Kumral olan "Metresin kızı değil misin?" dediğinde donup kalmıştım.
Küçük çocuklardan duymak başkaydı, aklı başında insanlardan duymak başkaydı. Arkamdan konuşmaları bir yere kadar tamamdı, korkak işiydi de yüzüme söyleyecek haddi, cesareti nereden...
Uyarı: Bölüm sonunda +18 bir kısım var. 18 yaşından küçük ve rahatsız olacakların okumaması tavsiye edilir
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
İyi okumalar...
*
"Bala, sadece abinlere gidiyoruz!"
Topladığım saçlarımın etrafına bir tutam saçımı sararken Miraç'a ters bir bakış attım.
"Yani Ali'lere..." diyerek kendini düzelttiğinde ise tel tokayla saçımın etrafına doladığım tutamı tutturmuştum.
Yakası bozulan dar beyaz badimin yakasını düzelterek ayağa kalktım. Kalkmamla yukarı toplanan bej eşofmanım da kendiliğinden inmişti. Göbeğim açıktaydı ve hatırı sayılır bir göğüs dekoltesi veriyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Daha bir yere gitmelik etek, pantolon gibi bir şey giymeyi de düşünmüştüm ancak saniyeler önce Miraç'ın söylediği gibi sadece Ali'lere gidiyorduk. Muhtemelen Melis de olacaktı ve emindim ki Elif'in kıyafetlerine yorumundan sonra süslenip gelecekti ancak bence üzerimdekiler oldukça yeterliydi.
"Hazırım..." derken son olarak aynaya eğilmiş ve hafiften taşırdığım rujumu temizlemiştim.
"Hasta olacaksın!" derken başını onaylamazcasına iki yana sallamıştı ve bakışları çıplak karnımdaydı. Reglim de yaklaşıyordu ve muhtemelen bugünden sonra ağrıdan geberecektim ama tekrar bir kombin falan yapamazdım. Zaten evde olacaktık.
"Bir şey olmaz!" derken Miraç'tan önce kapıya ilerlemiş ve bir de utanmadan "Hadi, geç kalacağız!" demiştim.
Miraç'ın ters bakışlarını sırtımdan hissetsem de önüme düşen perçemlerimi geriye atmakla meşguldüm.
"Arda, hadi oğlum!"
Ben beyaz şişme montumu giyene kadar Arda da koşarak odasından çıkmış ve yanımıza gelmişti.
"Uyku saati yok değil mi? Bugün geç uyuyacağım."
Miraç, Arda'nın montunu giymesine yardım ederken sıkıntılı bir nefes de vermişti.
"Bugün biraz fazla istisna oldu sanki..."
"Babaannemlere gidip uyumak istemiyorum!" dedi Arda ayakkabılıktan, ayakkabılarını alırken. Ben de bu sırada beyaz sporlarımı geçirmiştim ayağıma.
"Hem maçı da izlemek istiyorum sizinle."
"Peki ama bu da devamlı bir şey değil ve de olmayacak." dedi Miraç da ve hızlıca o da üzerine montunu giyindi. Bir kot pantolon ve düz siyah bir kazak giymişti ve siyah yakışıyordu kendilerine.
Arda sevinçle olduğu yerde zıplarken bu haline ister istemez gülümsemiştim. En nihayetinde birlikte evden çıkabilmiş ve çok geçmeden de Ali'lere ulaşabilmiştik. Kapıdaki arabalardan bile içerde azımsanamayacak bir kalabalık olduğu belliydi.
