yaymak için geri döndüm.

On dokuz yaşında palyaçoluk yapan bir çocuktan tüm dünyanın aradığı o isme dönüştüm; Kral Albatros. Albatros kuşlarını bilir misiniz? Albatros kuşu yalnızlıktı. Yetişkinlik döneminde yalnızlaşırlardı. Yalnızlığını bitiren şey eşi olurdu. Ve Albatros kuşu o dakikadan itibaren sadece eşlerine sadık bir şekilde yaşardı.

Yalnızlığımı üzerimden atan bir eşe sahip olamamıştım fakat bu zamana kadar hayatımda bir kadına ihanet etmemiştim. Doğum gününde karşılaştığım, mavi gözlü kıza.

Karanlık, biz hep karanlığın altındaydık. Ufak bir ışık huzmesi ve sonunda hep yan yana kalacak üç gölge. Birbirine uzaklar ama bir bütün halinde olan üç gölge.

Gölgeler farklı, gölgeler birbirine küsmüş fakat yinede yan yanalar. Biliyorlar ki; onlar hep yalnız, onların yalnızlığı hep üç kişilik.

Üç gölge benim için; palyaço çocuk, Kral Albatros ve on sekizinde ki Helen Lita. Biz yalnızız, etrafımız ne kadar kalabalık olursa olsun biz hep yalnız kalacağız.

O küçük kız büyümüştü. O kız güçlenmişti. O küçük kız çocuğundan yetişkin bir kadın yaratmıştı. Kendi doğrultusunda ilerleyen bir kadını. O küçük kız çocuğuna borçluydum. Hayatımı borçluydum.